Yalnız Popüler

11

Geçen bölüm okunmamış ama beklettiğim için bu bölümü yazıp atmam gerektiğini düşündüm dkljf hem yorumlar da beni tatmin etmişti ^^

Birde bu bölümü iki kısım şeklinde atmayı daha uygun buldum,diğer bölüm Rachel anlatmaya devam edecek yani dkjhfj hadi yine iyisiniz,gerçekleri öğreniyorsunuz :Ppdklh

Bu arada,bu bölüm yorumların çok olması gerçekten beni çok mutlu eder,isterseniz oy atmayın ama lütfen ve lütfen görüşlerinizi bildirin!Gerçekten yorumsuzluktan ölmekten korkuyorum  kjhjghd Bilginize yani...

Herkese iyi okumalar! :*

Rachel

Gözlerimi açmamla pencereden içeriye giren güneş ışınlarının gözlerime çarpması bir oldu.Yüzümü buruşturup ağzımdaki sikik tadın nedenini hatırlamaya çalıştım.Burnum ve genzim acıyor,gözlerimi açmakta zorlanıyordum.

Bilincim yerine gelmeye başladığında dün gece olanlar aklıma düştü.İşte bu her şeyin nedenini açıklıyordu.İçimde kabaran öfke ve hayal kırıklığı kalbimi dondururken yataktan kalkmaya çalıştım.Bu çabamın boşuna olduğunu ayaklarımda yatan Alex’i görmemle fark ettim.İster istemez gülümsedim.Dün ki yardımlarından,beni iyi hissettirmeye çalışmalarından dolayı yorgun düşmüştü sanırım.Çünkü şuan ölü gibi yatıyordu.Ayaklarımı kıpırdatmamaya özen göstererek ,dün gece yatarken üzerime serdiği battaniyeyi ona serdim.

Beni düşünmesi gözlerimi yaşartacak derecede beni mutlu ediyordu.Ne ara bu kadar yakın olabildiğimizi bilmiyorum ama kendimi onunla tanışmadan öncesinden daha iyi hissettiğim bir gerçekti.

Ona güvenmekte zorluk çekeceğimi düşünmüştüm ama şuan anlıyorum ki ilk günden ona güvenmiştim ben.İlk gün kanım ısınmıştı ona ve şuan fokur fokur fokurduyordu.Zor günlerimde yanımda olacağına inandığım bir arkadaşım vardı ve bunu dün kanıtlamıştı.Elbette bunu arkadaşlığımızı kanıtlamak için yapmamıştı ama benim gözümde o artık en yakın arkadaşım mertebesine kat kat tırmanmış biriydi.Hatta o kadar çok tırmanmıştı ki görünmüyordu.Ve Sam ile olan geçmişimize ulaşacaktı.İçime korku düşüyor,beni endişelendiriyordu ama içimde Alex’e karşı sonsuz güvene sahip olan diğer yanım korkmuyordu.’Anlat gitsin,o güvenebileceğin tek insan.’diyordu.Ve bugün bu dediğine kulak asmak zorundaydım.İstemesem bile anlatmak durumundaydım çünkü ona söz vermiştim.Ve aslına bakılırsa istiyordum.Ona anlatmak istiyordum çünkü kendi başıma,kendi içimde debelendikçe daha çok acı çekiyordum.

Alex huysuzca homurdanıp bacaklarıma sarıldı.Gülümseyip saçlarıyla oynamaya başladım.Bacaklarım ağrımasına rağmen sırf uyanmasın diye bacaklarımı oynatamıyordum.Alex ise daha çok hareket etmeye başlamıştı.Muhtemelen de uyanmıştı zaten.Bacaklarımı altından çekmeye çalıştım ama başaramadım.Esnemeye başladı ve gerindi.Gülümseyip ‘Günaydın.’ Dedi.Ben de gülümsedim.

‘’Bugün nasılsın bakalım?’’deyip bacaklarımın üzerinden kalktı.Omuzlarımı silktim.İyi değildim ama dün ki kadar kötü de değildim.Cevap vermek yerine içeriden gelen seslere odaklandım.Sasha Emma’ya her zamanki gibi bağırıyordu.Emma’nın ona nasıl dayandığını gerçekten ama gerçekten çok merak ediyordum.Hayatımda tanıdığım en gıcık insanlardan biriydi.

‘’Hadi,kahvaltıya inelim.Belki yardıma ihtiyaçları vardır.’’

Alex’e gözlerimi devirdim.Fakat o çoktan kapıya ulaştığı için görmedi.Yine konuşacak bir konu bulmuş,gevezelik etmeye başlamıştı.Moralimi bozmamak için dünden bahsetmiyordu sanırım.Bahsetmemesi daha iyiydi.Yeri geldiğinde konusu açılacaktı zaten.Alex’in merakı gözlerinden okunuyordu çünkü.