Ο Πόλεμος Των Τεσσάρων #Starterliste21

Τα Γενέθλια του Απόλλωνα {Secret Santa Delivery}

Δώρο στην υπέροχη panagiotouli με πάρα πολλή αγάπη κι ευχές για υπέροχα Χριστούγεννα και μια θαυμάσια Πρωτοχρονιά! Για την ανταλλαγή δώρων Secret Santa που οργάνωσα στο προφίλ μου!

Ξέρατε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες τον Δεκέμβρη γιόρταζαν τα γενέθλια του Απόλλωνα; Ηλιούγεννα τα έλεγαν κι ιδού! Ο Ερμής, η Άρτεμις κι ο Απόλλων γιορτάζουν τον Δεκέμβριο του 2006 τα γενέθλια των δίδυμων σε μια μείξη με παγανιστικά και χριστουγεννιάτικα έθιμα. Μόνο που τα πράγματα δεν πρόκειται να εξελιχθούν όπως περίμεναν...

~Είπα να γράψω λίγο «θεϊκό» χιούμορ μιας κι η περίοδος χάριτος στο βιβλίο αυτό παρήλθε ανεπιστρεπτί 😈😆~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η Άρτεμις σήκωσε το κινητό της τηλέφωνο που δονούταν ζωηρά στη θέση του συνοδηγού, δίπλα στα δώρα και στα τελευταία ψώνια των ημερών με έναν ελαφρύ εκνευρισμό και μπόλικη ενόχληση, τα οποία εκτινάχθηκαν μόλις αντίκρισε τον γνώριμο αριθμό του αδελφού της.

«Τι θέλεις, Ερμή;»

«Πού είσαι;» Αντήχησε η φωνή του θεού των Κλεφτών κρυστάλλινη και φρενήρης, αναστατωμένη. «Έπρεπε να ήσουν εδώ πριν μια ώρα.»

«Κίνηση,» ήταν η απάντηση της, πύρινη κι οργισμένη. «Καταραμένη κίνηση στον δρόμο. Αν δεν ήμουν κολλημένη καταμεσής της λεωφόρου, θα παρατούσα το αυτοκίνητο και θα ερχόμουν με τα πόδια. Ωστόσο, δε γνωρίζω αν η θεϊκή μου φύση θα αντέξει τις κατάρες των οδηγών γύρω μου.»

«Τα φαγητά σου είναι έτοιμα; Πρέπει να κάνω κάτι μέχρι να γυρίσεις;» Ρώτησε ευγενικά ο Ερμής, αφότου άφησε ένα σύντομο γέλιο στην άβολη κατάσταση της, που μονάχα δυσχέραινε η ανυπόμονή της φύση. Παρόλα αυτά, προσευχόταν ενδόμυχα να μην του απαντούσε, διότι δεν είχε ιδέα από μαγειρική και σίγουρα μόνο κακό θα μπορούσε να κάνει στο γενέθλιο δείπνο-έκπληξη του Απόλλωνα.

«Φυσικά και μπορείς!» Αναφώνησε η Άρτεμις και του κόπηκαν τα γόνατα. Σωριάστηκε στον καναπέ σαν τραυματίας πολέμου και περίμενε την οδηγία σαν θανατική καταδίκη. «Ζέστανε λίγο τα ρολά στον φούρνο, φτιάξε μια βινεγκρέτ για τη σαλάτα και κάψε τις κρεμ-μπρυλέ με το φλόγιστρο. Έχεις κάποια απορία;»

«Όχι,» ήταν το μόνο που κατάφερε να ψελλίσει, έντρομος και σε πλήρη απόγνωση μα και άγνοια. Έκλεισε το τηλέφωνο και κοιτούσε το κενό, παρακολουθώντας τα μόρια σκόνης που χόρευαν ανέμελα στον αέρα.