Chapter 13 - Mood Swings

3.7K 73 0
                                    

Jai's POV

I WOKE UP, wait, woke? Napaupo ako at agad na nasapo ang noo ko. I reminisced what happened, thank God I remember all of it.

Drake and Amixel's fight, the marriage is off, the ex-fianceé ran out of the mansion while crying, then me, me? Fudgee Barr, I collapsed in front of Drake!

Is he the one who brought me here? Jeez, what all I'm thinking makes my head breaks even more. Why the hell it still hurts?

I looked at the clock. It's 7:30 in the morning and it might be between 5 and 6 PM when I blackout. So I just slept like there's no tomorrow? Ganoon katagal? This is weird. I've got too much sleep but why I still feel tired?

Nagbalak akong tumayo pero napahinto ako nang makita ang tray sa lamesang nasa gilid ko. This is my room, kung gan'on ay wala ako sa kwarto niya. I sighed. I forgot that everything is going back in normal.

I took a bath and wear new clothes. Isinuot ko ang white sleeveless shirt at denim jacket. Itinerno ko ito sa blue ripped jeans at white sketchers. Mabuti na lang at nagagawa kong ipagpares ang mga damit na ibinibigay sa'kin ni Drake.

Bumaba ako matapos kong maubos ang pagkain at mainom ang gamot na nasa tray. I didn't expected that I'll consume all of it. Mukhang sobra para sa'kin ang pagkain na 'yon pero pakiramdam ko ay nagutom talaga ako.

I picked up the white handbag before stepping out of my room. I'm planning to take a check-up for today. I'm really not feeling well.

Mabagal akong bumaba ng hagdan at mahigpit na napapakapit sa handle nito. My surrounding will surely spin if I won't be this careful and slow. I don't want to collapse again.

"Excuse me. Magpapaalam lang sana ako, nakita mo ba si Drake? " tanong ko sa isa sa mga maid na maingat na nagpupunas ng vase. I hate how my voice sounds so weak.

Nanlaki ang mga mata niya. Hindi ko alam kung dahil ba sa kinausap ko siya o nakabihis ako't walang ginagawa o dahil ba sa hindi ko tinawag na sir si Drake. I don't want to be plastic so why will I bother calling him sir if I'm not calling him that way?

"U-umalis na siya kanina pa. Sabi niya ay sabihin daw namin sayo na may kailangan lang siyang asikasuhin na importante," she said. I chuckled, why did she stuttered? Don't tell me that she's afraid of me?

"Thanks," I said but it turned out to be just a whisper. I don't know if she even heard me. Kahit boses ko ay nanghihina, parang wala ding naging epekto sa katawan ko ang gamot at pagkain na kinain ko.

I was about to walk but she speak again and it instantly irritates me.

"S-saan ka pupunta? Sabi ni sir, kailangan mong magpahinga."

Ano bang pumasok sa kokote ni Drake at nagsasabi siya ng gan'yan sa mga kapwa ko maids? Is he not thinking that some of them might think that he's being unfair? Maid din ako kagaya nila at ano ba ang mahirap sa pag-akto na ganoon lang din ang trato niya sa'kin sa harap ng iba? D.mn it.

"I'm going back at my apartment, pakisabi na lang kung bumalik na siya. And please speak clearly, I don't eat people," I said and didn't wait for her response. I could feel the edge of my patience.

Muli akong naglakad at pinabayaan ang mga titig nilang parang sinasabing oh-my!-pigilan-niyo-siya! or ikaw-na-lang-dali or worst, lagot-tayo-kay-sir! I want to reap their eyes off, it's annoying as hell!

Huminga ako nang malalim nang makalabas sa mansyon. Napapikit ako nang maramdaman uli ang sariwang hangin sa labas. I don't know but I can't help to smile when I noticed the place where I'm standing right now. I laughed, how funny this is. Dito ako eksaktong nakatayo n'ong nag-apply ako.

My laugh stopped when I realized that I'm becoming a weirdo, two or maybe three times than I'm actually was. Kanina lang ay naiinis ako, why am I laughing now? I shook my head to I ignored the idea which is forming inside my head.

