Yalnız Popüler

3

Selaaam :D

Geçen bölüm pek okunmamış :D sağlık olsun ne diyem :D ben bu kadar okunmayla yoluma devam ederim artıkın (okuyun yaaaa hoooofff)

Öhöm bu bölüm Aycan'a (Eloise99) gelsiin :D Canım inş beğenirsin ♥

Herkese iyi okumalar.Görüşlerinizi bildirirseniz sevinirim bu arada ^^

Rachel 

‘’Rachel!!Uyan artık!!’’ diye bağıran kapının öteki tarafında ki Alex’e amaçsızca yastık fırlatıp homurdanmaya başladım.

Bir hafta sonunda gerçekten  çok iyi anlaşmaya başlamıştık.Tamam abartıyorum,sadece gülümseyebiliyordum az çok.Beni eğlendiriyordu.O saçma sapalak espirileriyle samimi hareketleriyle beni güldürüyordu.Ama hala eskisi gibi soğuk davranıyordum sanırım.Yani o öyle söylüyordu.Bu kadar cesur ve dürüst olması hoşuma gidiyordu.Birbirimize yavaş yavaş alışıyorduk.Bende ona alışıyordum yani.Ama şu sabah erken kalkma olayına bir türlü alışamadım ya.Hayır hafta içi erken kalkma olayı,tamam kabul.Ama hafta sonu erken kalkmak?Burada ki amacı anlayamıyorum.Hafta sonu erken kalkıp ne yapacağım?Ödev mi?Hayır ödev yapsam neyse de ödevde yapmıyorum.Alt sınıflardan bir tane inek var,’üstün zekalı manyak ‘diyorum ben ona ,işte ona yaptırıyorum ehehe.Yani kalksam ne yapacağım?Ne bok yiyeceğim? Anlamıyorum, Alex’in aklında neler var?

‘’Kalk artık!Rachel burada seni bekliyorum eğer uyanmazsan çok kötü şeyler olacak!!Ben uyarımı yaptım.’’dediğinde sinirle yataktan kalkıp:

‘’Of Alex off!!Ne var ya sabahın köründe?!!Ne yaa ne?Uyuyamaz mıyım ben!Kötü kız olabilirim ama benim de uyumam gerek!’’ dedim.Benim uyumam gereeek.Lanet olsun ya.Homurdanarak kapıyı açtığımda Alex gülümseyip:

‘’Günaydın Rachel.’’ Dedi ve odaya bodoslama daldı.Bir yandan gözümü ovuştururken bir yandan da:

‘’Gülümseme bana!Şuan benim sıcacık yatağımda yatıp mışıl mışıl uyumam lazımdı.’’ Dedim.Alex gözlerini devirdi ve:

‘’Hadi kalk kalk.Bakkala gidiyorsun.’’dediğinde gözlerimi kocaman açtım.Buyur?Bakkal?Ben?Bakkala gitmek?Ben?Ahahah bu kız çok komik ya.

‘’Şaka mı bu?’’diye sorduğumda gülümseyip:

‘’Hayır.Bakkala gidiyorsun,ekmek lazım.’’dedi.Bu şaka boka dönmeye başladı.

‘’Rachel hadi giy üzerini.’’deyip perdeleri açtığında kendimi yatağa attım.Boğuk sesimle:

‘’Uyumak istiyorum ve uyuyacağım tamam mı?Şimdi perdeleri ve o koca çeneni kapa sonrada odamdan defol.’’dediğimde Alex yatağıma zıpladı.Elimin üzerine oturduğunda bağırdım:

‘’Kalk şuradan!!’’

‘’Hiçbir yere gitmiyorum.Bu evde herkesin bir görevi var.Bizi hizmetçin gibi kullanamazsın.Kalk ve ekmek al.’’dediğinde homurdandım ve elimi bacağının altından çıkardım.

‘’Tamam lanet olası,gidiyorum.Şimdi sus lütfen.’’deyip ayağa kalktım.Alex sevinçle ellerini çırptı ve:

‘’Harika!’’dediğinde gözlerimi devirdim.Mal ya.Dolabımı açıp tüm kıyafetlerime dokunduğunda kaşlarımı çattım.Ne yapıyordu bu?Dolabımdan pembe bir elbiseyi çıkardığında gözlerimi kocaman açtım.

‘’Al bunu giy.Çok hoş.’’

‘’Hayır.’’dediğimde oda kaşlarını çattı.Tamam arkadaşız da abartma Alex.

Biz böyle birbirimize çatık kaşlarla bakarken içeri Sasha girdi.

