30: Is it too Late?

51 19 3
                                    

Jian's POV *Present*

I found my self lying on my bed. Hinawakan ko ang ulo ko medyo masakit ito pero nawawala na rin. Sumilip ako sa labas, gabi na. At si Kuya nakaupo sa sofa at nakatulog na rin.

"Heyy! Dos. Sino nagdala sakin dito?" I shake him, dahil anhirap niya gisingin.

"Ahh, Gising ka na pala. Si Jeremy at Althea, nawalan ka ng malay sa C.R. Uminom ka na ba ng gamot?" he said in a husky voice. Mukhang nakatulog na siya sa pagbabantay.

Napatingin ako sa side table ng kama, andun yung gamot ko

"Can I call Mom?" I asked.

"They are busy. Katatawag lang kanina. Baka bukas ka na nila makausap."

Hays. Sino pagsasabihan ko ng lahat? Alangan mang si Dos baka asarin pa ako.

"Look, Brother. I really need a comforter right now." I sigh.

"What are you talking about?" kunot na noong tanong niya.

"The girl, It's not Hailey. I've seen her picture when she was a kid pero hinding hindi siya yun. Yung babae na tuwing nasa utak ko, nakikita ko na at naalala ang mukha niya. Can you please help me? Pleasee!" umupo siya sa sofa na pinagsasandalan ni Dos.

"You're just tired." he sigh

"No, I dont. Kagigising ko lang kaya."
-_____-

"Tama nga ang hinala ko, niloloko ka lang ni Hailey. Damn, that." Dos exclaimed. " I will help you, but please don't tell it to Mom and Dad." Dos added.

"Sure. I promise.." giit ni Jian.

Bumaba kami sa kwarto and I saw a girl lying on our sofa. Do I have a sister?

"Who the heck? Is that girl?" Dos hissed.

I adjusted my view so I finally see her face. Tsk. It's Hailey.

"What are you doing hereee?!" I shouted.

"You are  not my friend. My old friend?! You were just like a ordinary person. Because of you, I hurt Althea's feelings. Don't you know that? You make me act like a fool. I shouldn't have listen to you." I added.

"He's right. Subukan mong lumapit pa sa kanya." nagulat naman ako sa sinabi ni Kuya. Alam niyo yung tipong nang-aakit na sa kanya nalang siya lumapit?!

"Easy, Jian.  I'm here to apologized." Hailey said.

"Okay, then. Get out." I sighed.

"Jian you didn't know, how muc—" the guards started to pull her away. She's like a trespasser that entered our house. Which is totoo naman.

"Kailan pa tayo nagkaroon ng guards?" tanong ko kay Dos ng makalabas na ng tuluyan si Hailey.

"Hmm? Mom?" he shrugged. Is he really my brother?

-------------

Pumunta kami sa isang room na mukhang di na nalilinisan ng almost a couple of years. Ewan ko ba kung bakit ako dito dinala ni Dos. Sorry ha, di ko siya kinukuya.

"Why are we here?" I asked.

Dos sigh infront of me. " Dito nakatambak ang lahat ng memories mo bago ka nagka-car accident" malungkot na sabi ni Dos.

"Huh? I don't— Wait. Bakit di pinakita ni Mom?"

"I told you, if I show it you're not telling it to Mom and Dad. Gusto mo ba akong mamatay?"

"No? But..Ahhh!" I shouted.

Binuksan niya ang ilaw at doon ko nakita ang maalikabok na kwarto. Napakadaming pictures nung bata pa ako. Kasama yung important events like baptismal, birthday and other pictures.

Silent #1 ASLFJ: A Silent Letter For HIMWhere stories live. Discover now