Chapter 7~just a memories~

130 73 9
                                    






Months after he disappeared.


'Surely. This boy foolishly in love with me.' I always remember that words of mine when Aeolus gave me the ring proposing me. On that moment I smile a lot. Pero now that he left me. I can't stop my tears from falling when our memories continue popping up in my head. I feel my young heart bursting and starving into pieces.

Itinago ko ang singsing na ibinigay niya kahit gusto ko iyong itapon sa malayo sana pero sa puso ko umaasa pa rin ko na magpapakita siya sa akin sa mga susunod na araw. That's the reason also why I can't close my window before I sleep. I'm hoping he'll climb up and appear outside my window.

It made my eyes teary again and again when I remember our two nights adventure inside my room. Our breakfast together, sneaking our lunch from kitchen and our sweet dinner. Siguro talagang aalis na siya kaya naglaan siya ng oras para sa akin and he made a lot of sweet memories in my room para mabaliw ako sa kanya ng ganito!.

And my unforgettable moment with him at treehouse na bawat segundo lumilitaw sa isip ko at nagpapalutang ng kaluluwa ko because I love him. I really love him and I miss him.

So?

How am I supposed to live and continue my life without him?

I made the biggest immortal sin with him at bakit hindi man lang ako nag-alinlangan na ibigay sa kanya ang sarili ko? Imagine? I'm only 15 but he took it away from me.! Then after a week he's gone.

Ayos lang sana na kung hindi siya umalis eh. Hindi ko maiisip na katangahan ang ginawa namin. Pero wala na siya. Ano mangyayari sa akin? I lost my virginity. Sino pa ang tatanggap sa akin? Seseryusuhin pa ba ako ng lalaking mamahalin ko?

Ilang buwan na ang lumipas since that exciting and exhilarating things happen to us. But still his voice echoing in my head.

"Aurry.. promise me that you're only mine since forever. Okay?." Aeolus talking while groaning at the same time; it's like a music into my ears so I must stay silent.

"I love you Aurry Keith Fabion." He muttered while pushing in and out inside me. I was thinking if it's necessary. But his eyes filled with love and lust.

"I miss him so much.." My lips muttered on her own without my consent.

Why it's so damn hard to forget him. Siguro masyado pang maaga kaya hindi ko pa siya makalimutan. They said moving on-- it takes a decade so baka may anak na ako noon eh hindi ko pa rin siya makalimutan?!

It's hard like hell to forget your first love, to forget a person that created all about your first something! I had a countless sleepless night just to mourning for my dying heart but still I can't take away him from my heart and mind.

Okay I know it's hard to erase someone memories whose in your past that once become your world, your life, your everything.! I must be forget him dahil wala nang sense ang alalahanin ko pa siya kung binaliwala niya na ako. Kung binasura niya na ako.

Ilang buwan na ang lumipas simula ng umalis siya pero hindi pa rin natutuyo ang luha sa mg mata ko. Buti na lang bakasyon hindi ako makikita ng mga kaibigan ko na lagi na lang maga ang mata. Pero dapat hindi bakasyon para may makausap ako tungkol sa nangyari sa akin ngunit hindi ko sa kanila pweding sabihin ang totoo dahil mababalian ako ng buto sa katangahan ko alam kong over protective sila sa akin.

Wala akong ibang alam gawin kundi ang umiyak na lang. Sobrang sakit pa rin nang puso ko dahil sa ginawa niya. Dahil sa ginawa ng lalaking iyon! Hindi man lang nagawang magpaalam sa akin, kaya ko naman sana maghintay sa kanya. At least may panghahawakan akong salita niya pero wala siyang kwentang boyfriend! Walang kwentang lalaki! Hindi niya nagawang puntahan ako bago man sana siya umalis.

My Lost Romance CS2 ( Self-Published Under F&L MediaHub)Место, где живут истории. Откройте их для себя