Dear Rain, (Completed)

Dear Rain, (10th Letter)

Selene's POV

'a part of me wants to wait for you, but Min 10 years is long enough for me to realize my stupidity and woke me up in a nightmare and faced a scary reality without you' 

"You're reading that again?" I looked at him, naiinis ang mukha niya na para bang sawang sawa na siyang nakikita akong binabasa ang librong ito, "You've read that for how many times already." tuloy niya pa at umupo sa tabi ko 

"Ang ganda kasi eh" sabi ko at tinabi na muna ang librong binabasa ko kanina, well that book is about lovers na mahal na mahal ang isa't isa, but fate seperated them, the girl suddenly been missing, nawala na lang siya ng walang pasabi, lagi siyang nagbabaon ng sulat sa isang punong tamabayan nila noon, wishing na mabasa yun ng babaeng mahal na mahal niya. Her case is a mystery, pero hindi sumuko si Guy, lumipas ang 10 years and guess what? Hindi na bumalik ang babaeng mahal na mahal niya, pero in the end napagalamang namatay ang babae, at siya ang donor sa bagong puso ng lalaki. 

"Really? What's so good about that story? Is it good that the girl died without saying anything to her beloved? or is it good that the boy had the girl's heart without him knowing? Don't you think it's just so pathetic and hopeless romantic? A story could look good if both of the characters are healthy, but for a certain reason, most of the authors love writing tragic stories to pursue that love lasts forever, but what I'm trying to say is, those stories don't happen in reality, and coincidence is not as precise as it is" Sabi niya and I laughed with his reaction habang sinasabi niya yun

"So anong pinang huhugutan mo Drops?" sabi ko at mukha naman siyang nainis at aalis na sana "Uy joke lang, kasi naman, ang dami ng sinabi mo, iisa lang naman ang pinahihiwatig ng story diba? Wag ka na magtampo!" sabi ko habang hawak ang kamay niya

"I just want you to think positive yet you keep on reading that story again and again, I want you to know that If you're going to build a story with me, We will be happy not forever but at least until our last breathe together" 

Napabitaw ako sa sinabi niya, Drops mahal mo ba talaga ako? Bakit lagi na lang siyang ganito? Bakit lagi na lang niya pinapatibok ng mabilis ang puso ko? Bakit parang unti unti nalilipat ang pagmamahal ko sakanya. Mahirap man pero pinipigilan ko ang sarili ko, ayoko ng ganito, ayoko talaga.

Hinawakan niya ang mga kamay ko dahilan upang magising ako sa malalim na pag iisip ko " Ayoko ng ganito, Selene I love you so much. Ang hirap alam mo yun? Nagtaksil ako sa kuya ko dahil minahal kita. " Sabi niya at niyakap ako, nanatili naman akong tahimik, gusto ko mang buksan ang bibig ko upang magsalita, hindi ko magawa dahil parang nilagyan ng glue ang bibig ko. 

"I didn't love you intentionally, at first I just want to look for you, I wanted to see your smiles and when I did, I just saw myself falling and falling until I realized I fell too deep that I can't even stand and got drowned."  

he placed his hands on my face, "Selene, I'm not asking you to love me but please let me love you" and he kissed me.

-----------------------

Dear Rain,

  Rain... kamusta ka na? Alam mo ba? sa isang taon ko sa Canada masaya ako, kasama ko rin si Drops, haha. Alam mo bang noong mag isang buwan pa lang ako sa Canada umamin sakin si Drops? Mahal daw niya ako Rain, feeling ko nagtaksil ako sa sayo noong hinalikan niya ako kaya iniwasan ko siya, pero alam mo yung nakakainis? Hindi ko siya magawang iwasan dahil, nagkakaroon na siya ng part sa puso ko.

 Rain, tinatry ko naman na ikaw lang. Naghihintay pa din naman ako diba? Rain, bigyan mo naman ako ng rason para kumapit sayo, Mahal kita oo, sobra sobra pero hindi ko maiwasang ma pa tingin sa iba. Ang tagal kong sinubukang wag ibaling kay Drops pero hindi ko talaga kaya . Kahit hindi mo ako bigyan ng dahilan para kumapit ako na lang siguro ang hahanap.

 Rain, hindi ko na maipapangakong makakapaghintay pa ako, napanghihinaan na ako ng loob Rain, sobrang hinang hina na. 

             -Selene