Yalnız Popüler

4

Merhaba!

Moralim acayip derecede bozuk.Haftaya sınavlarım başlıyor!!Ve ben ders çalışacağıma bölüm yazıyorum aferim bana :D Bölüm geç geldi.YİNE.Yeniden özür diliyorum,ne kadar okunmasa da bekletince kendimi kötü hissediyorum :/ OKuyan muhterem şahıslar lütfen okumayı bırakmasın ya :( sonra çok üzülüyorum ben.

Öhöm...Bu bölüm Serap'ıma gelsin,kendisinin bugün doğum günü ♥ İyi ki doğdun aşkım.İyi ki benim yanımdasın,iyi ki varsın.Doğum günün kutlu olsun.Nice ben'li senelere! :D

Okuyan herkese teşekkürler.Çok seviyorum sizi ♥

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum,herkese iyi okumalar ♥

Alex

Rachel geldiğinden beri telefonu elinden bırakmıyordu,hatta ara ara telefon ekranına bakıp sinsice gülüyordu.Kahvaltı boyunca neye baktığını çaktırmadan görmeye çalıştım.Ama baya bir çaktırmışım ki birkaç kere azar işitmiştim ondan.

Kahvaltıdan sonra gizlice arkasından yaklaşmış ve fotoğrafı görmüştüm sonrada odama çekilmiştim.Rachel zaten beni sallamadığından gelip neden odama çekildiğimi sormadı.Biraz düşünmek istiyordum.Bir kere o çocuk ve kızı öpüşürken neden çekti?Düşündüğümden daha psikopat olabilir mi?Hadi onu geçtim,onlar kim?

Bu sorular beynimi kurcalarken kapım çalındı.

‘’Evet?’’diye sordum.Muhtemelen Sasha gelmişti.

Emma ile pek konuşmuyorduk,galiba Sasha ile olan arkadaşlığımı kıskanıyordu bilmiyorum. Rachel zaten benim odama gelmez.E geriye bir tek Sasha kalıyordu.

‘’Gelebilir miyim?’’ diyen Rachel’ın sesini duyduğumda şaşkınlıkla zıpladım.Yere düştüğümde kafamı ovuşturmaya başladım.Kafamın acısıyla kaşlarımı çatmış bir şekilde:

‘’Gel.’’dedim.Rachel içeri girip beni yerde görünce duygusuz bir bakış attı.Ama ben tabi ki bu bakışın ‘Ne oluyor ya?’ bakışı olduğunu biliyordum.Benim için en azından birkaç saniyede olsa endişenlenmişti.

Ne kadar duygusuz biri gibi görünse de öyle değildi.Bunu geçen gün film izlediğimizde anladım.Ne zaman biri ölse yüzünü başka yöne çeviriyordu.Buda onlar için üzüldüğünü gösterir.Değil mi?

‘’Kafamı vurdum.’’dediğimde kaşlarını çattı.Ne zaman ona saçma gelen bir şey söylesem kaşlarını çatıyordu zaten.Artık alışmıştım bu hallerine.Gerçi alışmamam gerekiyordu.Onu değiştirmeliydim.Ya da daha doğrusu onu eski haline döndürmeliydim.Ama ne yapacağımı bilmiyordum.İlk önce onu değiştiren olayı öğrenmem gerekiyordu ama ne zaman birine Rachel’ı sorsam kekeleyip olanları Rachel’a sormamı istiyorlardı.Bu okulda daha önceden ne bok oldu bilmiyorum ama öğrenmem gerek!

Kafamı ovalarken ayağa kalkıp yatağıma oturdum.Rachel yatağıma zıplayınca kaşlarımı çattım.Ne zaman yatağa otursa ilk önce zıplıyordu.Neden yaptığını bilmiyordum ama onda çok şeker duruyordu,ne kadar somurtuk somurtuk baksa da.

