Not So Boy Next Door (COMPLETE)

Chapter 17: Weird

Chapter 17: Weird

 

Tahimik naman akong nagbabasa sa alam ko. S a pagkakatanda ko ay tahimik naman ang buhay ko kanina sa sala. Tahimik naman talaga ang buong bahay bago nakauwi si Damian at nanood ng TV!

Patience JL. Take a deep breath and YELL!!!

“Hindi ka ba makaramdam? Nananahimik ako dito kanina.” Malalim na nga ang gabi tapos nagawa pang manood ng TV!

“Nanonood ako. Umakyat ka.” Focus na focus pa siya sa pinapanood niya dahil hindi man lang niya ako tinignan! Kapal talaga! Dapat siya magbayad ng bill sa kuryente ngayong buwan.

“Kapag umakyat naman ako ay aakyat ka rin at makikinig ng kung anu-anong music. Kagabi ka pa nag-iingay!”

Sandali ako nitong tinitigan at muling ibinalik ang focus sa tv. Nanonood siya ng madugong movie. Ayos lang naman saakin na manood siya pero nakakairita na kasi yung bida na kanina pa tili nang tili, Idagdag pa ang malakas na volume na nakakabingi! Wala na ba siyang matinong mapanood? My ghad! Hindi nalang siya sa laptop niya manood.

“Jerk.” I hissed and went to my own room.

Wala na talaga siyang matinong ginawa simula noong pinakita niya saakin ang totoong ugali niya. Ang weird lang talaga as in!

“Jerk! Jerk! Jerk!” Gee!

Nakapwesto na ako sa kama ko at muli ng magbabasa  nang mapansin kong umiilaw ang cellphone ko dahil sa tumatawag. Agad ko itong inabot at sinagot.

“Gabi na. Bakit ka napatawag?”

“May dala akong peace offering dahil sa pagiging wierd ko noong isang gabi.”

“Wait...” Agad akong tumayo at tinanaw ko siya sa bintana! He must be crazy! “Wait there!” i said at nagmadali na akong bumaba.

“Anong meron?” Hindi ko sinagot ang nagtatakang si Damian dahil umaambon na at nasa labas pa si Erick! Paano nalang pala kung hindi ko nakita ang cellphone ko? Naka-silent pa naman ito.

“Why are you here?” Binuksan ko na ang gate at pinapasok na rin siya sa bahay. He’s wearing a plain white shirt and denim pants.

“Suhol—“ Itinaas nito ang plastic na dala-dala niya na obviously ay naglalaman ng ice cream “Para patawarin mo ako dahil hindi ko pinansin ang sinabi mong layuan na kita.”

“Melon?” I asked.

“Definitely.”

“Great! You’re forgiven.” Nakangiti kong sabo.

“Move. Hindi ko makita ang pinapanood ko.” Asar na sabi naman ni Damian dahil nakaharang na pala kami. Epal talaga.