Peter gelince herkes sustu. Peter şaşkınlıkla bir abilerine, bir Tony ile Steve'e bakıyordu. En sonunda abisinin karşısına geçti.
P: Abi noldu?
B: Bay Stark'ın sana söyliyecekleri var Peter.
Peter şaşkınlıkla Tony'e döndü.
...
S: Ya şimdi söyle kurtul. Çünkü gerçekten göremiyecekmişiz gibime geliyor.
Tony, Steve'e bakış attıktan sonra kendisine yaklaşan çocuğa adım attı.
P: Bir... şey mi oldu?
T: Evlat... Ben...
Sesi içine kaçmıştı. Kendisi bile ne dediğini duyamıyordu.
P: Evet?
T: Peter ben özür dilerim. Sana... umut verdim. Biliyorum. Güzeldiler... ama... olamicak. Yani yapamam. Çünkü... Fury peşinizi bırakmaz ve ben onu durduramam. Sen birçok kişinin katili oldun... değişebilirsin ama. Bensiz. Üzgümüm evlat. Sana bomboş hayaller kurdutturdum. Üzgünüm. Yani umarım... affedersin.
Tony gözlerini kapatmış karşıdan gelen yumruğu bekliyordu. Gözlerini açtığında çocuğun gözünden düşen damlaları gördü. Tony kendini tutamadı ve sarıldı. Ya şimdi ya da hiç.
T: Peter... ben... ben senin babanım. Aslında... abin yanıma gelmişti ama ben kovdum. Özür dilerim. Gerçekten özür dilerim.
Peter'dan ayrılınca Steve ile arabaya bindi. Peter olduğu yerde donmuş yere bakıyordu. Nefes almadığını fark etmemişti. Onlar uzaklaşınca Bucky ile Loki yanına geldi. Bucky karşısına geçti.
B: Peter... Peter nefes almıyorsun. Peter nefes al. Peter bana bakar mısın? Bana bak. Peter lütfen bana bak.
Peter kızarmış yüzüyle abisine baktı.
B: Benimle nefes al. Hadi. Nefes al... Nefes ver.
L: Hadi Pete.
Peter abisinin dediklerini yaptı. Yavaş ama düzensiz nefes alıyordu.
L: Tamam sakin.
P: O-
B: O herif pisliğin teki.
P: O... Benim babam mıydı? Öyle dedi... Doğru mu bu-u?
Bucky şaşkınlıkla Peter'a baktı. Loki içinden adama küfürler savuruyordu.
Bucky ne yapacağını bilemedi. Kafasını eğdi.
B: Üzgünüm Peter.
Peter birşey demeden arabaya bindi. İki kişi arkasından bakakaldı.
L: O herifi geberticem.
B: Sıranı bekle. Sen Peter'ı götür.
L: Seni tek mi bırakıcam?
B: Peter'ın yanlız kalmasından iyidir.
L: Onun abisisin. Seni sorduğunda ne dememi bekliyorsun?
Bucky küfürler savurarak arabaya bindi. Loki şoför koltuğuna geçti ve arabayı sürmeye başladı. Bucky gözlerini Peter dan ayırmıyordu. Peter'ın gözlerinden süzülen her yaş Bucky'nin canını daha çok yakıyordu. Onu böyle görmeye dayanamıyordu. Belki yanlış yapmıştı. Belki bir şans verseydi. Hayır. Yaptığı şeyden pişman değildi.
...
Apartmanın önünde durunca ilk inen Peter oldu. Kapının önüne geçti ve Loki'nin kapıyı açmasını bekledi. Loki kapıyı açınca Peter hızla merdivenlerden çıktı Bucky arkasından onu takip ediyordu. Eve girince derin nefes aldılar. Peter kendini bir anda tuvalete kitledi.
B: Peter açar mısın?... Peter lütfen. Yapma.
