[ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]➊.ဇာတ္လိုက္ကိုေရွာင္ရွားရမယ္! [ဇာတ်လိုက်ကိုရှောင်ရှားရမယ်!]

.. ၁၉၅ ..

လက္မခံႏိုင္ေသးဟန္ျဖင့္ ပမာမခန္႔စြာ သူမက ဆက္ေမးလာသည္။
"ကၽြန္မၾကားတာေတာ့ စီနီယာခ်န္းက လက္ထပ္ၿပီးၿပီဆို? ... ရွင္စကားေျပာတာ အရမ္းပြင့္လင္းၿပီး တဲ့တိုးဆန္ေတာ့ ရွင့္လက္တြဲေဖာ္ေတာ့ ဘယ္လိုမ်ား သည္းခံေနပါလိမ့္?"

"ငါက သူ႔ကို အျမဲ အလိုလိုက္အေလွ်ာ့ေပးတယ္"

"ဝိုး......!"
ေက်ာင္းသားအုပ္စုႀကီးရဲ႕ ေအာ္ဟစ္သံေတြ ဟိန္းထြက္လာ၏။ ဒါက အခ်စ္ရဲ႕ျပဳယုဂ္ပဲ!

"စီနီယာခ်န္းခင္ဗ် .... စီနီယာရဲ႕အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ား တြဲျဖစ္သြားၾကတာလဲ? လူတစ္ေယာက္ကိုလိုက္ဖို႔ ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ေလးေတြေရာ မၽွေဝေပးႏိုင္မလားခင္ဗ်?"

ခ်န္းစီႏ်န္က ထိုေမးခြန္းကိုေမးလိုက္တဲ့ ေက်ာင္းသားေလးကိုၾကည့္ကာ ေခတၱမၽွ အေတြးနက္သြား၏။ နည္းနည္းရွက္ရြံ႕သလို ခံစားမိသြားၿပီးမွ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးပဲ ျပန္ေျဖ၏။
"ႏွစ္မ်ိဳးပဲရွိတယ္ ...
မ်က္ႏွာေျပာင္သင့္သေလာက္ေျပာင္ၿပီး
စိတ္ရွည္သင့္သေလာက္စိတ္ရွည္ရမယ္"

"ဝိုး!"
ထိုေကာင္ေလးကပဲ ဆက္ေျပာ၏။
"စီနီယာခ်န္းရဲ႕ဇနီးက စီနီယာ့ကိုအရင္လိုက္ၿပီးမွ စီနီယာက သူ႔ကိုျပန္လိုက္တာလားခင္ဗ်?"

ခ်န္းစီႏ်န္က အမွန္အတိုင္းျပန္ေျဖသည္။
"ဟုတ္တယ္ ... အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ဒီေန႔စကားေျပာဖို႔ ေျဖာင္းျဖေပးတဲ့သူက သူပဲ ... သူလာေစခ်င္လို႔ ကိုယ္လာခဲ့တာ  ... ကိုယ့္ဇနီးကေျပာတယ္ ... 'ကၽြန္မတို႔ေတြ ေကာလိပ္မွာ အခ်ိန္အတူတူ အၾကာႀကီး မကုန္ဆံုးခဲ့ရဘူး ... တစ္ေန႔မွာ ကၽြန္မက ပရိသတ္ထဲမွာထိုင္ေနၿပီး ရွင္ေျပာတာကို ရယ္ေမာရင္းနဲ႔ နားေထာင္ခ်င္တဲ့ဆႏၵက အျမဲတမ္းရွိခဲ့တယ္'တဲ့"

ေက်ာင္းသားေတြက မထိန္းႏိုင္ေတာ့ေပ။ စီးပြားေရးမွာတင္ ေအာင္ျမင္တာမဟုတ္ဘူး။ အိမ္ေထာင္ေရးကလည္း ခ်ိဳၿမိန္လိုက္တာ... မခံခ်င္စရာပဲ!

"ဒါေပမယ့္ ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ့ သူကအလုပ္မ်ားေနၿပီး ကိုယ္တို႔ေတြ အတူမလာႏိုင္ခဲ့ဘူး ... ေဟာေျပာတာကို အခု ဒီေနရာမွာပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ၿပီ"