Melez Vampir (Teen Wolf fanfic)

İŞ-4

Bu bölüm Emirelik icin gelsin

Luce için belli birini koymayı düşünmüyorum. Luce gayet güzel vampir( ne kadar güzel olduğunu tahmin edersiniz) bir kız. Onu sizin hayal gücünüze bırakıyorum. Çünkü herhangi birini Luce diye koyup sizi hayal kırıklığına uğratıcam ve bunun ne kadar kötü bişey olduğunu biliyorum.

Yaralanmıştım. Kanıyordu. Durmadan akan siyah parlak kan. Ara sıra altın sarısı akıyordu. Midem bulanmaya başlamıştı. Başım tanımlanamaz bir şekilde dönüyor, Scott'ı zar zor takip ediyordum ki durumumu anlayıp beni kucağına aldı. Yarım saat sonra tüm bunların geçeceğini, hiç yaşanmamış gibi sağlıklı olacağımı biliyordum ama şu anlık sadece acı vardı. Dayanmalıydım, şu an kendimi bırakırsam bayılırdım. Ve Deaton. O kimdi?

- Deaton kim?

Sesim o kadar kısık çıkmıştı ki kurtadam olmasa duyamazdı. Çok... bitkin, hasta ve yorgun çıkmıştı.

- Patronum. Veteriner

- Ha ha.(Alaycı bir ses tonuyla tabi ki ve hâlâ yorgun) Kurt olduğumu biliyorum ama veterinere ihtiyacım yok.

- O doğa üstü şeyler hakkında bizden daha bilinçli.

Devamını hatırlamıyorum. Sanırım kendimden geçtim. Uyandığımda veteriner kliniğinde bir sedyede uzanıyordum. Ok artık yoktu, acı yoktu. Sadece sızlıyordu.

- Uyandı.

Bu Scott'ın sesiydi.

- Iyi. Sanırım onunla biraz konuşmalıyız.

Bu da Deaton olmalıydı. Oturur vaziyete geldim. Gözlerimin beyaz olduğundan emindim. Çok açtım.

Ben:

- Buyrun. Sizi dinliyorum. Sorularınız olmalı.

Konuşan Deaton'dı

- Tam olarak ne olduğunu açıklayabilir misin... Bu arada adınız neydi?

Ben:

- Luce. Evet, bu biraz karışık. Ben aslında temelde vampirim. Ama cadı ve kurtadamlık da buna ekleniyor. Ve sekil değiştirenim de. Yani şu an mitlerde yer alan melekler gibi hatta yarasa gibi kanatlar , deniz kızı gibi kuyruk çıkartabilirim.

Her ikisi de sözlerime şaşırmış suratıma bakıyordu.

Deaton:

- Bu biraz kanıt ister gibi olucak ama bir örnek gösterebilir misin?

-Tabii.

Tam kanatlarımı açacaktım ki hiç enerjim olmadığını farkettim.

- Özür dilerim ama biraz enerjiye ihtiyacım var şu an çok bitkinim. Enerjiden kastım KAN.

İkisi de yüzüme baktı. Gözlerimi görünce olayı anladılar.

Ben:

- Arabamda, bagajda bir çanta var onu getirebilir misin?

Scott'a bakıyordum.

- Tabii.

Anahtarları verdim ve yola koyuldu.

Deaton:

- Luce, sana bir şey daha sorabilir miyim?

- Tabii.

- Niye buraya geldin?

- Scott'la konusmak için...

- Hayır burası derken Beacon Hills'i kastedmiştim.

- Bilmiyorum. Sanki buraya doğru çekildim.

- Anlıyorum.

O anda Scott geldi. Çantam. Içinden bir poşet vermesini işaret ettim. Aldığımda tepesindeki hortumu çıkarttım. Çok açtım hiç hortumla oyalanamazdım. Diktim tepeme.

1

2

3

4

Tamam bu kadar yeter. Gözlerimin parlak beyazdan parlak maviye ondan da kırmızıya döndüğünü hissedebiliyordum.

5

6

7

8

Sonunda. Gözlerim koyu maviye, olması gereken renge, dönmüştü. Kafamı kaldırdığım gibi bana bakan şaşkın gözlerle karşılaştım. Ayağa kalkmaya çalıştım ama ayağa kalktığımla düşmem bir oldu. Son anda Scott belimden yakalamıştı.

- T...Teşekkürler.

- Önemli değil.

Hâlâ tutuyordu. Doruldum o da hâlâ tuttuğunu fark etti ve bıraktı.

Aynı açıklamaları Scott'a da yaptım. Karnım ,güzelim bir zamnlar okun saplı olduğu yırtık kıyafetlerimin altından sarılıydı. Scott eve kadar sürmeyi teklif etti ama bir saate kadar geçeceğini söyleyip geçiştirdim. Hâlâ kıyafetlerim vıcık vıcık kandı. Veterinerin kapısındaydım. Scott'la sanırsam şu hiç bitmeyen kapı sohbetini yapıyordum. Inlemelerim artınca beni azadetmeye karar verdi sanarsam. Ve artık arkadaştık. Tam kapıdan çıkarken bilin bakalım kim geldi.

-Luce?

- Stiles,merhaba.(şaşkın ve biraz tırsmış bir halde)

Olamaz ona açıklayamazdım. En azından şimdi olmazdı.

- Sen burda ne yapıyorsun ve üstün niye kan içinde? Yoksa bişey mi oldu? Luce? Iyi misin?

Benim için korkmuştu. Beni önemsiyordu! Bu his de ne?! Hayır benim acı dışında bir şey hissedemem! Yani şu ana kadar. Peki bu his ne?! Kalbim küt küt atıyor, tırnaklarımı ve gözlerimi değişmemesi için zor tutuyordum. Ne? Ben kontrolümü sadece sinirlendiğimde yani adrenalin patlaması yaşadığımda kaybederdim. Bu his her ne ise beni çok zorluyordu. Karnımda tuhaf hisler vardı. Tanımlayamadığım hisler.

Bundan daha önemlisi şu anki halimden nasıl kurtulacağımdı.

Tam o anda kurtarıcımın sesi, Deaton:

- Luce artık burada çalışıyor. Yolda bir köpek bulmuş ve buraya getirmiş. Köpeğin tedavisinde de gayet iyiydi. Ben de onu işe aldım. Kızın üstü başı da kan oldu... Neyse, pazartesi başlarsın. Scott sana okulda detayları anlatır.
Lütfen vote/yorum bekliyorum. Artık vote/yorum yapanlara adıyacağım bölümleri. Yani yeni bölümün başında adınızı görürseniz şaşırmayın.