Not So Boy Next Door (COMPLETE)

Chapter 11: I hate her

Chapter 11: I hate her

 

Love is a fiction mo ang mukha. Kaasar. I’m not a hopeless romantic but hell! Nasisira ang image ng love dahil sakanya. Masaya naman magmahal kahit pa masakit. It only means that we’re just a mere human.

Gees! I can’t sleep and it’s his entire fault! Tama bang pagdabugan ako ng pinto kanina? Aba! Kung galit siya huwag niya akong idinadamay! Nakakapang-init ng ulo!

Shake it off! Shake it off, JL! Don’t lose your temper. Be cool. Take a deep breath and smile.

“Pero gees talaga! Hindi ako makatulog!” Agad akong tumayo at lumabas sa kwarto ko para kumuha ng maiinom sa kusina. Napatambay na rin ako dahil kini-clear ko pa ang isipan ko. Dapat talaga ay hindi ako nakinig kanina.

Isinubsok ko ang maganda kong mukha sa table at pumikit. Tinatamad na akong umakyat sa kwarto ko. Dito nalang yata ako matutulog? Kapag naiisip ko kasing nasa kabilang kwato lang si Damian ay naiinis lang ako! Pinagdabugan niya ako ng pinto!

“Bakit hindi ka pa natutulog?”Iminulat ko ang mga mata ko at tinitigan si Damian. Normal naman siya kapag nakapambahay. Naka-white shirt siya at black na shorts. Nakasuot pa ang kanyang salamin at tila ba tinatapos pa niya ang kung ano mang tinatapos niya. Nakakawala ng init sa ulo ang appearance niya.

“Hindi ako makatulog.” Mahina lang ang pagkakasabi ko pero alam kong narinig niya ito.

Kumuha siya ng baso at ng tubig sa ref. Umupo rin siya sa kabilang side ng table at panandalian niya akong tinitigan. May issue talaga ang taong ‘to saakin, e. Hindi naman ako assuming. Medyo lang.

 Muli akong pumikit bago ako ulit nagsalita. “Damian? Naiinis ka ba saakin kaya ayaw mo akong tignan?”

“Ilang beses ko bang sasabihing hindi?”

“Kung ganun, sinaktan ka ba ni Leonna noon?” Pag-iiba ko sa topic. Narinig ko ang paghinga niya nang malalim kaya naman umupo na ako ng maayos. Hindi naman nagbago ang hitsura niya at nilalaro pa nito ang baso niya. Mukhang hindi naman siya nainis sa pagtatanong ko.

“Hindi niya ako sinaktan.” Nakayuko lang siya habang iniikot-ikot ang baso.

“Okay. Kung ganun, may nanakit sa’yo noon kaya siguro nasabi mong gawa-gawa lang ang pagmamahal. I’m no expert, Damian. Pero nasaktan na rin ako noon at masasabi kong ‘yun na ang pinakapangit na feeling na pwede mong maramdaman. Well, iyon ang pananaw ko noon pero mali pala ako.” Uminom muli ako ng tubig at saka siya tinignan.

Kaya naman niya akong titigan kapag ako ang nagsasalita. I wonder why?

“Nakapanakit ako ng tao. Ng mga tao dahil lang sa nasasaktan ako.” Sabi ko habang pinaglalaruan ko ang aking mga daliri. “Ang tingin ko kasi noon, ako ang naagrabyado. Ang immature ko kasi. Tapos ‘yung tanging lalaking minahal ko ay nawala saakin dahil lang gusto kong gumanti.”

“Gumanti?” Nabigla siya sa sinabi kong iyon.