Chapter 49
"Hi, dear." bungad ni Elmo.
"Hey there." bati ko sa kanya.
It's been a month since I left the Philippines at sobrang nahhomesick na ko. Miss ko na sina Maqui, Peachy, Cielo at Bonna. Miss ko na sina Kuya Fort at Ate Steffie. Miss ko na si Tita Priscilla at PeeWee. Sina manang. Pati sila Douglas namimiss ko na rin. Pero pinakanamimiss ko talaga ay si Elmo.
"I have something to tell you." sabi ko sa kanya. Tinaas ko ang isang paa ko sa upuan at saka pa hinigpitan ang pagkakatali ng buhok ko.
"Yeah sure. Anything baby. Wag ka lang makikipagbreak." biro niya. I rolled my eyes at him at tumawa siya lalo. "Wag mo kong irapan. Lalo kitang namimiss."
"Tsk. Seryoso na kasi." sabi ko.
"Okay fine. What is it?" tanong niya.
"Mali pala sila mama."
"About what?" pagtataka niya.
"My examination." sabi ko.
"Okay. So ano na?"
"Well, I have to study for 3 more years bago ako makapag-exam." napaawang ang bibig niya sa sinabi ko.
"Seriously?" di makapaniwalang tanong niya. Marahan akong tumango at nakita ko pa sa screen ang pagsinghap niya.
"Ang tagal naman nun." aniya.
"Yeah. Kasi hindi naman ako dito nagstart ng college talaga eh. So they have this rule na kapag foreign individual ka who wants to be a licensed architect dito, you have to study for 3 years before you can take their ARE. Kaya yun." paliwanag ko.
"Have you enrolled already?" tanong niya.
"I went to Bartlett yesterday and I already applied for their acadamic year. I'll be having my interview tomorrow."
"Bartlett?"
"Yeah. The Bartlett School of Architecture. It's in Cambridge too. So malapit lang din dito sa bahay. Also, it's near the University Hospital."
"Oh okay. So, 3 years huh?" tanong niya.
"Yes po. 3 years pa." sagot ko. "Anyway. How was your exam?" tanong ko sa kanya.
Nung isang araw kasi ang licensure exam sa Philippines and hindi kami nakapag video call ng ilang araw because I told him to study muna. Ayoko namang makatulugan niya ang exam dahil lang sa pag-uusap namin.
"It was okay. Though, wala ng manual drafting part. Okay pa rin naman. Parang yung comprehensive exam natin before." sagot niya.
"I'm sure you did great." sabi ko. Ngumiti lang siya at nagkibit-balikat.
"Maybe. Let's wait for the results." sabi niya. "Kwento ka pa. Ilang araw kitang di nakausap eh." pakiusap niya.
"Hm. Ano bang ginawa ko nung di kita kausap?" inisip ko lahat ng nangyari nang mga nakalipas na araw. "Aside from thinking of you... Hm... Ah. Yeah. I went to the University Hospital kahapon after I came from Bartlett. Ayun. I visited Sari."
"Sari? The 5-year old kid?"
"Yes. And actually, it's her birthday yesterday. So 6 na siya. Haha." tumawa rin siya at tumango. "She's doing well na. She's a strong girl."
"Parang ikaw lang yan. Strong girl." sabi niya sa akin. Ngumiti ako at saka tumango.
"Jal's asking me kung pupunta ka daw ba ng hospital." sabi ko.
"Jal?"
"Yeah. Yung 11-year old na cancer patient ni papa? Naalala mo? Diba one time nagfacetime tayo habang kasama ko siya?"