Nakakita ako ng taxi at agad na pinara ito. I told my address to the driver. I leaned my back at the seat and close my eyes. I really miss my apartment and I can't wait to pay a visit in there.

Nawala ang apartment ko sa sa utak ko at napalitan ng pagkahilo na hindi pa rin pala ako linulubayan. Nanuot sa ilong ko ang amoy ng hamburger na kinakain ng driver. Napalunok ako nang may maramdamang umakyat sa lalamunan ko. No please, stop it Jai. No, nakakahiya! But h.ck, I can't take it!

Dali-dali kong kinuha ang plastic na ibinulsa ko kanina dahil inaasahan ko na din namang mangyayari uli 'to. I vomit and it's really awkward because the driver could hear it. I feel awkward but I can't think of it by now, I feel nauseous for Pete's sake.

"Ma'am, hihinain ko po yung aircon. Baka nagsuka po kayo dahil sa air freshener na inilagay ko, pasensya na ho," sabi ni kuya matapos kong makainom ng tubig.

"Salamat po," I told him with the best that I can. I appreciate how kind and understanding he is.

Muli akong sumandal sa upuan at huminga nang malalim. The burger is the reason why I vomited and I have no plan of telling it to him. He deserve to have some food to eat.

Binuksan ko ang bintana para makalanghap ng hangin. Malayo pa sa highway ang mansyon ni Drake, kaya wala pa akong nakikitang gaanong sasakyan kung 'di mga palayan at nagtataasang mga puno lang. Napakasariwa at lamig talaga ng hangin tuwing umaga.

I do not vomit inside the vehicles or because of foods. Sanay na akong kumain muna bago magbiyahe para hindi agad na gutumin sa paulit-ulit kong paghahanap ng trabaho. What just happened makes me feel worried even more.

I THROW myself at top of my bed. I miss my bed. I miss everything in my apartment. Kung pwede lang nga ay bibilhin ko 'to. Kaso sa pagbabayad pa lang ng kuryente at tubig, naubos na 'yong ipon ko n'on. I might buy this one if I finally saved a bigger amount of money.

Huminga ako nang malalim at nagpalipas pa ng ilang minuto habang nakahiga sa kama. Maya't maya pa ay kumuha na ako ng ilang mga gamit.

I don't want to leave my apartment but if I won't leave to work, I will not be able to earn money to buy this one. Ayoko din namang umabot sa punto na kakailanganin ko pang isanla ang lahat ng nandito para lang mabuhay ako.

Mabagal akong nag-impake sa brown backpack ko. I brought the clothes that I think will still look good on me. Besides, I do not need to bring them all. Halos mapuno na din kasi ang closet sa kwartong tinutuluyan ko sa mansion dahil sa mga damit na ibinibili ni Drake.

I want to eat but my instinct tells me that I might vomit again. I turned off my speaker and heaved a sigh when the idea that I am leaving again appeared. Nakakalungkot, namiss ko talaga ang apartment kong 'to. Nakakainis kasi, kung pinapayagan lang ako ni Drake na umuwi kahit isang beses e, tsk!

I stop my thoughts. Seriously? What's with the mood swings?

I'm acting weird and I'm very nervous about it. It can't be. It mustn't be. Masyadong maaga at.. hindi dapat.

Napabuntong-hininga ako at lumabas na ng building. I suddenly became worried and nervous. H.ck, these emotions were killing me, they are making me sick. A droplet of water fell at the side of my forehead. I can't believe that I'm sweating.

Paano kung ganoon nga? Ano ang gagawin ko? Should I face it too just like what I always do? But how? I think I can't face it alone anymore.

Pumara ako ng taxi at napalunok. I bit my lower lip. Here we go, I will finally know if what I'm thinking is right. Napalunok ako at niyakap nang mahigpit ang bag ko.

"Sa OB-Gyne ho."

My Boss' Fling and First Love (On Edit)Where stories live. Discover now