Our Strings (Strings Series 3)

OS- Kabanata 10

"So sasama ka?" Tanong niya habang naglalakad kami. Halos lahat dinaan namin na studyante ay nabili na yata ang leeg kakatingin kay Raffy.

Kung sa itsura ang pagbabatayan ay wala kang ipipintas kay Raffy. At our age he is the perfect example of epitome of perfection. Ang gwapo gwapo niya at nagisimula na din siya mag excel sa academics.

"Pake mo ba," sagot ko. Tumawa ulit si Raffy.

"Nagagalit kana naman," ginulo pa niya ang buhok ko ng malapit na kami sa classroom! Aba't!

Ugh!" Get a life you motherfucker!" Sigaw ko na lalong ikinahalakhak niya.

"Gotica," kalabit ni Raffy habang nagtetest kami. Pumikit ako ng mariin para ikalma ang sarili. Ang kulit kulit talaga ni Raffy.

"Ano na naman?" Sagot kong iritable na hindi siya tinitignan.

"Sasama ka nga? Nireject ka niya!" Salita niya ulit. I don't know why he is  bringing this up pero naiirita na ako ngaun.

Bumaling ako sa kanya at tinitigan siya."What's the problem if he rejected me?" Huminga ako ng malalim because I'm beyond pissed. "I rejected you too but you are always with me. What's the difference?" I said harshly.

Nagisisi ako bigla sa sinabi. Nakita ko kung paano nasaktan ang mga mata ni Raffy. Ugh! Bakit kase paulit ulit. Bigla tuloy akong naguilty because my words were savage and cruel. Pumikit ako ng mariin at nagpatuloy sagutan ang exam.

Nang mag uuwian na ay bumaling ako kay Raffy. He wasn't looking at me. Seryoso siya sa upuan niya at may kung anong ginagawa sa papel. I feel so so guilty for being harsh and mean. Hindi ko naman gusto na saktan siya. Pero kase, ilan beses ko ma siya pinigilan. Tao lang din naman ako. I'm not a saint para intindihin ang lahat. Marunong din ako mapuno at maasar.

Nang inanunsyo ng teacher na uwian na ay hinanda ko ang sarili para mag sorry kay Raffy. Pagkatapos ko damputin ang bag ko ay bumaling ako sa kanya. He was not there anymore. Napatingin ako sa bintana at nakita ko siyang nauna na.

Sa huli bumuntong hininga nalang ako. Nang pababa na ako sa ground ay nakita ko siya, kasama ang ibang kaklase namin babae at nakikipagharutan.

Palagi ko siyang tinutulak sa iba. Pero ngaun galit siya sa akin ay hindi ko maiwasan masaktan. Hinayaan ko nalang siya at nagpatuloy.l sa paglalakad mag isa.

From Raj

-I'm here.

Text ni Raj sa akin.

To Raj

-coming

Madaling madali ako maglakad kahit hindi naman niya ako minamadali. Muntik pa ako matalisod ng palabas na ako sa parking lot. Napatigil pa ako ng makita si Raffy na nakatingin sa akin sabay nag iwas ng tingin ng magtama ang mga mata namin.

Hay nako! I want to go to him and say sorry. But then, nandito na si Raj. Maybe, I can talk to Raf later. Raj will always be my first, my priority.

Then, I saw Raj. Nakasandal sa sasakyan niya habang nakapasok sa magkabilang bulsa ang mga kamay.

Kahit sabihin ko sa sarili ko na hindi niya ako gusto. Hindi ko pa din mapigilan na humanga sa kanya. Lalo ng hinangin ang buhok niya. Pumikit ako ng bahagya ng humalimuyak ang pabango ni Raj at humalo sa hangin. He smiled at me and I smiled back when our eyes met.

Ang taksil kong puso ay naghuhurementado na naman sa presensya niya. Ugh! I know malalagpasan ko din ito. Sana.

"Hi," bati niya ng makalapit ako. Pinagbukas niya pa ako ng pintuan ng sasakyan. Nakatingin ako sa kanya ng umikot siya sa driver's seat. Hindi ko alam kung ano ang totoo pero ang alam ko ay hindi sila okay ni Astrid, who apparently, the real Bree. I don't know what happened but it was trending. Madaming sides ang story kaya hindi ko alam kung alin ang totoo o alin ang papaniwalaan.