Epilogue

2.6K 54 5
                                    

I immediately took my phone in Chelsea's hand when she still swiping in my phone's gallery.

"Hey, buburahin ko lang iyong ibang epic na picture ko." I turn off my phone when she got up on her chair.

"You don't have any epic picture here Chelsea," saad ko, ngunit pilit niyang kinukuha sa akin ang aking cellphone, kaya naman nauwi ito sa habulan.

"Titingnan ko lang naman kung nabura ko na talaga!" giit niya, kaya hindi ko maiwasan na matawa. She's really the opposite of her friend. Nagpatuloy ito sa paghabol sa akin, kaya naman hindi din ako huminto sa paglayo sa kaniya.

Darkness already settled in the sky, I put my arms on the railings here in my apartment's rooftop, then gazed at Juliana's epic picture. I bit my lower lip after I chuckled. It was too easy to have a duplicate of this. Sumunod ko na tiningnan ay ang litrato namin kaninang dalawa bago ko ibalik ang bag niya sa kaniya.

She's like my first crush when I was in my seventh grade, she's so demure. She's often quiet but approachable, the only difference is, she has a low self-confidence. Nang mapalapit ako sa kaniya ay lalo ko napagtanto na para sa kaniya ay hindi siya maganda.

Every time I gazed at her from distance, I noticed that she always lower her head, especially in crowded places. She has difficulty in maintaining eye contact, but despite of that, for me everyone's beautiful.

If there's someone who'll ask me what I like about her, it is her smile, but if it's about why I fall in love with her, I don't know either. Maybe it was just because she made my day complete, she made my heart drum, and losing her means dying every day.

"At ano ang ginagawa mo dito? Kung ako sa iyo ay umalis ka na, hangga't wala pa dito ang Tatay."

"Please Ate Marih, I just want to see Hulya, hindi ako galit sa kaniya. Kailangan ko siya maka-usap." I pleaded.

"Ano ka ba naman Jandred, maka-ilan ulit ko ba sasabihin sa iyo na wala na nga dito si Hulya? At kayo ang dahilan."

"Sinaktan niyo ang kapatid ko, kaya kung pwede lang huwag mo na siyang hanapin pa!"

My heart shattered that time, I'm trying to call her number but it was already can't be reach. Hindi ko alam kung ano ang gagawin, damang-dama ko na mayroong nawala sa akin na napakahalaga. Palagi akong nagtatanong ng kasagutan sa hangin, kung bakit bigla na lamang siya nawala? Kung bakit bigla na lamang siyang nang-iwan?

Totoo nga kaya na mayroong namamagitan sa kanila ni Paul, and she's guilty that's why she chose to left me without saying goodbye?

"I'm with her, in our home." Ito ang natanggap kong mensahe mula kay Raldon. It's been two years since I found out that he knows Juliana.

I'll never forget what I felt when I saw her again, wearing a plain black off-shoulder dress with a long sleeve, partnered with black ankle-strap sandals. All I can do is to glimpse on her with a frosty look, and it's so fucking frustrating. Despite the anger, I still want her so much in my arms. I want to ask her, how she managed to leave me that easily? Paano niya ako natiis ng apat na taon?

"I pretended that I don't have any idea that you're going home now, I thought you want to see her, na gusto mo siya maka-usap, bakit hindi mo pa ginawa kanina?" Raldon raised his left brow for me. Ipinikit ko ang aking mga mata. Sa nakalipas na mga taon ibang-iba na pala siya kapag nakita kong muli.

"I want us to be alone, when I talk to her." Humalakhak siya sa aking sinabi.

"I don't know why I need to stop my plan to court her." Tumalim ang tingin ko sa kaniya, ngumisi naman siya sa akin.

Dumiretso ako dito sa likod ng bahay matapos ko makita si Juliana at si Raldon na magkasama kanina. I'm jealous, I'll not deny it. Tuwing nakikita ko sila na magkasama ay tila ipinamumukha sa aking hindi na siya magiging akin muli.

A Hopeless Wind (NEUST Series #1) (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon