Chaining Lockets

Kabanata 5

Kabanata 5

I hugged my sketch pad tighter while staring at the trash bin sa likod ng bahay, I can see the burned small fragments from the red dress. May ibang basura na roon kaya natatakpan na halos pero hindi pa rin ako matahimik.

"Ano 'yan, kambal? May artista riyan?" I heard a voice behind me.

I almost cursed in shock, sa paglingon ko ay nakita kong nakasilip si Chiel kaya suminghap ako at pinalo siya.

"Ikaw! Bakit ka nanggugulat?!" I hissed and smacked his chest.

"Aww..." he frowned at me, touching his chest. "Bakit gulat na gulat ka ba? Anong mayro'n at kanina ka pa nakatitig diyan sa basurahan?"

"Kanina ka pa dumating?" I asked, confused pero inakbayan lang ako ng kambal ko at dinungaw ang mukha ko.

"Hindi mo napansin?" he raised his brow at me. "Kanina pa nga ako nakasilip sa'yo diyan, five minutes ka na atang nakatitig lang, nagliliwanag ang ka-gwapuhan ko sa malayo tapos 'di mo ako pansin?"

"Alam mo, Chiel, una sa lahat, pangit ka." I smiled sarcastically at him and he frowned.

"Why are you so always mean to me? Alam mo, kambal, magkamukha lang tayo, kung pangit ako, pangit ka rin—" pinitik ko ang ilong niya at napangiwi na siya.

Suminghap ako nang ang nakaakbay niyang braso sa akin ay nilagay niya sa leeg ko, he playfully choke me and I cursed him, hinila ko ang buhok niya at para kaming tangang nagsigawan doon, halos mag-wrestling na.

Kung hindi lang dumating ang maids ay baka nagbilangan na kami roon sino ang talo.

"Hala ka! Ma'am! Sir! Hala, magmahalan kayo! H'wag kayo magpatayan!" eksaheradang singhap ni Ate kaya natigil na kaming dalawa.

I let go of Chiel's hair, binitawan niya ang leeg ko at sabay kaming lumingon kay Ate.

"Ah, hindi naman, Ate, ganito lang kami maglambingan ni Crest, right, kambal?" Chiel placed his arms on my shoulder and pinched my cheek.

Ngumiwi ako sa sakit kaya tumawa ako at sinuntok ang tiyan niya, napadaing na siya.

"Opo, Ate. Lambingan lang 'to, don't worry." I smiled at her and she looked at me and Chiel first before slowly nodding.

"Ah, sige sige. Kapag need niyo kami, sigaw lang kayong Darna, ah?" biro ni Ate kaya sabay na kaming nagkatawanan ni Chiel at nag-thumbs-up pa sa kanya.

When she left, sabay kaming nagkatawanan ni Chiel, I glanced at him and saw his messy hair, mabilis kong inipit sa isang braso ang sketch pad ko para ayusin ang sinabunutan kong buhok niya.

"Kakauwi mo lang?" I asked when he lowered his head to let me fix his hair.

"Yeah, I bought you foods, ikaw lang kasi mag-isa rito, na-miss mo ako 'no?" he teased kaya kinaltukan ko na.

"Feelingero ka, Chiel. Saya kaya mag-isa rito, ano?" I raised my brow and he smirked at me, hinampas ko na ang kamay niya nang guluhin niya ang buhok ko. "Ang kulit mo, isa!"

"Na-miss lang kita, Crest-ganda!" he chuckled. "I haven't seen you for three days, no'ng may time na may kukunin ako sa firm, sinabay ko munang umuwi rito at baka marami ka na namang delivery."

"Alam mo, Chiel, habang mas tumatagal, mas pumapangit ka." I pointed out, earning a laugh from him, inakbayan niya ako ulit kaya sabay kaming naglakad papunta sa may garden para maupo sa may bench katapat ng mga bulaklak na inaayos ni Mommy.

"Ah-huh, we looked alike, Crest. Kaya pumapangit ka rin." He pointed out kaya napairap na ako sa kanya at natawa.

"So, what did you bought for me?" I asked.