I Fell Inlove with the Rain

CHAPTER SEVEN: Giving Chances

I waited almost an hour outside the hospital. Nang makita ko na siyang lumabas at naka uniporme ay nilapitan ko siya. She was shocked but then gave her smile.

"Thank you for coming awhile ago. I thought umalis ka na." I smiled too.

"Akala ko nga rin aalis na ako eh. Pero bigla kitang naisip kaya nagdesisyon nalang ako na hintayin ka kasi baka mahuli ka pa sa work mo sa bar. Tara na." pag-aaya ko. Tumango lang siya. Masaya ako na hindi ako tinanggihan ni Ms. Almizo. I think it's a good sign. Napangiti ako ng palihim.

Habang nasa biyahe kami, tahimik lang siya habang nakatanaw sa bintana ng sasakyan.

"Ma'am..." I paused.

"Just call me Rain because I'm not your prof anymore. I know that you can't call me Ate because I know it will be awkward for you" aniya habang nakatingin pa rin sa may bintana.

"Hmmm... Mas okay po ako sa pagtawag ng Ms. Almizo. Nga pala,  I was thinking if you will allow me to be your personal driver?" alam ko nakakatanga yung tanong ko pero I just want to be her driver so that I can monitor her safety. Iba kasi yung nararamdaman kong kaba ngayon. Mas mabuti nang makasiguro na lagi siyang ligtas.

Napatingin siya sa akin.

"Personal driver?" hindi makapaniwalang tanong niya. "I can't allow that. I can't even pay you." she shrugs.

"I'm not asking you to pay me. I'm asking you this to make sure that you are always safe." seryosong tugon ko. Napatawa siya, "Safe? Bakit may nagbabanta ba sa buhay ko!? I can handle myself. I can protect myself from any danger kaya huwag kang masyadong mag-alala. Besides, you have important things to do, too. Just prioritize them."

"Pero Ms. Almizo...." napapikit si Ms. Almizo. Mukhang hindi ko talaga siya mapipilit. Napabuntong hininga muna siya and then she open her eyes.

"Listen. Hindi mo kailangang gawin ito. Okay na sa akin na nandiyan ka kapag kailangan ko ng karamay." hindi nalang ako umimik. Pagkahatid ko sa kaniya sa bar ay nag thank you muna siya saka bumaba.

Habang nasa biyahe ako pauwi ay nakatanggap ako ng tawag mula kay Tita Angelica.

[Hello JC. Nasaan kayo ni Ly!?]

"Hindi po kami magkasama. Nasa bahay po siya. Bakit po?]

[I want to surprise the both of you na nakauwi na ako pero pagdating ko dito sa bahay, wala namang katao tao.]

"Sino pong kasama ninyo? Sana po nagpasundo kayo sa akin."

[Ako lang. I decided to go home kasi alam ko na kailangan din ako ni Ly. Nga pala, tinawagan ko siya kanina and she told me that she's with you.]

Bakit siya nagsinungaling? Baka kasama pa rin niya si Aj?

"Ah.. Baka kasama po siya ni Aj. Tawagan ko nalang po siya at sasabihan ko nalang na pakihatid siya. Pauwi na po kasi ako eh. Galing pa po akong School. May night class na po kasi ako." I lied. Bukas pa mag-uumpisa ang night class ko.

[Oh sige. Ingat ka JC!]

Pagka-end ng tawag ay tinawagan ko agad si Aj.

[Hello Bro!]

"Kasama mo ba si Lyca? Pakihatid na siya agad kasi nasa bahay na si Tita Angelica. Tita Angelica wants to surprise her na nakauwi na siya."

[Okay Bro.] Pinatayan ko na agad siya ng tawag.

Nang maiparke ko na ang sasakyan sa garahe ay dali dali akong pumasok sa loob ng bahay. Nakaupo si Tita Angelica sa sofa habang nagtatype ng message sa cellphone niya.