Zawgi
ဇာတ္ကြက္၆ကြက္သ႐ုပ္ေဆာင္အၿပီးမွာေတာ့
သူေတာ္ေတာ္ၿပိဳင္းလာသည္။ လီအိုဆြန္းရဲ႕ႏွလံုးသား
ထဲက ႐ုတ္တရက္ထြက္မရေပ..။ ထိုဇာတ္ကြက္ေတြကို ခဏခဏျပန္ေလ့က်င့္ေနတာလည္း ပါလိမ့္မည္။
ဟူး...။
သက္ျပင္းေငြ႔ေငြ႔ျခရင္း ၿပိဳလဲေနေသာခနၶာကိုယ္ကို ထူမတ္၍ျပန္ဖို႔ျပင္ရသည္။ အခုပဲညေန၄နာရီထိုးၿပီ
ေလ....။
"ေဂ်ာင္ကု”
"ေအာ္နန္းဂြၽန္ေဟ်ာင္း”
"ေဂ်ာင္ကုကစီးေျမာအားေကာင္းတယ္ ဒါေပမဲ့
အဲ့ဒီ့စီးေျမာအားက မင္းလိုအသစ္အခ်င္းခ်င္းၾကရင္
အသံုးမဝင္ဘူး သူမ်ားေၾကာင့္မဟုတ္ပဲ ကိုယ္ကိုတိုင္
စီးေျမာႏိုင္ေအာင္လုပ္ သူမ်ားကိုၾကည့္ၿပီးမဟုတ္ပဲ
မင္းကိုတိုင္မင္းသဘာဝနဲ႔စီးေျမာရင္ မင္းကတကယ္
အလားအလာ႐ွိတယ္.. အခုေတာ့ငါ့အျမင္မွာ
ညံ့တယ္”
ပထအစကားအသြားအလာရ ခ်ီးက်ဴးေနတယ္
ခံစားရ၍ ျပံဳးေတာင္ျပံဳးမိေသးသည္။ ထိုလူေျပာတာလည္း
မွန္ေနတာပဲဟုေတြးေတာေနေသာ္ညား
ေနာက္ဆံုးစကားလံုးမွာေတာ့ လူသတ္ခ်င္စိတ္
ေပါက္ရသည္ေလ။ ဘာတဲ့ညံ့တယ္...။ နားထင္ထဲ
ေသြးေတြတိုးေနေလာက္ၿပီဟုထင္ရေလာက္ေအာင္
တစ္ဒိတ္ဒိတ္ႏွင့္ပင္..။ အခုသူ႔ကိုစကားနဲ႔
ေစာ္ကားလိုက္တာ မဟုတ္လား။ ေဒါသေတြကိုအသာထိန္းရင္း......
"အင္း..ညံ့တယ္..ဒါေပမဲ့စိတ္ျခပါ ခင္ဗ်ားအေႏွာက္
အယွက္မျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမွာမို႔ ခင္ဗ်ားပါးစပ္
ကေတာ္ပါတယ္လို႔ေျပာတဲ့ထိ ႀကိဳးစားလာမွာမို႔
ေစာင့္ၾကည့္ပါ”
ကိုယ္က႐ိုးသားစြာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာတတ္သူမို႔ ညံ့တယ္ေျပာလိုက္တာကို မ်က္ႏွာေတြရဲတတ္လာတဲ့ထိ ေဒါသေတြထြက္ေနတဲ့ ထိုေကာင္ေလး။
အရမ္းႀကီးညံ့ေနတာမဟုတ္ေပမဲ့ အသစ္အသစ္ျခင္းဆို ဘယ္သူကမွ ဆြဲေခၚမသြားေပးႏိုင္ရင္
လူၾကားထဲမွာမက နာမည္ပါပ်က္ႏိုင္၍ သူ႔အတြက္
ေျပာျပျခင္း....။ ဒါကို႐ူး႐ူး႐ွဲ႐ွဲနဲ႔ ေဒါသေတြထြက္ေနေလ
သည္...။ အဟက္..တကယ့္ကေလးသာသာပါ။