‘’Rachel hadi ya,hepimiz çok acıktık.’’dediğinde sinirle ona baktım.Gözlerimden ateş bile fışkırabilirdi şuan.Tam  Sasha’nın üzerine atlayacakken Alex kolumu tuttu.Ona baktığımda :

‘’Yapma.’’dedi.Gözlerimi devirip elinde ki  pembe elbiseyi aldım.Tişörtümü çıkarıp elbiseyi üzerime geçirdim.Sasha homurdanarak odadan çıktığında Alex’e döndüm.

‘’Seninle arkadaş olmam kötü biri olmayı bırakıyorum anlamına gelmez.Ben buyum.Beni değiştiremezsin.’’ Deyip odadan çıktım.Ben buyum.Kabulleniyorsa buyursun gelsin.Yok eğer kabullenmiyorsa umurumda bile olmaz.

Cüzdanımı ve telefonumu alıp evden çıktım.Çıkarken kapıyı çarpmayı da ihmal etmemiştim.

Sinirle yürümeye başladığımda bahçelerinde kahvaltı yapan tek tük insanlar bana bakıyordu.Ne bakıyorsunuz?Ne var yani , ne?Homurdanarak yürümeye devam ettim.İnsanların bana bakması bazen hoşuma gitse de bazen çok canımı sıkıyordu.Böyle sanki insan değilmişim gibi bakıyorlardı.Aptallar.

Sonra da Alex ‘Neden yalnızsın?’ diye sormuyor mu?Çok pis sinir oluyorum abi.İnsanlar aptal olunca hiçbiriyle muhatap olmak istemiyorsun ki.Şahsen ben istemiyorum.

Bakkala yürürken gördüğüm manzara karşısında şoke oldum.Tamam yalan söylüyorum,o kadar da şaşırmamıştım.Sonuçta futbol takımından bir piç yani.

Size gördüğüm manzarayı anlatayım da  öyle mal gibi bakmayın ekrana.Bizim okulda popüler olaraktan bir ben varım ,birde kendini popüler sanan bir tayfa.İşte o tayfada da acayip gıcık olduğum kendini bir bok sanan bir sürtük var.Renee.Onun futbol takımında ki popüler  sevgilisi Adney karşımda Renee’nin en yakın arkadaşıyla öpüşüyordu.Evet dudak dudağa,diz dize falan.Dediğim gibi şaşırmamıştım.Bizim okul böyleydi.Herkes birbirinin arkasından vururdu.Artık her şeyi normal karşılıyordum.Yatmışlardır bile bunlar.

Aklıma süper bir plan gelmesi sonucu telefonumu cebimden çıkardım.Sinsi bir şekilde gülerken bir yandan Adney ve o sürtüğün fotoğrafını çekiyordum.Maksat eğlence olsun.Fotoğrafları çektikten sonra onlara birkaç adım yaklaştım.Adney bir süre sonra beni fark edince gözlerini kocaman açtı.Ben gözlerimi devirirken o kızı aceleyle itekledi.

‘’Ra-Rachel?’’diye sorduğunda kafamı salladım.

‘’Efendim?’’diye sorduğumda kızı kenara itip bana yaklaştı.Bir adım geri gidip ona kötü bir bakış attım.Olduğu yerde durdu:

‘’Lütfen bana bizi çektiğini söyleme.’’dediğinde ‘İstemezsen söylemem’ klişesini yapacak değildim.

‘’Çektim.Bakalım Renee görünce neler düşünecek?Çok merak ettim.’’dediğimde bu dediğime ben bile inanmıyordum.Hadi ama.İşim gücüm yok onu mu merak edeceğim?Adney korkarak:

‘’Rachel lütfen…Lütfen yapma.Her şeyi yaparım lütfen söyleme bizi.’’ diye yalvardığında kahkaha atmamak için zor tutuyordum kendimi.Yalvarıyordu geri zekalı.Hayır Renee olmayan sikine takmayacak haberi yok.

‘’Hadi ama.Ben kötü kızım.Sana acıyacak gibi duruyor muyum?Hayır duruyorsam,haberin olsun diye söylüyorum acımıyorum.Boş yere sürtüğünün yanında küçük düşme.’’deyip arkamı döndüm.O arkamdan :

‘’Neden bu kadar değiştin?Ne seni bu denli kötü biri yaptı?O gün bir şey oldu değil mi?O gün kimsenin bilmediği bir şey yaşandı.Ve sen bu hale geldin.Kötü kız oldun.’’diye seslenirken bakkala doğru yürüyordum.

‘’Tanıdığım Rachel bu değil!’’ diye son kez bağırdığında içimden Adney’e saydırıyordum.O gün hakkında bir bok bildiği yoktu.Kimsenin bir şey bildiği yoktu aslında.Herkes sadece malum bir yerlerinden sallıyordu,olay buydu.