Yalnız Popüler

10

Herkese merhabaaa ahdjkd

Yeni bölüm geldi hoş geldi akjhd 

Geçen bölüm yorumlar mükemmeldi.Cidden harikalardı.Çok mutlu oldum.Bu bölümde atarsanız çok şukela olur dkhfkj

Bir de ben Rize'ye gidiyorum bir aylığına :(( Öğrendim ki orada internet yokmuş!Ve sanırım bir ay boyunca bölüm gelmeyecek.Tabi tam olarak emin değilim,eğer internet olursa diğer bölümü paylaşırım.Geç gelecek yine.Anlarsınız ki diğer bölüm tüm olaylar açığa kavuşacak akljs Zorlanacağımı düşünüyorum..

Her neyse,her kese iyi okumalar!!

Seviliyorsunuz ♥

NOT:Yazım yanlışlarım varsa özür dilerim,bir daha internete giremeyeceğim için çok hızlı yazdım ve yeniden okumaya bile fırsatım olmadı :( :*

Rachel

Eve erken gitmek istemem sonucu Sam beni eve bırakıyordu.Arabada derin bir sessizlik hakimken burnumu çektim ve dışarıyı gözetlemeye devam ettim.

 Aklım,beynim,her bir düşüncem geçmiş ile dolup taşmıştı.Bundan rahatsızlık duyduğum halde kendimi durduramıyordum.Düşünceler,anılar,birbirimize söylediğimiz şeyler ,yaşadıklarımız birer birer film sahneleri şeklinde düşüyordu.Hiçbirini tutamıyordum.Parçalara ayrılıyor ve kalbimi yaralıyorlardı.Durduramıyordum.Elimden bir şey gelmiyordu.Dayanmak istiyordum.Acımasın istiyordum.Bir kerede herşey kolay olsun istiyordum.

‘’Ağladın mı sen?’’

Sam’in sorusu düşüncelerimi bir bıçak gibi keserken irkildim.

Ondan ne kadar nefret etsemde konuşsun istiyordum.Konuşsun ve ben unutayım.Gözlerime baksın ve ben ondan başkasını düşünmeyeyim.Elimi tutsun ve beynimdeki herşey sussun.

Ona döndüm.Umut ettiklerimden hiçbirini yapmadı.Yola baktı ve sustu.Derin bir nefes verip bende yola odaklandım ve yalan söyledim.

‘’Ağlamadım.’’

İnanmadığını belirten bir ses çıkardı.Burnumu çekip eteğimi düzelttim.

‘’Neler oldu?’’

Onu yoksayıp kemerimden düşen nota baktım.Yüzümü buruk bir gülümseme kaplarken kalbim acıdı.Gözümden bir damla yaş düştüğünü fark ettim.Ama önemsemedim.

En azından Alex beni seviyordu.Şu kocaman dünyada beni de seven biri vardı.Bir kişi.Sadece ve sadece bir kişi.Bilmem kaç milyon insan içinden sadece bir kişi.

Midem bulanıp karnım acıyla kasılıyordu.Gözlerim buğulanmış,önümü göremez olmuştum.Sam bir şeyler diyordu ama kulaklarım onu algılayamıyordu.

‘’Rachel bir sürtük.’’

‘’Hem onu şu Alex’ten başka kimse sevmiyor.’’

‘’O yüzsüzün teki.’’

‘’Sam bunları hak etmiyordu.’’

Binlerce,binlerce ses beynimde yankılanıyor,kalbime çarpıyor ve beni darma duman ediyordu.Ciğerlerim nefes almakta zorlanmaya başlamıştı.Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.Hiçbir zaman ne yapmam gerektiğini bilemedim.Belki de en büyük sorunum buydu.Zorluklarla mücadele edebilecek kadar güçlü değildim ve güçsüzlüğüm beni salaklaştırıyordu..Bu yüzden de kaçıyordum.Ama bilemediğim birşey vardı ki kaçtıkça arkamda beliren zorluklar bir çığ gibi büyüyordu.O çığın altında ezilmeme ramak kalmıştı.Başaramayacaktım.Zaten hiçbir zaman başaramamıştım.