Kabanata 14

11.4K 467 37
                                    

Kabanata 14:
Mom

"Kally hindi ako titigil na tanungin ka kung ano ang nangyari kung patuloy kang umiiyak."

I was so nervous a while ago when I drag Zaiden inside the car, I am thinking if he heard what Kuya said. Pero mukhang hindi niya naman narinig, kaya ang naninikip kong dibdib ay bahagyang lumuwag.

I keep wiping my tears. Tinulungan niya pa ako pero hindi ko na siya hinayaan.

Pilit kong kinalimutan iyong katotohanan na hindi talaga ako kabilang sa pamilya. They didn't treat me that bad because they just don't like me, but they also hate me. Like my presence stings their eyes every time their gaze dropped on me.

They hate my existence, they hate me my whole being. They hate me for coming on their life. They hate me for being a child of their mother in other man.

I already knew that since I was just little. Hindi katulad ng iba na tinatago iyon, sa sitwasyon ko noong matuto na akong magbasa ay pinamulat na nila Kuya agad iyon sa akin. Walang pagkakataon na pinaparamdam sa akin nila Kuya na parte ako ng pamilya.

Siguro noong mga panahon na naroon si Papa, kasi mabait naman siya at ramdam ko ang sinserong pagmamahal niya sa akin.

I can't even understand too why does he still accept me if I'm the child of his wife in another man. Hindi ko iyon tinangka na tanungin kay Papa dahil hiyang hiya ako sa kanya. Pakiramdam ko kapag tinanong ko iyon ay sobrang mali.

Hindi naman ako iyong nagkamali, pero iyong guilt dala dala ko. Tiniis ko lahat noong hirap at sakit na napagdaanan ko sa nagdaang taon sa kamay nila Kuya.

Hindi ko kailanman tinanong si Papa kung bakit pero alam kong ramdam niya sa kilos ko. Pero hindi siya nagsabi ng kahit ano sa akin tungkol roon. Para bang iniiwasan niya na rin.

Hindi rin naman siya ang nagmulat sa akin ng lahat kundi sila Kuya. Bata pa lang ako kinukutya na nila akong ganoon.

I never saw my mother since she left after she give birth to me. I don't have any idea who is my father. Hindi ko rin naman iiisipin pa kung sino siya. I was curious but I don't know why I don't have the courage to find him and to know who is him.

Papa is enough to be my father. He's a very good man. Mahal na mahal ko si Papa kahit hindi niya ako totoong anak.

"Let's go. I don't want to stay here anymore." I said. Bahagyang kumalma na ngayon. He's holding my cheeks and his thumb is gently wiping it.

"Kally..." tawag niya sa akin. He wants to know what happened but I can't find my urge and my voice to speak. Umiling lang ako sa kanya.

His eyes softened when he stared at my weak eyes. Nilunok ko ang mga hikbi na nagbabadyang kumawala. I tried to breathe and he sigh heavily.

"Fine, I will drive you back to the bed space."

"A-Ayoko ron. You can just dropped me in some convenience store. A-Ayokong umuwi ng ganito ron." his brows furrowed on what I said. Hindi nagustuhan ang sinabi ko.

"Sa tingin mo dadalhin kita sa ganoong lugar kung ganiyan ang sitwasyon mo?" hindi niya makapaniwalang tanong sa akin.

"C-Can I stay here then inside your car?" my voice crooked. He scrunched his nose like he's really problematic.

"I will drop you to the place where you're comfortable. We'll go in my condo." natigil ako sa pag-iyak at napatitig sa kanya.

"C-Condo?" I ask him surprise.

"I can't think of a comfortable place where to bring you. Doon na lang." he said. Hindi ako nakapagsalita. He reach something in the backseat, he give me a bottled water.

Dancing in the Burning Sand (Isla Vagues Series #3) (COMPLETED)Where stories live. Discover now