20
กลีบดอกที่ไร้ความหมาย
Milly's
บทจะง่ายก็แสนง่าย
ในที่สุดตู้ของที่ระลึกของเราก็เสร็จสมบูรณ์ แถมยังได้ผลตอบรับดีเกินคาด เพราะมีหลายคนที่อยากซื้อดอกกุหลาบทั้งรับรัก บอกรัก (และซื้อให้ตัวเอง เศร้าจัง) แต่ปัญหาคือคณะของฉันดันบังคับให้ทุกคนช่วยกันซื้อด้วยเพื่อแสดงการมีส่วนร่วม (ตรงไหนวะ) ทั้งที่ดอกนึงก็ไม่ใช่ถูกๆ แต่เอาเถอะ จากไอเดียตัวเอง ก็ควรจะช่วยอุดหนุนหน่อยล่ะ
ตู้ของเรามีทั้งหมดสามอัน วางอยู่ในคณะวิศวะอันนึง แถวประตูทางเข้า และริมน้ำพุกลางแคมปัส ดอกกุหลาบจะถูกคลุมด้วยถุงผ้ากำมะหยี่สีแดงที่ตอนหลังกลายเป็นถุงกระดาษสีน้ำตาล เนื่องจากของหมด -_-; เพราะฉะนั้นจะไม่มีทางรู้ว่าคนคนนั้นถือดอกกุหลาบสีอะไรจนกว่าจะแกะถุงผ้าออก ลวดลายบนตู้ก็แสนจะคลาสสิก และดูเรียบหรู นี่ขนาดโจอี้บอกว่าไม่ค่อยมีเวลานะเนี่ย ก็ถือว่าประสบความสำเร็จพอสมควร
ใครจะรู้ว่าไอ้ดอกไม้ที่แสน cliche จะขายดิบขายดีขนาดนี้ แต่จะว่าไปนะ เติมตู้ไปสองรอบแล้ว ทำไมไม่เห็นมีใครเอามาให้ฉันบ้างเลย T-T ขนาดวาดภาพเอาไว้ว่าขณะทำงานร่วมกันฉันจะต้องได้พบหนุ่มๆ มากมายตามที่อ่านมาจากหนังสือนิยาย ฉันกลับแทบไม่เจอใครสักคน แบ่งหน้าที่ แล้วก็ตรากตรำกันทำงาน น่าเศร้าเป็นบ้า
อย่างไรก็ตาม ฉันได้มาดอกนึง...
ซื้อเองอ่ะ TwT
ตอนแรกก็แพลนว่าจะซื้อดอกกุหลาบสีขาว เพราะดอกกุหลาบสีแดงขายดีกว่า แต่คิดอีกที... จะเสียเงินแล้ว ซื้ออะไรที่มันใช้ประโยชน์ได้ดีกว่า เผื่อว่าฉันเลิกป๊อด แล้วเอามันไปให้ทีเจ
ซึ่งฉันก็คิดแบบนั้นมาตั้งแต่สิบโมงเช้าจนตอนนี้สี่ทุ่มแล้ว T__T แถมฉันก็ไม่ได้เจอทีเจมาพักใหญ่แล้วด้วย ฉันเลิกหวังกับความกล้าของตัวเองแล้วล่ะ ฉันช่วยคณะตัวเองเก็บกวาดเรียบร้อย สะพายกระเป๋าเตรียมตัวกลับบ้าน แต่ก็บังเอิญเจอกับเชสเตอร์พอดี
YOU ARE READING
I fancy this. (TH)
Teen Fictionเรื่องราวของเพื่อนร่วมหอพักสองคน ความรู้สึกจากคนสองคน ผ่านสองมุมมอง