Forced Marriage - COMPLETE

Chapter 37

Jealousy is fucking killing me..

Masama ang loob, puno ng selos at inggit akong bumalik sa kwarto at nahiga sa tabi ng anak ko. It seems that, he doesn't want anyone else to know that he's already a father. He doesn't want anyone else to judge him and his wife. I know and it looks like, Grace is more important than our baby, than us. It hurts but I need to accept that. Walang choice, eh.

"Grace is more important than us, baby.." I whispered.

"That's not true."

Napalingon ako sa gawi ng pinto at nakita ko si Ricci na nakatitig sakin.

"It is true." mabagal at mariing sabi ko saka tumayo at hinarap siya. "Ayaw mong malaman ng iba ang tungkol kay Sophia dahil mas iniisip mo ang sasabihin ng ibang tao sainyong mag-asawa!"

Hindi ko na napigilang sumigaw dahil nasasaktan ako sa kaisipang hindi manlang niya naisip ang anak niya o ako na ina ng anak niya.

"Naiintindihan kita pero anak natin ang pinag-uusapan natin dito. Sa tingin mo ba hindi kami pinag-uusapan ngayon ng mga fans nating dalawa? I know exactly that you're still married, oo. Pero sa ating apat, kaming dalawa ng anak mo ang mas pag-uusapan nila dito kaya huwag kang tanga at mag-isip ka." inis na sabi ko. "Baka nakakalimutan mo, Rivero, maraming kasalanan sakin, sa anak mo, at sa kapatid mo ang babaeng pinag-tatanggol mo. Pinapaalala ko lang sayo kasi mukhang nakalimot ka na."

Inirapan ko siya bago ko sinagot ang tawag. Pagpasok niya kasi sa kwarto ay saktong tumunog ang phone ko.

"Yes? Hello?" tanong ko at lumabas ng kwarto.

["We need to talk, Zoey. I need to talk to you. Tomorrow, Hernandez."]

"Okay. See you." i answered and then ended the call.

Marahas akong nagbuga ng hininga dahil sa sinabi ni Ate Mayette. Ang may hawak sakin mula nang maging Captain ako ng Lady Spikers.

Alam kong ang pag-uusapan namin bukas ay hindi magiging lihim, kundi malalaman rin ng iba, especially ng mga fans.

I spent the whole day thinking about the issue and playing with Sophia. She really loves playing and watching movies with me. Sumali naman si Ricci pero kahit ganon ay hindi kami nag-usap. Tumitingin siya sakin pero hindi ko siya pinapansin dahil ayaw kong mas mag-away kami.

Kinabukasan ay maaga akong nag-ayos ng sarili, maging si Sophia ay inayusan ko dahil isasama ko siya. Wala na rin namang rason para itanggi kong anak namin siya ni Ricci kaya ipapakilala ko nalang din siya at hindi ko na iisipin kung matatanggap ba siya ng mga fans ni Ricci o hindi.

And oh, nagising ako na walang Ricci sa buong unit at hindi ko alam kung nasaan siya.

"You ready, baby?" I asked her while smiling and she nod with a sweet smile.

Magkahawak-kamay kaming lumabas ng bahay at sinakay ko muna siya sa passenger's seat bago ako sumakay sa driver's seat at umalis.

To be honest, kinakabahan ako para sa aming dalawa ni Sophia especially para kay Sophia. Kaya kong tanggapin lahat ng masasakit na sasabihin nila laban sakin, pero hindi ang para sa anak ko because she's innocent and she doesn't know anything about this.

Nakarating kami sa sinend niya saking address at hindi na ako nagulat nang pagpasok ko ay maraming fans ang naghihintay.

"There she is! With her baby."

"She's not a baby anymore! Does that mean he got her pregnant before he got married!"

"I guess so."