Rules Are Meant To Be Broken » One Direction

Chapter 05.

Jennifer's P.O.V.

Rond vier uur 's middags, de volgende dag, opende ik mijn ogen. Met wijde ogen keek ik een tijdje naar het plafond, en ik schud met mijn hoofd. Nee, niet dit.. Niet deze droom, niet nu.. Niet deze vakantie. Rustig kwam ik overeind, en haalde ik is diep adem. Dit ging ik vergeten.. Dit moet ik vergeten, weinig keus.

Twijfelend stapte ik uit het bed, en zette ik een aantal stappen naar de spiegel die aan de muur hing. Kort keek ik naar mezelf. Mijn normaal licht-groene, heldere ogen waren een tint donkerder, en mijn huid was nog altijd vrij wit. Mijn licht bruine krullen stonden alle kanten op, en hingen over mijn schouders heen. Kort gezegt, Ik zag er niet uit.

Ik liep naar mijn koffer toe, die ik op de grond klapte, en open sloeg. Ik pakte er een hempje uit, en een joggingsbroek, waarna ik me snel omkleed. Ik zou vandaag toch niet weg gaan, dus eigenlijk kon het me weinig schelen wat ik aan had.. Harry was niet anders gewend, en de andere jongens moesten er maar mee leven.

Ik pakte vervolgens mijn make-up tasje uit mijn koffer, die ik op mijn bed gooide, waarna er een handspiegeltje volgde. Ik klapte mijn koffer weer dicht, stond op, en ging opnieuw op bed zitten. Snel deed ik een beetje mascara op, en een beetje dag-creme. Zo moest ik de dag wel doorkomen, toch? Ik haalde mijn borstel uit het tasje, waarna ik het dicht rits, en het gewoon op bed laat liggen. Ik loop naar de spiegel, borstel mijn haren, en bekijk ondertussen de creme en mascara die ik net had opgedaan. Het was niet zo mislukt als wat ik dacht, voor het gehaast, wat eigenlijk nergens voor nodig is.

Zodra ik helemaal klaar was, liep ik mijn slaapkamer uit. Zo normaal mogelijk, en liep ik meteen door, de trap af, naar beneden. Nog niet op de laatste tree werd ik aangevallen door Harry, die me begon te knuffelen, en zo te voelen was hij na een paar seconde al niet meer de enige.

''Don't you dare to beat me with cakes.'' mompelde Harry in mijn oor, waardoor ik moest grinniken.

''Sawrry Haz. I'm just doing what you teached me. And guys.. Please.. I wanna breath?!'' riep ik hopeloos, waardoor ze loslieten. Ik glimlachte, en keek naar de vier jongens die om me heen stonden. Ze glimlachte.

''You're beating Haz in the kitchen!'' riep Zayn blij, en Liam knikte.

''Jenn! Thank you for the carrots, you made my day!'' zei Louis hyper.

''Thank you guys, for letting me stay here. And hey, I have the time of the world to practice in the kitchen.. I think Hazz uses the kitchen once in a .. month? two months?'' Ik draaide me naar Harry toe, en glimlachte eventjes, waarna hij ontkennend zijn schouders ophaalde. Kort keek ik langs Harry, naar Niall, die gewoon op de bank zat, en mij op de één of andere manier zoveel mogelijk probeerde te vermijden.

Het was raar, het ene moment deed hij dood normaal, en het andere moment waren we vreemde, of was ik iemand die hem iets had aangedaan. Had ik dat? Heb ik iets gezegt zonder dat ik het door had? Ik wend mijn aandacht weer af, en kijk naar Harry.

''Man whore.'' fluisterde ik, terwijl ik langs hem liep, en naar de keuken liep. Voordat ik nog bij de keukendeur was, pakte Harry mijn arm vast.

''Remember, I'm responsable for you, and I think you should respect me.'' knikte hij volwassen.

''It's just a few month's ass, And you know I love you, otherwise I wouldn't be here.'' knikte ik deze keer. ''And.. Please.. Cut your legs off.. Since we were little, I was always smaller then you.. And now you're so.. Big.. And I'm still so.. Small?'' mompelde ik, terwijl ik naar achter probeerde te lopen, maar merkte dat hij mijn arm nog vast had.

''Poor Jennifer. Poor Little Jennifer.'' grinnikte hij. Op dat moment sloeg iemand, Harry's arm los van het mijne.

''Superman!'' riep Louis, en ik schoot in de lach.