CADE'S POV
On my way home na ko. Kasi naman tong mga kapatid ko pinapauwi ako. Ano sa tingin nila sakin. tss. Di na ko bata no! Haii...
Pagkadating ko ng bahay. Sinalubong agad ako =_______=
"Jusko Cade saan ka ba nagpupunta ha?! Di ka nagpapaalam, pano kung napano ka? Ha! Ha! Ha! Di ko na alam ang gagawin ko sayong bata ka, Baki--" sabi ng pangalawa kong Ateng Kalog.
"Ate Bea, your exaggerating. Im not a kid anymore. tsk." hirit ko naman. OA lang eh no.
"I know Im exaggerating. haha! tinatry ko lang naman kung anong feeling maging nanay tapos nag-aalala sa anak. hahaha!!!" sabi naman ni Ate Bea. Like what I said before She's my second sister. tatlo kaming magkakapatid and Im the youngest. Her name is Beatrice Grace Zamora. She own a clothing boutique sa France and also manages the business of our family. Medyo makulit at laging hyper yan pero sweet, loving, knows when to be serious and to be an Ate. Oh well. Medyo isip bata lang minsan. -_- Kagaya kanina.
"What?! Mother?? Bakit gusto mo ng maging nanay ha, Beatrice?" hirit ko. minsan di ko sila tinatawag na Ate kasi naman sa states walang Ate Ate. ako naman ngayon nag exaggerated. :)))
"Ha?! Hindi ah. kung ano ano iniisip mo! pwede ba. tinatry lang eh. wag ka mag-alala stuck parin tayo sa isa't isa no. Kasi naman tinatry ko yon dahil..." di na niya natuloy ang sasabihin niya. Dumating ang panganay naming kapatid. Si Elizabeth Ingrid Zamora- Villanueva. Kasal na siya at may anak na babae. Fixed marriage kasi siya. Kabaligtaran ni Ate Bea, mas serious siya and parang hindi ngumingiti na kung ano. di ko maexpress. basta. Imba. haha! She's 4 years older than me tapos si Ate Bea is 2 years older naman sakin.
bumababa na ng hagdan si Ate Eliza. Bigla namang bumulong si Ate Bea, "See, just trying to pretend to be a mother para mafeel ko kung bakit masungit at tahimik at walang kibo si Ate Eliza. >.< haha!"
"Nagets mo naman ba?" bulong ko pabalik habang palapit na si Ate Eliza.
"Hindi parin eh. haha!!" bulong niya ulit. Kalog talaga tong si Bea :))) ng makalapit na si Ate Eliza...
"Cade, where have you been?" unang tanong niya. -__- di na ko bata. Im 19 years old for Pete's Sake!
"Sa Park. What brings you here?" ang serious naman mag usap.
"Why you dont want me here?" hirit naman niya ulit. si Ate Bea wala, nakikinig lang. Close naman ako sa kanila pero kasi nagkaron ng gap samin ni Ate Eliza and I dont know kung bakit. siya mismo ang lumayo sakin. parang ganon. or nararamdaman ko lang?
"Hindi naman, pero you left Jesse sa states?" sabi ko. Jesse is my niece at anak niya.
"Yeah I'll be staying here for a week maybe or until I finished the business meetings with our clients. Dont worry Cade, Im on leave after this project. I know my responsibility as a mother." sabi niya. Kasi workaholic ang parents namin and wala talagang panahon samin. If magkikita man kami business related. pero at least lumaki kaming maayos. Si Ate Eliza kaya siya ganyan kasi bata pa lang nasa kanya na ang responsibility ng isang mature person. kaya medyo tahimik yan.
"Anyway, pumunta ka na naman sa park, still reminiscing the past?" hirit bigla ni Ate Eliza na palakad na papuntang dining. meaning kakain na ng breakfast. sumunod na kami.
"Why do you even care? I mean I can handle myself dont worry." sabi ko. nasa dining na kami at umupo na sa mga upuan namin.
"You can handle yourself? I see, the last time you told us that you were in the hospital dahil nakipagbugbugan ka sa bar napinupuntahan mo and your telling me you can handle yourself?" sabi ni Ate habang umiinom ng kape. nakakainis. hindi ko naman planong magcommit ng suicide eh. ano ba? kaya pwede ba. tigil tigilan nila ako. :|
BINABASA MO ANG
RUN AWAY
Teen Fiction*Takbo* *Takbo* *Takbo* Hanggang kelan ako tatakbo? Hanggang kelan ko tatakbuhan ang mundong aking ginagalawan? Bakit tila ba’y napakaliit ng mundo... Dahil Sa dirami rami ng mababangga ko sa aking pagtakbo siya pa... Nakatakda nga bang mabangga ko...
