CHAPTER 45: PUZZLE

3K 52 1
                                    

KHIAN POV:

          It's been two weeks when the team building was done. Until now, I don't have an idea what happened to Sophia on our last day. Whenever I try to asked her, she always telling me that it was nothing. But I knew she was lying because after that day, she completely change when it comes to me.

        Hindi na siya kagaya ng Sophia na nakilala. Alam kong iniiwasan niya ako. Kapag alam niyang nasa baba ako ng bahay hindi ko siya nakikitang bumababa sa baba. Kapag tinatanong ko siya tungkol sa mga bagay bagay. Sasagutin niya lang ako ng hindi ko alam o hindi naman kaya wala ang sagot niya. Gumigising siya ng maaga para lang hindi kami magkasabay na umalis ng bahay. Alam kong may mali sa amin, pero hindi ko lang talaga maintindihan kung bakit siya nagkaganun dahil alam ko naman na okay kami bago siya mawala nung araw na yun. 

       Nag-alala ako sa mga galos na nakita ko sa kanyang mga palad. Nagtanong ako sa kanya kung anong nangyari sa kanya pero gaya ng sinasabi ko wala lang raw yun. Sa laki ng mga galos na yun wala lang? Hindi ko talaga siya maintindihan.

Tumunog ang aking telepono at agad kong hinawakan ito at tiningnan ang tumatawag.

"Hello."

"Khian, can we meet?"- Trixie

"Okay, where?"-me

"I'll text you the place and time. Seeya! Bye."-her

"Okay, bye."

          Ilang minuto lang nagtext na siya kaagad. May isang oras pa bago kami magkita ni Trixie kaya naman ay hinanap ko kaagad si Sophia. But like the other time, hindi ko siya nakita. Kaya nag-iwan nalang ako ng sticky note sa may fridge. Ayun na rin kasi ang kinasanayan namin na gawin kapag may gusto kaming sabihin sa isa't isa, way namin yun for communication. Hanggang ngayon kasi hindi parin siya bumibili ng cellphone. Ewan ko, pero ayun ang gusto niya.

"Sophia, umalis ako. Baka gabihin na ako ngayon umuwi. Magkasama kami ni Trixie ngayon. Huwag mo na akong tirahan ng pagkain. Mag-ingat ka."

       Gusto ko pa sanang dagdagan na huwag na rin niya akong antayin pero sa tingin ko hindi naman siya magtatangkang antayin ako.

TRIXIE POV:

"I will meet my future husband. So girls I really need to go."

"So? Gagawin mo talaga yang evil plan mo?"-Stephanie, my best friend.

"Yeah, couz! Gagawin mo talaga pala ang plano mo?"-Stella, my cousin and also my best friend

"Hahaha? Did you think I will?"-I asked playfully.

"Trixie, hindi ka ba talaga natatakot na malaman niya yang pinaggagawa mo? Ikaw rin!"-Steph, what should I worry? Khian will believe me, everything I will say.

"Oo nga couz, baka malaman yan ni Khian and do you think na mapapatawad ka niya kapag nalaman niya na pinaiikot mo siya?"-Stella

"Don't worry, no one will know. Eh mismong si Sophia nga eh, hindi ako nakilala pati na rin ang tunay na katauhan ni Khian sa kanya? Pano naman niya malalaman na nagsisinungaling. Mismong silang dalawa hindi makilala ang isa't isa?" Natawa ako sa ikot ng kapalaran sa aming tatlo.

"But Trixie why are you doing that?" Steph

"Because I love him so much and no one can get him from me without my permission."

"Kung ganun pala ang pananaw mo sa buhay, Oh sige." Stella gives up

"Bye, girls. I really need to go. See ya tomorrow."

Unexpected Love Affair (COMPLETED)Where stories live. Discover now