“Ang tagal mong hindi nagparamdam. Kahit text, wala rin. Akala ko talaga nagalit ka na saakin.”
“Hindi naman ako sayo nagalit eh.”
“Kay Trent?”
“Sa sarili ko.”
Sabay na naglalakad sina Richelle at Zenn. Palibut-libot lang sila sa buong university, wala talagang direktang pinatutunguhan. Pinababayaan lang nilang lumipas ang oras habang walang pakialam kung saan sila dalhin ng mga paa nila.
“Nagalit ako sa sarili ko. Napag-isipan ko kung gaano ka-immature yung inasal ko noong araw na yun.” Puno ng lungkot at pagsisisi sa boses ni Zenn nang banggitin niya yun. “Kaya hindi ko rin alam kung ano sasabihin ko sayo sa text o sa tawag. Gusto ko muna kasing humingi ng pasensya sayo ng personal.”
“Naku, wala naman din yun! Mas kinabahan lang ako noong hindi ka na nag-text.”
Saka pa lang nasilip uli ni Richelle ang ngiti ni Zenn na tila ba nakahinga na ito ng maluwag. Labis ang tuwa na nararamdaman nila pareho.
Hindi na maipagkakaila ang kakaibang kuneksyong nararamdaman nila sa isa't isa. Para bang matagal na silang magkakilala kaya tugma ang mga ugali nila. At higit sa lahat, yung pakiramdam na pinupunan nila ang pagkukulang ng bawat isa ang siyang nagpapatibay sa paniniwalang mas dapat lang nilang bigyang importansya ang isa’t isa.
“So... magkwento ka naman. Bakit nga pala ang tagal mong umabsent?”
“May nangyari kasi. Mahabang kwento—”
“Makikinig ako.”
“Kumplikado.”
“Mas makikinig ako.”
Saktong umihip ang malakas na hangin. Napatingin si Richelle sa direksyon ng isang matandang puno at sa lilim nito, naisipan niyang magandang pwesto iyon para makapag-usap sila. Naglakad na sila papunta roon, naupo ng kumportable sa may ugat at doon ay sinimulan nang ikwento ni Richelle ang nangyari.
Sinabi niya kay Zenn na hindi talaga nawala yung jacket na ipinahiram niya kundi ninakaw at sinunog lang ng kapit-bahay nila. Nasabi niya rin ang tungkol sa ginawa ni Carlo na nauwi sa pambubugbog sa kanya ni Shane, at naging dahilan kung bakit mas minabuti nilang mag-bestfriend na manirahan na lamang sa iisang apartment.
“Medyo traumatic para saakin. Tapos kinailangan rin magpagaling ng sakit ng katawan niya si Shane. Bukod doon, matagal din yung paglilipat namin ng mga gamit ko at pag-aayos ng apartment. Naging sobrang busy talaga kaya ‘di na namin kinaya na pumasok.”
Napayuko si Zenn na tila ba may pinanghihinayangan. “Nagsisisi tuloy ako na hindi tayo nagkatext. Nasabi mo sana saakin kung ano yung problema mo.”
BINABASA MO ANG
Psycho's Love Interest ✔
Mystery / Thriller"Until they are dead, do we never part." WARNING: Violence, language, strong sexual content including dialogue may not be suitable for very young readers.
