Immer zusammen, czyli Kraftböck ✔️

IX a

Postanowiłam stworzyć pewną serię na podstawie liter alfabetu, nie będzie ona dodawana codziennie, tzn. rozdziały powinny pojawiać się każdego dnia, ale czasem będą to ciekawostki/talksy etc. Po prostu nie jestem w stanie pisać codziennie. Zaczynamy od litery "a".

April

Poznali się w kwietniu. Był to wyjątkowo upalny dzień, biorąc pod uwagę, że jeszcze kilka dni wcześniej, cała Austria pokryta była kilku centrymetrową warstwą śniegu. Michael doskonale pamięta ten dzień, twierdząc, że to on rozpoczął jego słodką udrękę. Tego dnia w Stams, na treningu, pojawił się nowy chłopiec. Hayböck od razu zauważył, że był drobny i niski, ale to była jedynie powierzchowna warstwa; coś ciągnęło go do bruneta i sprawiło, że stali się nierozłączni. W kwietniu 2015 roku między nimi pojawiła się jakaś niewidzialna nić, łącząca ich duszę ze sobą.
Równy rok później Michael odważył się zaprosić Stefana na randkę. Tamten dzień był śnieżny, w porównaniu do poprzedniego roku. Hayböck pamiętał, że jego policzki były pokryte różem spowodowanym mrozem oraz zawstydzeniem, kiedy pytał Krafta o wspólne wyjście gdzieś razem. Na szczęście, młodszy bez żadnych oporów się zgodził, w końcu to był Michael; najmilszy i najprzystojniejszy chłopak z jego otoczenia. Niebawem, bo dwa tygodnie później, jeszcze w kwietniu, oficjalnie zostali parą; Michael mógł tytułować Stefana swoim chłopakiem, co robił niemalże na każdym kroku, wprawiając Krafta w swoiste zakłopotanie - trzeba przyznać, że miał on niemałe problemy z okazywaniem uczuć, z czym Michael starał się walczyć. Trzymali się za ręce, szeptali czułe słówka oraz kupowali wzajemnie prezenty, ich relacja przez dwa lata wyglądała właśnie w ten sposób; świętowali swoje rocznice w kwietniu, dziękując Bogu za ten miesiąc, który pozwolił im na poznanie siebie. Po tych latach Hayböck zdecydował się na kolejny krok; jakoś tak było, że to on w tym związku był bardziej odważny i częściej wychodził z jakąkolwiek inicjatywą, dlatego Stefana w ogóle nie zaskoczyło, że na drugą rocznicę ich związku otrzymał w prezencie pierścień, mający na celu symbolizować wspólną przyszłość oraz obietnicę połączenia się niebawem węzłem małżeńskim. I tak się właśnie stało; rok później wzięli ślub w Wiedniu. Była to skromna uroczystość, w końcu liczyli się tylko oni, nic więcej.
Kolejna inicjatywa, o dziwo, została wysunięta przez Stefana, który chciał mieć przy sobie jakąś cząstkę jego i Michaela, a że żaden z nich w ciążę nie mógł zajść, w końcu byli mężczyznami, postanowili adoptować z domu dziecka uroczą dziewczynkę o imieniu Susanne, do której zwracali się Susi. Susi pojawiła się u ich boku w piątą rocznicę ich pierwszego spotkania. Dziecko początkowo zbliżyło ich do siebie; każdy z nich starał się przekazać jej pewne ideały oraz charakterystyczne dla siebie zachowania. I tak jak Susi miała ich zjednoczyć, tak doprowadziła ona do rychłej zguby. Michael do dzisiaj nie potrafi wytłumaczyć, co tak naprawdę między nimi się zepsuło, w końcu to nie stało się nagle, każdego dnia, jakiś element zaczął przeskakiwać w tej uporządkowanej układance, aż w końcu doszło do takiej sytuacji, gdzie nie potrafili się porozumieć i podjęli decyzję; rozwód będzie dla nas najlepszy. Gdyby ktoś w ogóle myślał, że to będzie łatwe.... Trudno porzuca się osobę, którą się kocha, ale czasem trzeba odpuścić, nie można ranić się całe życie. Rozwód, o ironio, również wzięli w kwietniu, ich związek trwał siedem lat i był pełen bólu oraz miłości. I kiedy Michael siedzi i pije herbatę, która parzy go w język, zauważa, że mimo tego cierpienia, warto było, a kwiecień nadal będzie dla niego najlepszym miesiącem w roku, chociaż nie ma go przy sobie tak jak na początku, znaczna część jego serca nadal należy do niego. Bo taka była ich miłość; mimo wszelkich prób nie dało się z niej całkowicie wyleczyć.