Bana ‘Ne var?’ manasında tek kaşını kaldırınca omuz silktim.O hayatımda tanıdığım en değişik insandı.Yüzüne gülmek yakışırken o somurtmayı tercih etmişti.Herkes kendine bir arkadaş ararken o yalnız kalmayı tercih etmişti.Herkes anlatacak bir şey bulurken o susmayı tercih etmişti.Bir şey olmuştu ve içine atmıştı.Ne olmuştu ki bu kadar?Sıçayım böyle işe!Babamın paraya ihtiyacı olmasa hayatta bu işe karışmazdım zaten.Ne alacağım başıma bela,geri zekalı mıyım ben?Tabi aldım artık.Geri dönüşü yok bu işin.

‘’Ne oldu Rachel?’’ deyip gülümsediğimde gözlerini devirdi.

‘’Bir anda kenara çekildin.Ne iş?’’dediğinde kahkaha attım.Bazen farkında olmadan komik olabiliyordu.

‘’Hiç,sadece düşünüyordum.’’dediğimde şaşkınca baktı.Gözlerimi devirip gülümsedim.

‘’Evet,bende düşünebiliyorum.Biraz şaşırtıcı bir haber ama.’’

‘’Ne düşünüyordun peki?’’dediğinde kaşlarımı kaldırdım.Bakışlarında ‘Arkadaş olmaya çalışıyorum,bozma.’ Anlamı var gibiydi.Bende bozmayayım diyerekten:

‘’Telefonunda ki fotoğrafı gördüm.Psikopat mısın Rachel?Niye milleti öpüşürken çekiyorsun?’’dedim.Bana şaşkınca bakarken korkmadım değil.Sonuçta Rachel bu.

Kahkaha attığında kaşlarımı kaldırdım.Bu tepkiyi beklemiyordum açıkçası.Terlik atsa,saçıma başıma girse tamam ama gülmek?Hiç beklemediğim yerden vurdu.O kendini durdurmaya çalışırken ben hala şaşkınlıkla ona bakıyordum.İlk defa bu kadar çok güldüğünü görüyordum sanırım.

‘’Neye bu kadar güldüğünü sorabilir miyim?’’diye sorduğumda bana baktı.

‘’Psikopat değilim.Sadece kötü kızım.Kötü kızlar eline geçen her kozu kullanır.O resimde benim için bir koz.’’dedi.Kaşlarımı çattım.Ne bok dönüyordu burada?

‘’Nasıl yani?’’derken başımı kaşıyordum.Gözlerini devirdi.

‘’Hep iyi kız olduğundan bu işleri bilmezsin sen.O fotoğrafta gördüğün çocuk sevgilisini aldatıyordu.Birde kızın en yakın arkadaşıyla.Benim yaptığım ise sadece onu birazcık tehdit etmek.Hatta tehdit bile etmedim,sadece ayağını denk alması için birkaç şeycik dedim.’’dediğinde gerçekten kötü kız olmayı seviyor mu diye düşünmeden edemedim.Seviyor gibi görünüyordu ama bilmiyorum.

‘’Ne yapacaksın?O kıza gösterecek misin?Yani aldatılana.Göstermelisin bence.Hatta göster.’’dediğimde kaşlarını çattı sonrada kahkaha attı ama yapmacık olduğu çok belliydi.

‘’Ne yapıp yapmayacağımı sana sormayacağım.Arkadaş olabiliriz ama buna alışmalısın.Ben buyum.’’

‘’O kıza göstermelisin.Çocuk onu aldatmaya devam ederse ve bunu kendi öğrenirse sonra daha çok üzülür.’’

‘’Saçmalama.Renee takmaz bile.Tabi ki Adney bunu bilmiyor.Sadece eğleniyorum Alex.Adney’in korku dolu bakışlarını görecektin.O kadar çok korktu ki.’’deyip gülümsediğinde şaşkınlıkla bakakaldım.İnsanların korkmasından zevk alıyordu.

‘’Bunu yaptığına inanamıyorum.Korkmasından zevk alıyorsun birde.’’

‘’Pardon ama o sevgilisinin arkasından vururken ben onu iki dakikalığına korkutmuşum çok mu?Hatta daha kötü şeyler yapmam lazımdı.’’dediğinde bir yandan da haklı olduğunu fark ettim.

‘’Sen ne biliyorsan onu yap,karışmıyorum ben sana.’’dediğimde gülümseyip omzumu sıvazladı.

‘’Birbirimize alışıyoruz.Harika.’’