L: Peter hadi. Aç kapıyı konuşalım. Herşeyi anlatıcaz Peter... Bak abinin yaptığı herşey senin iğiliğin içindi. Belki bu senin canını çok fazla yaktı. Ama biz seni böyle görünce içimiz paramparça oluyor.
B: Peter... Hadi abicim. Hadi. Lütfen. Yemin ederim herşeyi açıklicam. Söz veriyorum Peter.
L: Buck. Ben birkaç şey için markete gidiyorum. Sen de Peter ile yanlız konuş.
B: Tamam Loki, sağol.
Loki başıyla onayladı ve dışarıya çıktı. Bucky sırtını kapının yanındaki duvara yasladı ve oturdu.
B: Sen... beş yaşlarındayken babanı sormaya başlamıştın. Sokaktaki çocuklara ve babalarına bakarak zamanını geçirirdin. Bende içten içe kahrolurdum. Köşeye oturur baban ile hayaller kurardın. Bana hayallerini anlatırdın. Her gece baba diye sayıklardın. Bende bilmiyordum babanın Tony olduğunu. Annem söyleyince öğrendim. Sana söyleyemedim. Ben... Yapamadım bunu. Söylesem bile ne değişicekti ki? Yine de onu göremiyecektin. Onu her televizyonda gördüğünde babam demeni istemedim. Senden haberi yoktu. En sonunda Hydra bizi aldığında çok fazla ağlamıştın. Ben bile susturamamıştım seni. Her saniye baba diye bağırıyordun. Ben... Her abinin dediği şeyi diyemezdim ki "gelicek..." diyemezdim. Yeterince yalan söylemiştim zaten. Bir kaç gün boyunca öyle geçti... Sen baba diye basbas bağrırken bende içimden çığlıklar atıyordum. Birşey yapamıyordum. Teselli edemiyordum. Sadece bağırışlarını dindirmek için ağzını kapatmaya çalışıyordum. Sarılıyordum. İlk hafta Loki ile tanışmıştık. Sen kucağımda uyurken... baba diye sayıklarken... Ben ağlayarak herşeyi Loki'ye anlatıyordum. Annemizin bize bakmadığını, baban olacak adamın kim olduğunu... Her şeyi. Sen bana... " Babam bizi kurtarmaya gelicek mi?" diye sorduğunda ben Hydra'ya yalvararak çıktım. Tony'nin yanına gittim. Ama o dinlememişti. Alkol alıyordu. Mary diye birini tanımıyorum diyordu. Ben basbas bağırdım " SENİN BİR OĞULUN VAR! SENİ İSTİYOR!" demiştim. Dinlemedi... Bende yemin ettim. Seni ondan uzak tutmaya, onu tanımamaya. Başaramadım... Özür dilerim... Sen sayıklamayı ve umudu kestiğin zaman benim içime su serpilmişti. Loki hep benim yanımdaydı. Beni teselli etti. Seni yanında tuttu. Sana ikinci abi oldu. Birbirimize yeteriz dedim. Ben... gerçekten özür dilerim Peter. Ben böyle olmasını istemezdim. Yemin ederim.
Bucky en sonunda derin nefes aldı. İçine bir rahatlama gelmişti ama acısını dindirmeye yine yetmemişti. Kapının kiliti açıldı. Peter kızarmış gözleriyle abisine baktı. Yanına yaklaştı ve kucağına oturdu. Kafasını omzuna yasladı. Bucky'nin, kendisini sarmalamasına izin verdi. Bucky kardeşinin kafadına küçük öpücükler konduruyordu.
P: Haklısın... Biz birbirimize yeteriz.
Eyoooo.
Yb geldi
Nasıldı?
Teoriler?
Bucky hayranınım kdgkdkkfd.
Öyle işte
Seviliyorsunuz
Öptüm.
Bys
आप पढ़ रहे हैं
HYDRA OR AVENGERS?
लघु कहानी"Hydra'dan Avengers'a geçmek nasıl bir his?" "Cehennemden cennete gidiş gibi." ~Aktif olarak devam ediyor. ~
