ALS1: Tears In Hidden Valley

Chapter 45

Pinagbuksan ako nang pinto ni Ranz. Bumungad sa aking ang napakalaking bahay na puti and itim.

"Ang ganda." Starstruck kong saad.

"Dito nakatira sila Tita Yen."

Magkahawak kamay kaming naglakad sa gate nila. Binitawan ko muna ang kamay ni Ranz para makapag-dingdong siya. Ilang beses siyang nagdingdong bago siya pagbuksan ng pinto.

Halos higitin ko na ang hininga ko nang may bumungad sa amin na babae. Akala ko iyon na si Mama pero nang tingnan ko ang suot nito para siyang katulong. And di niya kumukuha yung nasa picture.

"Sir Ranz?" Gulat na sabi jung kasambahay. "Bakit di niyo sinabing dadalaw kayo?" Binuksan na niya ang gate nang mas maluwang.

"Hi Manang. Si Tita Yen?" Tanong ni Ranz.

"Nasa taas, bakit?" Kunot noo itong tumingin sa dereksyon ko. "Aba't sino yang nasa likod mo? Hi iha."

"Manang this is my... Er... Friend?"

Napainit ang magkabilang pisngi ko. Nakakhiya. Alam kong friend kami pero nakakahiya lalo na sa reaksyon ni Manang ngayon.

"Hala bahala ka! Tatawagin ko lang si Ate Yen. Sa garden muna kayo."

Tumango si Ranz at hinila ako papuntang garden area sa bahay nila Mama.

Alam na alam Ranz?

Umupo kaming harapan at doon na ako nakahinga ng maluwag luwag. Mga one percent ganon.

"Kinakabahan ako." Pinunasan ko ang kamay ko kase nararamdaman ko na ang pawis nito.

"Don't be."

"Ranz, iho!"

Nanigas ako sa kinauupuan ko ngayon. Parang anghel ang nagsalita. It's just me? Or ganyan talaga?

Tumayo si Ranz sa upuan at sinalubong ng yakap si Mama.

I hope I can do that too.

"Tita! Long time no see."

"Oo nga eh. Been years. Bakit ka nga pala nandito. At sino yang kasama mo?"

Doon na talaga huminto ang mundo ko. Di na ako makagalaw ng todo. Para akong naparalyze dito. Promise.

Di ko alam kung saan pa ako kumuha ng lakas para lingunin sila Mama pero ginawa ko talaga.

Nilingon ko sila at doon ko nakita ang Mama ko. Kitang kita ko, nasa harapan ko ngayon ang babaeng minahal ng Tatay ko.

Yen Sabando or should I say, Velasco?

"Oh my ghod." Dahan dahang sabi ni Mama.

Maluha luha akonv tumayo. Dahan dahan pa akong naglakad palapit sa kanya habang nakatingin lang siya sa akin.

"My ghod." Rinig kong sabi jiya ulit.

Hinawakan niya ang pisngi ko, doon na bumagsak ang luha na kanina ko pang pinipigilan.

I need this kind of love. A mother's love. A love that I can't have, before.

"I think, Hi?" Mahinang saad ko.

Napaiyak na ito sa harapan ko at niyakap na ako nang mahigpit. Napahagulgol na rin ako.

A mother's wramth that I can't have, before.

"K-Kath? Baby?" Saad niya sa akin.

"Mama." Iyak kong saad.

Di ko na napigilan at niyakap ko siyang muli. Ang sarap ng yakap niya. Ramdam na ramdam ko ang init na dulot nito.

Yakap ng Ina.

"Kath? Ikaw na ba ito, Anak?" Hinawak hawakan niya ang mukha ko at di ko maiiwasan ang pagkakahawig namin.

Tumango ako sa tanong niya. Niyakap niya ako muli. Ang sarap talaga. Di ko maiiwasang mapapikit sa sarap ng mga yakap na hatid niya.

"Umupo tayo. Mag-usap tayo." Saad niya.

"Uh... I better go for a while because you guys need to talk. Tita, Kath, Una muna ako." Tinanguhan ko siya.

I mouted thank you and he mouted for you, always.

"Ang laki laki mo na."

Tumango ako. "Opo. I'm now 29 years old."

"28 years na rin pala ako wala sa tabi mo."

"But di pa po huli ang lahat. We can bond." Sabi ko.

"I hope so. I'm now 53 years old. Di na ata kaya ng mga buto ko." Biro niya pa.

"Bakit?" Mahinang saad ko.

"Huh?" Tanong niya.

"Bakit mo ako or kami iniwan?" Lakas loob ko nang tanong.

It's now or never Kath.

"Pagod na ako sa Tatay mo Kath. Sa mga bisyo niya dati, well not illegal but yung pag-iinom niya, yung pag-yoyosi niya na pinaka-ayaw ko sa lahat. Umiiyak na ako sa harapan niya noon na itigil na niya kase lagi siyang napapa-away pag lasing siya kaya ending? Sa barangay hall lagi. Pago d na pagod na akong mag-imis ng kalat ng tatay mo lagi. Dumating na ako sa puntong di ko na kilala ang sarili ko para lang mapaglingkuran lang siya."

"I know po. May nabasa po akong sulat sa kwarto ni Tatay at doon niya inamin lahat ng pagkakamali na niya."

"Speaking of your Tatay. Where is he? Is he here?" Tanong niya.

"My Tatay is dead."

Kita ko ang pagkagulat sa mukha niya. At napalitan din naman ng lungkot at awa.

"Sorry to hear that."

Ngumiti ako. "It's okay. I've moved on."

Ngumiti siya sa akin. "You are strong anak. Stronger than I think."

Di kalaunan ay may narinig kaming boses sa likod ni Mama.

"Mom? What's happening here?"

_____________________

Tonyjade.