Soledad

Kabanata 11

WALA nang nabanggit pa si Regina patungkol sa mga Sta. Ana nang bumalik na si Elena at Nana Lucinda dala ang makakain na hinanda nang mga ito. The eldest Dela Rama sibling seem to had avoided the topic as well and opened another as they all sat enjoying their snack.

Sa ngayon ay tutok na ang nakakatandang mga kapatid ni Soledad sa plano nang mga ito, magtungo sa kalapit na probinsiya kinabukasan. Balak nang mga ito na makapamasyal at makabili nang kung anuman na maibigan nitong mabili. Only that they need permission coming from the Dela Rama patriarch.

Solea glanced outside the window as she rolled her eyes. Hindi niya maiwasan na ikumpara ang kalayaan na mayroon siya sa Amerika nang nasa edad pa lamang siya nang mga ito.

Lalo na sa usaping pera. Her first taste of handling her hard-earned money was when she was fifteen.

Hmn... An idea crossed her ever creative mind. Napailing na lamang siya sa naisip pagkaraan.

This was the past. Hindi dapat na baguhin niya ang takbo nang buhay ni Soledad. She was just a trapped wandering soul waiting for that moment wherein she would be back to her own time.

Right!

Tapik na sinundan nang pagtawag sa pangalan ni Soledad ang nakapanumbalik sa kanya. It was Elena. Katabi niya ito sa pang-tatluhang upuan na naroon sa sala.

"Ikaw ay tinatanong nang Ate Regina kung nais mo bang sumama o may bilin na lamang na ipabibili?"

"O-oo, sasama ako." Ang mabilis na sagot niya. I'd rather come with you than stay here and chance upon being alone with the don. Ang paglitaw nang mukha nang nakatatandang Dela Rama sa alaala ni Solea ay husto na upang magbigay nang mumunting kilabot sa kanyang sistema.

Never!

"Kung gayon ay ipararating ko na lamang kay papa ang ating balak pagdating niya. Marapat din na masabihan ang ating mga pinsan pagkat paniguradong mas mapapabilis ang pagpayag ni papa." Ang nakatitiyak na saad ni Regina.

Solea inwardly laughed. Siguro nga ay isa iyon sa mga masasabi niyang skill nang mga panganay, makapag-isip nang paraan upang mapapayag agad ang mga magulang sa nais nang mga ito.

Just who cannot say no to a seemingly responsible first born?

"Ako na ang bahala sa ating mga pinsan. Nakatitiyak akong mapapapayag kong sumama ang mga iyon." Ani Elena na sumilay ang ngiti na tila ba ay tagumpay na agad ang nakikinita nito. "Ano ba ang ligayang hatid nang naggagandahang palamuti at mga damit hindi ba?"

Indeed! Sang-ayon ni Solea sa sinabi ni Elena.

Matapos makapagmeryenda ay nagpaalam na si Solea sa magkapatid na Dela Rama upang magpahinga sa silid ni Soledad. But instead of heading straight to the latter's room, she was now standing at the base of the stairs leading to the tower.

Shit! Why am I here?

Akmang hahakbang patungo sa silid ni Soledad si Solea nang mapatigil siya at napatingala sa hagdan. Ilang saglit lang iyon at ipinilig na niya ang ulo. Trouble was the last thing she wanted right now. Ano na lang ang iisipin nang mga Dela Rama kung mahuli siyang muli nang mga ito roon.

Napalinga si Solea sa direksyon ng hagdan pababa sa unang palapag ng kabahayan kung saan siya galing. There was no sign of any of the Dela Rama sisters or Nana Lucinda. Hindi naman siguro maghihinala pa ang mga ito na muli ay sasaktan na naman niya ang sarili.

Imbis na amnesia ay baka sa iba na mapunta ang pagtingin nang mga ito sa kanya.

Umangat ang dulo nang kanyang labi nang maalala ang mga reaksyon nang mga ito sa kanyang inakto nitong nakaraan. It kind of tickles her funny bone still.