castaways

H 5, Ryoko

Ryoko had een gigantische grijns op haar gezicht. Het is haar en haar beste vriend eindelijk gelukt, ze zijn officieel dragon warriors. Vijf jaar studeren, trainen en constant werken en hun kennis over draken is op het niveau waar het moet zijn.

Ryoko liep naar het raadsgebouw met aan haar rechterkant haar draak, Bibi, en aan haar linkerkant haar beste vriend Geryon met zijn draak, Luna. In het raadsgebouw gaan ze hun eerste missie krijgen als volleerde warriors.

Ryoko en Geryon gingen naar binnen, hun draken moesten buiten wachten tot ze klaar waren. In het raadsgebouw was maar één zaal, een hele ruime zaal met hoge ramen zodat de grootste, belangrijkste draken mee zouden kunnen kijken. De zaal was gevuld met stoelen, met in het midden een gangpad. Aan het eind van de gang stond een halvemaan-vormige tafel waar de oudsten zaten.

De oudsten waren geboren in een tijd van vrede, toen de elfen en de wizards nog met elkaar konden samenwerken. Er was echter lang geleden een conflict ontstaan tussen de rassen, al weet niemand meer hoe dat komt. Nu was er dus oorlog, vooral tussen de elfen en de wizards. En de oorlog duurde al heel erg lang.

De dragon warriors geloofden dat de vrede weer hersteld kan worden, en organiseren meerdere vredesmissies, maar tot nu toe zijn ze allemaal zonder succes.

Er kwamen meer dragon warriors de zaal binnen, waardoor steeds meer stoelen gevuld werden. Ryoko zag een paar oud klasgenoten tussen hen.

Toen alle stoelen gevuld waren, kwamen de oudsten uit een deur achter hun tafel. Iedereen in de zaal stond op en ging pas weer zitten op het moment dat de oudste dat ook deden. Het is een teken van respect voor hen die ouder en wijzer zijn en een gewoonte die voor dragon warriors heel belangrijk is.

Na de introductie over hoe nieuwe warriors zich officieel bij de rangen hadden aangesloten, begonnen de oudsten de nieuwe warriors naar voren te roepen om ze een missie toe te wijzen. Ryoko begon nerveus te worden, zou ze een interessante missie krijgen? Zou ze het alleen moeten doen, of kan ze samen met Geryon op pad? Zou ze het aan kunnen? Wat als het haar niet lukt en ze faalt als een dragon warrior?

Heel lang hoefde ze gelukkig niet te piekeren, want ze werd samen met Geryon naar voren gelopen. Ryoko kon haar enthousiasme nauwelijks in toom houden en moest moeite doen om niet naar voren te rennen, terwijl Geryon naast haar rustig liep, zijn gezicht liet geen van zijn gedachten zien, zoals altijd.

Eenmaal vooraan keek de alleroudste van de oudsten op hen neer: 'Ryoko en Geryon, zijn jullie in totale gereedheid om jullie eerste missie te aanvaarden?'

Ryoko, met al haar spieren gespannen om haar zenuwen te verbergen, deed haar best om niet opzij te kijken naar Geryon. Ze was zo blij dat ze dit moment kon delen met haar beste vriend, die als een broer voor haar was. Ze zouden samen hun reis als echter dragon warriors beginnen en Ryoko kon niet blijer zijn.

'Ja, we zijn klaar.' zeiden Geryon en Ryoko tegelijkertijd.

'Dan zal jullie missie zijn om vrienden te worden met elfen, wizards en andere rassen. Jullie twee hebben laten zien wat echte vriendschap betekent en nu is het jullie missie om dit met anderen te delen om de banden tussen de verschillende rassen nieuw leven in te blazen. Jullie moeten op zoek naar de groep die bestaat uit verschillende rassen en zorgen dat deze groep bij elkaar blijft. Jullie vertrekken morgen bij zonsopkomst, moge de goden jullie pad verlichten.'

Ryoko en Geryon bogen naar de oudsten, nog een teken van respect, en gingen terug naar hun plaatsen in de zaal. Ryoko kon nauwelijks meer stil zitten en haar been begon op en neer te bewegen. Geryon zat nog steeds stil en luisterde met interesse naar de andere missies die werden uitgedeeld. Ryoko wist dat hij, zodra ze hier klaar waren, alles wat hij had gehoord op zou schrijven zodat hij zou weten welke warrior waar was en welke missie er gaande was zodat hij op de hoogte bleef van alles wat er gebeurde.

Een uur nadat Ryoko en Geryon hun missie hadden gekregen, hadden ook de laatste warriors hun missie toebedeeld gekregen. De oudsten stonden op van hun tafel, gaven een knikje naar de zaal als teken van hun respect en verlieten de zaal via dezelfde deur als waardoor ze naar binnen waren gekomen. Zodra de deur achter hen dicht was gevallen begonnen dragon warriors op te staan en al kletsend de zaal te verlaten. Ryoko en Geryon gingen met de stroom mee naar buiten, waar Bibi en Luna op hen stonden te wachten.

