ANIMA GEMELLA | L.S

0 | 12

🎶 Fleurie - Can You Hear Me?

◇◇◇

- من فرشته‌ی نجاتتم احمق -

September 18 - 4:13 pm

دستش رو بالا اورد و برای بار دوم اون جسم رو روی پوستش کشید، لویی چشم هاشو بست و صورتشو جمع کرد، اما صداش در نیومد، وقتی حرکت جسم روی صورتش متوقف شد چشم هاشو باز کرد، و باز هم غرق شد، این یه هزاره‌ی بی توقفه، که هربار خودم رو مثل دیوونه ها توی چشم‌هات میندازم، یا قلبم قصد خودکشی داره، یا روحم، هر چند که هر دو به هم وصلن، هر دو احمقن.

" تا کی میخوای با یه خودکار قرمز روی پوستم نقاشی بکشی؟"

هری با این حرفش خندید، خنده دار بود، حق داشت اگه هر بار حماقت پسر رو به صورتش بکوبه، اگه اون روز جلوی هری رو برای کشتن رابین نگرفته بود، حالا مجبور نبود درد ناشی از عصبانیت خالی نشده‌ی هری رو خودش تحمل کنه.

لویی تو معجزه نیستی که خشم هزار ساله رو خاموش کنی، تو خود خشمی، هر بار دیدنت، یعنی هر بار یاد اوری زندگیم، هر بار ندیدنت، یعنی هر بار تموم شدن زندگیم، پس تو فقط یک اسیری، که باید به خواست و حماقت خودت تحملم کنی.

"احمق"

" کومان، باهام حرف بزن لاو."

لبخند لویی میدرخشید، کاش میفهمیدم از گَرد کدوم ستاره برای ساختن تو استفاده کردن لویی، که همه چیز دربارت درخشنده و زیباست، حتما یک ستاره‌ی وفادار بوده، درخشان و پاک، بزرگ و تنها، خندان و غمگین.

دوباره دستش رو حرکت داد، اینبار اخ کوچیکی بخاطر درد از بین لب های گیلاسی لویی بیرون اومد.

روی صورتش خط کشید، با چاقو.

لبخند زد، انقدر زیبا که پرستش کنندش رو هم وادار به لبخند زدن کرد.

"خودکار قرمز زیبا نقاشی میکنه، نه لویی؟"

"درسته"

درسته، هر چیزی درباره تو زیبا خواهد بود، حتی اگه پر از درد باشه.

{ پرستش تو رو رام میکنه، تو رو اماده میکنه تا در برابر هر دردی لبخند بزنی، من مشتاق تمام دردهام زیبای من، اگه هر بار بهم اجازه بدی که در نهایت ببوسمت، اگه بهم اجازه بدی که ساعت ها به چشم‌هات خیره بشم، من مشتاق تمامشم، قبلا بهت گفته بودم که تو رو میپرسمت خدای من؟ }

December 31 - 8:30 pm

اینجا ایستادیم، کنار کلاف کاهیه پیچ در پیچ عشق، زیر سیاه چاله هایی که روی سرهامون اوار شدن، کنار تمام زخم هایی که تو زدی و لبخندهایی که من زدم، اغوش‌هایی که بهم دادیم، ارامشی که ندیدیم، اما به هم تزریق کردیم، و برای اخرین بار مینویسم، برای تو مینویسم.