14
อาการเพ้อคลั่ง
TJ's
"ชอบใครหรอ" ริคถามน้ำเสียงอยากรู้ เขาเป็นคนผิวสีตัวเล็ก และผมจะไม่ขอบรรยายอะไรเกี่ยวกับเขาไปมากกว่านี้ เพราะผมอาจจะเผลอพ่นอะไรที่ฟังดูเหยียดชนชั้นออกมา
ผมไม่ใช่คนสอดรู้นักหรอกเพียงแต่เขาบังเอิญนั่งอยู่หน้าผม คู่สนทนาของเขาบังเอิญนั่งข้างผม และเสียงนั้นดันดังเข้าหูเอง ปฏิเสธไม่ได้ว่าแม้นิ้วมือของผมจะไถลอยู่บนหน้าจอมือถืออย่างไร้จุดหมาย และสายตาดูจะจับจ้องไปที่มัน แต่สมาธิทั้งหมดของผมกลับจดจ่ออยู่กับคำตอบที่มิลลี่ได้แต่อ้ำอึ้งอยู่พักใหญ่
โอเค ผมกำลังยุ่งเรื่องของเธอ
ผมมันขี้สอด
"ไม่บอกแล้วกันค่ะ" คำตอบหลุดออกมาจากปากของเจ้าของเสื้อเชิ้ตลายป่าอะเมซอนในที่สุด ไม่รู้ทำไมครึ่งนึงของผมรู้สึกโล่งอย่างประหลาดที่อย่างน้อยเธอไม่ตอบออกมาเป็นชื่อใครสักคน และอีกครึ่งกลับมีความหวังอย่างบอกไม่ถูก
"บอกหน่อยน่าาาา" ริคยังไม่หมดความพยายามง่ายๆ
"พูดมาแบบนี้ อยากรู้เลย" เชสเตอร์รีบผสมโรง เขาโผล่หัวขึ้นมาจากเบาะข้างริค
"หวัดดี เชส ไม่รู้ว่านายมาด้วย" มิลลี่หันไปยิ้มหวานให้เขา ผมแกล้งล้อเลียนท่าทางของเธอ แต่มิลลี่ไม่ได้สนใจ และนั่นทำเอาผมรู้สึกชาที่หน้าหน่อยๆ
"หวัดดี อย่าเปลี่ยนเรื่อง" เชสเตอร์ตอบกลับ พร้อมกับทำหน้าอยากรู้เต็มที
"เรื่องส่วนตัวน่ะ"
โอ๊ย ไม่ใช่คนถามยังรู้สึกเจ็บ แต่ดูเหมือนริคจะไม่สะทกสะท้านอะไรทั้งนั้น
"ไม่เป็นไร ไม่ต้องเกรงใจ ^O^"
หลังจากทนสายตาอ้อนวอนของคนทั้งสองไม่ไหว เธอจึงพูดออกมา "ใบ้ให้ว่าเขาเรียนวิศวะ"
YOU ARE READING
I fancy this. (TH)
Teen Fictionเรื่องราวของเพื่อนร่วมหอพักสองคน ความรู้สึกจากคนสองคน ผ่านสองมุมมอง