De twee jonge warriors liepen elk naar hun eigen draak en Ryoko gaf Bibi een knuffel om haar lange nek. 'Ik wil Luna nog poetsen voordat we morgen vertrekken, ga je mee?' vroeg Geryon. Ryoko stemde in, het poetsen van je draak kan de band tussen draak en warrior versterken, wat de missie makkelijker kan maken.

Ryoko begon de schubben van Bibi schoon te maken, zich voor de zoveelste keer verwonderend over de kleur van de schubben. Bibi was namelijk de dochter van een semi-waterdraak en een vuurdraak, waardoor Bibi een vuurdraak was met de blauw-grijze schubben van een waterdraak. Ryoko hield van de kleur van haar draak, omdat het camoufleerde met de lucht wanneer ze samen vlogen.

In de stal naast die van Bibi was Geryon aan Luna de missie die ze voor de boeg hadden uit aan het leggen. Geryon klonk echter niet zo zeker van zijn zaak als dat hij normaal klonk, alsof hij twijfelde of ze konden slagen in hun missie. Ryoko wist echter ook dat ze niet aan Geryon hoefde te vragen of hij moeite had met hun missie, omdat Geryon nooit aan iemand die niet zijn draak was zijn gevoelens zou delen. Luna was de enige aan wie Geryon alles vertelde.

Ryoko richtte haar aandacht weer volledig op de draak die voor haar stond, die ongeduldig stond te trappelen. Ryoko had zich al vaak verwonderd over hoeveel zij en haar draak op elkaar leken, al beweerde Geryon dat Bibi veel minder agressief is dan Ryoko. Ryoko is het daar niet mee eens. Ze is alleen maar een klein beetje enthousiast. Om Bibi af te leiden begon Ryoko haar te vertellen wat de missie was die voor haar lag. Ze kon niet wachten om nieuwe vrienden te maken, al helemaal als missie. Ryoko begon zich af te vragen hoe de mensen van de andere rassen zouden zijn. Zouden de elfen veel dolken op hun lichaam dragen? Zouden de wizards die ze tegen zouden komen ontzettend machtig zijn? Zouden zij en Geryon de oudsten zijn van de groep, of juist bij de jongere mensen horen? Bibi praatte niet echt mee. Waarom zou de draak ook? Andere rassen hebben over het algemeen geen gezelschap van gigantische vuurspuwende roofdieren.

Toen Ryoko klaar was met borstelen pakte Bibi Ryoko bij haar kraag op en zette haar buiten de stal waarna de draak zei: 'En nu gaan slapen, morgen is een lange dag en ik wil graag goed uitgerust op pad.' Echt spreken deed de draak niet, maar Ryoko en Bibi hadden een sterke band waardoor de twee een manier van communicatie hadden ontwikkeld die geen twijfel over liet. Ryoko keek nog even naar haar draak, die zich had opgerold in een bal en een boze blik wierp op haar warrior die geen ruimte voor discussie over liet.

Op dat zelfde moment kwam Geryon uit de stal van Luna, waarna het duo samen naar het huis van Ryoko's ouder liep. Haar ouders ontvingen de twee met open armen, en Ryoko zag het gezicht van Geryon even betrekken voor het weer terug ging naar neutraal. Ryoko wist waarom dat was. Geryon had nu ontvangen moeten worden door zijn eigen trotse ouders, maar dat kon niet meer. Zijn ouders waren dood en Ryoko en haar ouders waren het enige wat hij nog familie kon noemen buiten zijn draak om.

De volgende ochtend stond Ryoko vroeg op, omdat Geryon haar deken had afgepakt en had ingepakt voor de reis. Ryoko pakte al mopperend haar tas op, maar zag vanuit haar ooghoek hoe dat de mondhoeken van Geryon deed bewegen, wat haar humeur heel veel verbeterde. De twee zeiden gedag tegen de ouders van Ryoko en gingen op weg naar de stallen, waar ze hun draken klaar maakten voor vertrek.

Kort daarna bestegen ze elk hun eigen draak en gingen ze op weg naar hun eerste eigen avontuur. Ryoko was opgelucht dat ze haar draak en haar bijna-broer aan haar zijde had. Met hen aan haar zijde kon ze alles aan. 

Van 553 naar 1451 woorden, ik ben trots op mijzelf. Ga alsjeblieft niet Ryoko en Geryon shippen, ze zijn als broer en zus voor elkaar en dat is gewoon een beetje raar. 

Hopelijk genoot je van dit hoofdstuk. 

Groetjes, kokosnoot-vriend