Chapter 19 - Good Morning

3.7K 77 0
                                    

Jai's POV

I DON'T KNOW if I'll speak or just continue keeping myself silent. Drake wasn't talking also and that fact just made the atmosphere between us to be an awkward one.

I wipe the tears forming in my eyes, I hate them, why they can't stop? Nakagat ko ang labi ko at tumingin na lang sa labas ng bintana.

Did he want to see me again? Is he concern that's why he let me in on his car? Or I'm just assuming again and all of these really doesn't have any meaning?

Nayakap ko ang tiyan ko sa pag-asang baka maging matatag ako sa sitwasyong 'to dahil sa anak ko. I felt weak whenever Drake's around me. Masyado na ding basa ang damit ko kaya nilalamig na din ako lalo. Pinipigilan kong manginig ang katawan ko, but I know I can't take this situation too long.

Huminto ang sasakyan pero pinigilan ko ang sarili kong mapalingon kay Drake. Kanina lang, nagawa ko siyang yakapin pero bakit ngayon, pakiramdam ko, ang layo-layo ko na uli sa kanya?

"Take this."

Napaigtad ako at hindi napigilang mapalingon. He covered me using a dry coat that smells like him. Lumingon rin siya sa'kin pagkatapos maikabit nang maayos 'yon sa balikat ko. I blinked as I turn my gaze off him. Masyado kaming magkalapit.

"T-thanks."

My heart is beating fast again. My cheeks are heating up too. Why he gave me his coat when he's surely cold too?

Napahinga na lang ako nang malalim nang maramdamang umayos na siya ng upo at pinaandar uli ang sasakyan. I keep my stare outside the window and didn't let myself to look at his direction again. Masyadong nagiging mabilis ang paghina ko kapag hinahayaan ko ang sarili kong matitigan man lang uli siya.

This road is familiar. Naibagsak ko ang balikat ko at mabagal na napasandal sa upuan.

Hindi ko alam pero mas lalo lang akong nalungkot nang malamang papunta 'to sa apartment ko. Some part of me is expecting that he would bring me back at his mansion and it makes me want to laugh at myself.

Ako? Dadalhin pabalik ni Drake sa mansion? E ako na nga mismo ang umalis, tapos ang lakas pa ng loob kong mag-expect na doon niya ako iuuwi ngayon. Hell, this silent slash awkward atmosphere makes me and my thoughts insane.

Nang huminto ang sasakyan niya ay nagdalawang isip pa ako kung bababa na ako o magpapaalam pa sa kanya. Do I even need to say goodbye at all? It's surely a no, right?

Akmang bubuksan ko na ang pinto nang maramdaman ko ang palad niyang humawak sa pulsuhan ko. And his touch feels like he's telling me not to go. Fudgee Barr, why am I thinking this way?

Lumingon ako sa kanya. He is staring at me and that makes my heart pump fast even more. He is really wet as me. He must go home early, baka magkasakit pa siya nang dahil lang sa'kin.

"Do you need uh, something?" lakas-loob kong tanong.

"Are you..," he said. It was almost like a whisper and I didn't hear it clearly.

Tatanungin ko pa sana siya pero bumitaw siya sa kamay ko. A torn hits my heart. Why it seems to me that he was letting me go again? Stupid self, why I can't stop thinking this way? Bakit ba binibigyan ko ng kahulugan ang bawat ginagawa niya na dapat naman ay wala?

He shook his head while stroking his hair backwards. He looked uneasy like there's something he wanted to say or ask. Hindi na siya nagsalita kaya lumabas na ako. The rain already stopped so I waited his car to go. Hindi naman nagtagal ay nawala na 'yon sa paningin ko.

I put a palm above my chest as I felt that it tightened. Don't cry, Jain. Don't cry. I said don't cry! What the hell? My tears are really stubborn!

Pinunasan ko ang pisngi ko at nag-lakad na nang magsimulang umabon. It's already late in the evening and I'm tired. Really really tired.

Just talking to him makes me weak. I want to hug him tight because I don't know if we'll meet again, or maybe, we would not meet each other again.

Pumasok ako sa apartment ko at agad na naglinis ng katawan. I wore my pajamas as I lay in my bed. Tumingala ako at hinawakan ang tiyan ko. I told my baby that Drake is his/her dad. I even told a sorry to my child for not eating a lot this day.

I wipe my tears. Kailan ba mauubos 'tong mga luhang 'to? Being this sad is not good for my baby. Am I really a bad mother? Or a bad person either?

A BEEPING SOUND wakes me up. It was my alarm. Right, kailangan ko nga palang maghanap ng trabaho.

I stood and took a bath. Simpleng floral dress at denim jacket ang isinuot ko. Mukhang kailangan ko na ding maglaba mamaya. I sighed, so this is another stresssful day.

Naglagay ako ng light make-up para hindi mapaghalataan ang pamamaga ng mga mata ko. I must not think of Drake right now. My baby's future first. That's the thing I forgot yesterday.

Mabilis pero maingat akong bumaba ng hagdan, I'll let you imagine how I'd do that. I've almost reached the floor downstairs but a fragrant smell coming from my small kitchen made me stop.

What the f.dge? Who the hell entered my apartment?! Pero mukha atang kailangan kong magpasalamat sa kung sino man 'yan. I'm cussing again! My anger is back at myself too! Yey, I'm back! Oh, come here Amixel. I want to slap you hard!

I cut my thoughts. Hinawakan ko ng mahigpit ang hawakan ng walis na dinampot ko sa gilid. Nang makababa ako ay nagdadalawang-isip pa ako kung haharapin ko na ba ang kung sino mang nagtrespass sa apartment ko.

I'm just conscious for what I'm holding. Paano kung mabali 'to? Paano kung may dalang baril yung pumasok ng apartment ko? So this broom is really a nonsense? What the hell, I can't believe myself for choosing this as an armor.

I rolled my eyes as I return the broom where I've got it. Sayang nga naman kung mababali lang, mahal din ang nagastos ko d'on. Napailing ako nang marealize na nakasumpong na naman ang mood swings ko.

I held my womb. Paano kung kami naman ng anak ko ang mapahamak? I must protect myself and my child no matter what happened, right? Patakbo kong kinuha uli ang walis at hinanda ang sarili ko sa kung sino man ang nasa likuran ng pader na sinasandalan ko.

This broom is like Drake. Iniwan ko pero gusto kong balikan ulit. H.ck, I'm turning really crazy. Bakit naman kasi umaga pa naisipan ng taong 'to na pasukin ang apartment ko? Ang weird ng trick niya, tsk.

"Jai, is you there?"

I froze. That voice is familiar. I touched my chest, I could feel my heart pumping fast. At isang tao lang ang may kayang gawin sa 'kin 'to.

"I knew it, it's really you. Good morning, Jai," Drake said coming out from my kitchen. He was holding a spatula and he's topless with only an apron to wear.

Oh hell, is this true?

My Boss' Fling and First Love (On Edit)Where stories live. Discover now