Soledad

Kabanata 5

NANATILI sa kinatatayuan niya si Solea habang hindi maialis ang paningin sa pigura nang babaeng ngayon ay nakabitin sa harap niya. The woman was struggling as her hand tried to release herself from the rope around her neck. Halatang hirap na hirap ito, may bakas nang luha sa mga mata. The woman's almost lifeless gaze fell on her as the woman took her last breathe froze Solea on the spot. Halos panawan siya nang ulirat dahil sa kahindik-hindik na nasaksikan.

It was the woman from the portrait she saw two decades ago. Hindi niya maipagkakamali ang mga mata nito na nagbigay sa kanya nang kilabot tuwing naaalala niya ang mga iyon.

Ilang segundo rin na nablangko ang isip niya bago nabalik sa huwisyo at agad na tinalunton pababa ang hagdan. Nanginginig ang buong kalamnan niya sa takot na nadarama.

Did I just saw the white lady everyone was talking about back then? Tanong niya sa sarili nang maalala ang kwento nang mga kaklase sa elementarya patungkol sa white lady na nagpapakita sa tore. Ngayon na lamang siya muling nakasaksi nang alaala nang isang lugar.

"Shit!" Naibulalas niya nang napagtantong totoo ang kwentong iyon. Now, all she wanted to do was to get away from this house. Kailangang mahanap niya ang mga pinsan at kapatid para hilain na niya ang mga ito pauwi. What she saw was enough for her damn curiosity!

Halos lundagin na ipinagpatuloy ni Solea ang pagbaba sa mga baitang nang hagdan. Wala nang pakialam kung madulas o mahulog siya roon. Napatili siya nang magkamali siya sa pagtapak sa baitang nang hagdan. The inevitable then happened, she fell down from the stairs steps to the landing.

Napadaing na lamang si Solea dahil sa pagtama nang mga tuhod sa sahig na tabla. Mabuti na lang din at naitukod niya ang mga kamay sa sahig, kung hindi ay mukha niya ang naihampas doon at mas 'di hamak na mas masakit iyon pag nagkataon.

Ilang minuto rin na nanatili siya sa ganoong posisyon bago tumayo. Medyo nahilo siya sa pagkahulog. Nakabibingi rin ang malakas na pagtibok nang kanyang puso.

Napamura siyang muli sa sakit na nadama sa mga tuhod at binti nang maiunat na iyon nang makatayo. Her palms hurt as well from the sudden impact.

A gasp escaped her mouth when her eyes landed on the portrait, now hanging on the wall adjacent to the stair's landing.

How come?

Wala iyon kanina nang pumanhik siya paakyat sa tore. She would definitely stop on her tracks if she did saw the portrait earlier. Hindi makapaniwalang napahinto siya at napatitig sa larawan nang babaeng ilang taon man ang lumipas ay hindi niya malimot ang nanunuot na tingin nang mga mata. The kind that sent chills down her bones.

It was like she was back in the past once again two decades ago.

Warm liquid streamed down her nostrils. Agad na nasapo niya iyon gamit ang palad upang mapigil ang pagtulo niyon. Nagulat na nailayo niya ang palad nang masilip iyon na ngayon ay may bakas na nang dugo. She never had experience nosebleeding in her whole life, just witnessed peers who did.

Must it be because of the shock?

Nasapo nang isa pa niyang palad ang ilong at huminga na lamang sa kanyang bibig. Mas dapat na makababa na siya at hanapin ang mga pinsan at kapatid.

Tangkang tatalikod na siya para ipagpatuloy ang pagbaba patungo sa pangalawang palapag nang may magsalita sa likod niya. Magtayuan ang mga buhok sa batok at braso niya sa pagkagulat at kakaibang sensasyon na hatid nang presensya.

"Ikaw ay dito ko lamang pala mahahagilap, kanina pa na ikaw ay hinahanap sa buong kabahayan." Ang wika nang kung sino na ikinalingon niya ang pinanggalingan nang boses. She cringed with the words spoken.