castaways

H 2, Phoebe

Phoebe keek door haar raam naar buiten, naar de hoofdweg van het dorp waarin ze was opgegroeid. Ze maakte zich zorgen, want haar neef Carlos was drie dagen eerder op zoek gegaan naar kruiden die je het beste in de vroege lente kon plukken, en hij was nog steeds niet terug.

Lang stond ze er echter niet bij stil, want met de lente kwam ook een nieuw schooljaar. En voor de wizard die, net als Phoebe, in het afgelopen jaar zestien waren geworden, betekent het dat ze eindelijk gaan leren om magie te gebruiken.

Wizards beginnen met scholing op hun vierde, wanneer ze leren lezen, schrijven en planten plukken. Vanaf hun vijfde komen de vakken geschiedenis, tover-theorie en rekenen & wegen. Die laatste is belangrijk voor de toverdrank les, die ze krijgen als ze acht worden.

Phoebe had nooit problemen met geschiedenislessen. Met verhalen over hoe de elfen ooit over alles heersten en hoe zeemeermensen mensen de zee in trokken om ze te verslinden, maar toch was ze blij dat ze dat vak had afgerond. Geschiedenis is leuk, maar alleen als je het voor jezelf leert, en niet omdat het moet van school.

En ze zou vandaag eindelijk leren om haar magie te gebruiken. Ze had haar magie altijd wel gevoeld, het was een deel van haar, maar jonge kinderen mogen geen magie gebruiken, dus heeft ze het altijd in moeten houden. Maar vandaag mag het er uit.

Er klonk het geluid van een hoor, wat betekende dat de les in vijf minuten zou beginnen, dus rende Phoebe naar haar deur, haar tas, die nog op haar bed stond, mee pakkend. Ze sprintte naar buiten, het daglicht in dat door de hoge dennenbomen die rondom het dorp stonden werd gefilterd. Het was een mooi dorp, met blokhut-achtige huizen omringd door bergen, die het dorp makkelijk te verdedigen maakten, maar ook heel erg afgesloten van de rest van de wereld.

Onderweg naar school kwam haar vriendin, Sylvia, naast haar lopen. Samen hadden ze het altijd over de reizen die ze in de toekomst zouden kunnen gaan maken. Ze fantaseerden over de landschappen die ze zouden gaan bezoeken, de steden die ze zouden gaan ontdekken en de mensen die ze zouden leren kennen. Ze zouden Dragon warriors ontmoeten en zichzelf verdedigen tegen gevaarlijke weerwolven en vampieren. Ze zouden tegen woeste elfen vechten en zeemeermensen terug de zee in drijven. Phoebe en Sylvia wilden reizen veiliger maken, zodat kennis makkelijker gedeeld zou kunnen worden.

Sylvia en Phoebe kwamen aan bij hun school en gingen op hun vaste plek zitten, vooraan in de klas, klaar voor de les. Eerst zouden ze nog wat theorie krijgen, om hun krachten goed te begrijpen, maar na de lunch zouden ze echt gaan toveren.

Na een ochtend, die abnormaal lang leek te duren, vertrok Phoebe met haar klasgenoten naar het toverlokaal, waar ze de basis zouden krijgen voor het gebruiken van hun magie. Het was een groot lokaal, met ronde tafels met ongeveer vier stoelen per tafel, waardoor het een beetje leek op een restaurant, behalve dat de tafels in het lokaal vol zaten met schroeiplekken en de stoelen er uit zagen alsof ze het elk moment konden begeven. De muur was echter strak wit, waarschijnlijk met behulp van magie.

De les ging goed. Tenminste, gedurende de eerste vijf minuten. De opdracht was simpel. Ze moesten een bal van energie oproepen.

Phoebe en Sylvia hadden al gauw alle twee een bal van energie in hun handen. Die van Sylvia was even groot als een tennisbal, en bleef stabiel. Die van Phoebe bleef echter maar groeien. Ze kon het niet meer stoppen, en begon in paniek te raken.

De leraar zei dat iedereen onder de tafel moest duiken, en net toen iedereen dat deed explodeerde de bal. De magisch witte muur was helemaal zwart geblakerd. De les werd voor de rest van de dag afgelast.

De volgende ochtend kreeg Phoebe twee keer slecht nieuws. Haar neef, Carlos, was gevonden met een pijl door zijn hart en zijn tas was nergens te vinden, wat betekende dat de elfen hem hadden vermoord en van zijn kennis hadden ontdaan.

Het tweede bericht was dat Phoebe een gevaar was voor haar omgeving, net zoals haar broertje dat ooit was, en dat ze haar dorp onmiddellijk moest verlaten.

En dus ging Phoebe weg van de vallei waarin ze was opgegroeid, weg van de vallei waarin haar leven zich tot nu toe had afgespeeld en weg van haar familie en vrienden, die nu dubbel in de rouw waren.

Phoebe richtte haar blik op de weg voor zich, het pad dat haar vanuit de bergen het bos in zou leiden, en probeerde aan positieve dingen te denken, ondanks de situatie waar ze zichzelf nu weer in had gekregen.

De credits voor de tekeningen gaan trouwens naar LookItsLInk, zonder wie deze serie nooit zou bestaan. Zij schrijft een oneshot boek over castaways.