Dancing in the Burning Sand (Isla Vagues Series #3) (COMPLETED)

Kabanata 22

Kabanata 22:
Photoshoot

"You're on work already?" he ask on the other line. Pasimple pa akong tumikhim para lang walain iyong nginig sa lalamunan ko. Hindi agad ako nakasagot sa kanya at inayos pa ang sarili.

"Hmmm." iyon muna ang sinabi ko. He didn't respond immediately too and I bit my lower lip. Kinakabahan na baka maramdaman niya na may mali sa akin ngayon.

"Okay, I'm sorry I didn't drive you on your work." aniya sa marahan na tinig. Nakahinga ako ng maluwag roon.

"Ayos lang. Hindi na rin naman kailangan. You have class." I said. Napansin ko na malapit ako sa kalsada at baka marinig pa ni Zaiden ang ingay at busina ng mga sasakyan. Kaya lumayo na ako roon. I was near to the park so I sat on one of the bench, iyong wala ring ingay.

"I still should drive you.You commute?"

"Yeah." sagot ko at huminga siya ng malalim. Hanggang ngayon hindi pa rin siya payag na gawin ko iyon, pero ano pa bang pagpipilian ko. Ayoko ng abalahin pa siya sa lahat ng pagkakataon. Isa pa kaya ko na rin naman ang sarili ko.

"Don't worry I arrive here safe."

"But I will still try to fix my schedule so I will always drive you to your work." I shifted on my seat. Paano pala kung nahatid nga ako kanina ni Zaiden. He'll probably see his mother and he will found out know her motive.

He already told me to tell him if he's mother is trying to do something on me. Pero ngayong nangyari na, ayoko nang sabihin pa sa kanya. I don't want him to have a grudge on her mother. Ayoko na magkaroon pa ng lamat ang relasyon nila dahil sa akin.

I don't know if I wanted Zaiden to be there a while ago o huwag na lang. Alam kong mas lala lang ang sitwasyon kung naroon siya, pero ayaw kong mawalan ng trabaho. Hanggang ngayon mabigat pa rin ang pakiramdam ko roon.

"You don't need to do that. Kaya ko naman Zaiden. Hindi sa lahat ng pagkakataon dapat umasa ako sayo. I should be independent." I said. Ang tinutukoy ko naman ay iyong huwag na siyang mag-abala pa pero naging makahulugan ngayon iyon sa pandinig ko.

I feel a sting of pain in my chest.

"Alright." he said it halfheartedly. Bahagya akong napangiti sa pagsuko niyang iyon.

Independent huh.

"Did you already eat your lunch?" he ask.

"Yup, how about you?"

"Kakain pa lang. I already have a food in front of me. Wala akong ganang kumain kaya tinawagan muna kita." aniya at kumunot ang noo ko roon.

"Kung ganoon may gana ka na ngayon?" tanong ko sa kanya.

"Hmmm." I heard him chuckled and the side of my lips curl up too. Unti-unti na lumuluwag ang pakiramdam ko, ngayong naririnig ko ang tinig niya.

"Then you should eat now." I told him.

"Are you asking me to hang up the phone?" he ask.

"Para makakain ka na." mahinahon kong sinabi.

"Ayoko pa..." bahagya pang paos ang tinig niya. My heart hammered inside my chest. I look up to the sky.

"Paano ka makakain niyan?" I said lightly.

"I can eat later after I talk to you."

"We both know how long you want to talk to me Zaiden. Ilang minuto ang aabutin. Hindi ka makakain." saway ko sa kanya. I bit my lower lip.

"Hindi pa naman ako gutom. Isa pa hindi naman talaga kita makakausap ng matagal dahil may trabaho ka."

"I can trace the lie in your tone." I said and he chuckled again.