Mukhang nakikiayon ang lungkot ng panahon at lakas ng ulan sa labas sa sakit na nararamdaman ni Kim. Kanina pa halos galit na galit sa pagbuhos ang tubig ulan mientras sa pagpipigil nya naman na umiyak. Ang hindi nya magawa, ito na ang gumagawa para sa kanya.
Masakit talaga sa lalamunan ang pagpipigil ng iyak. Yung para kang nakalunok ng buto ng santol na na-stuck sa lalamunan mo at hirap ang hangin na makiraan dun. Ganyan ang eksaktong nararamdaman nya.
Ang sa kanya lang, improved version kse , tumatagos hanggang puso nya ang sakit. Yung sakit na pigil. Kase di mo pwedeng ipakita at lalong di pwedeng ilabas. Wala sa lugar eh!
Nasa washroom sya ng isang kilalang hotel na paggaganapan ng wedding dinner rehearsal. Pang limang balik na nya yata yun mula ng dumating sya. Kung di lang dahil sa pamimilit ng anak nya at dahil nga abay din si Clarence, nungkang itapak at ipakita pa nya ang mukha sa okasyong ito. She's just trying to wear a brave face to everyone. But a lot more to herself!
Ang tapang nya nga eh, kahit sya napabilib sa sarili! Sino bang ex-wife ang may lakas ng loob makita ang ex-husband na ikinakasal sa babaeng ipinalit sa kanya? ...Na mahal pa nya hanggang ngayon!
Kung may gusto lang ba syang patunayan, na ang pagkabigo sa pag-ibig ay di talaga nakamamatay. Siguro nga di literal na pisikal na kamatayan pero mas ang kamatayan yata ng pagkatao.Sinusubukan nya siguro ang hangganan ng wisyo at emosyon nya. Hanggang saan nito kaya!
Pinilit nyang ngitian ang sariling repleksyon sa salamin. Kahit masyadong halatang, ang lungkot-lungkot nya.
'O well,sometimes you have to take what you can get and make it okay! Ganun talaga eh, kung di para sa'yo wag nang ipilit!' balik pep talk na nman sya sa sarili kahit alam nyang mahirap gawin ngayon!
This weekend na ang kasal. At hangang ngayon, hindi sya tumitigil ng kakaisip kung anong dahilan ang gagawin nya para wag lang masaksihan ang araw ng kamatayan ulit ng puso nya....Teka, ilang beses ba pwede mamatay ang puso? Isa,dalawa,tatlo ba? Sa kaso nya malapit na sya buminggo eh!May sa pusa yata at syam ang buhay!
"Kimmy!" katok sa pinto ng washroom ang tumawag ng pansin ni Kim. Si Bronsy.
"O bakit?" iniwasan nyang tumingin ng derecho sa kaibigan nang lumabas. Nag-ayos sya kunwari ng invisible na gusot ng laylayan ng bestida nya.
"Chine-check ko lang kung di ka pa nagpapakalunod sa tubig ng faucet!" mahina at pabirong sabi nito.
"Hindi ah! Ano ka ba,bakit ko nman gagawin yun" Tigas tanggi nman nya.
"Eh kase nman, ano ba ang meron sa washroom na ito at paborito mong bisitahin!?" nanghuhuli ang tanong nito.
"Wala! Call of nature...malamig kse! Tss,eh ano ba, binabantayan mo ba ako?" pambabalewala nya. Napakagaling nyang artista. She's a great pretender! Mabilis na naisuot nya agad ang maskara na kailangang di mag-expire hanggang sa itinakda nyang taning...next week!
Lately kase parang nahihiya at pinagmatigasan nya na kay Bronsy na tanggap nya na ang lahat. Na maluwag sa kalooban nya na ang ex-husband ay napunta nman sa deserving na babae. Isang babaeng hindi iba sa kanya,kilalang-kilala nya at higit sa lahat mahal ang anak nya.
"Kung ready ka na,halika na ,mag-uumpisa na yata ang rehearsal!" yaya ni Bronsy kay Kim.
"Eh bakit ba kailangan andun ako, ako ba ang magkakasal?" pabulong na reklamo ni Kim.
"Eh baka nga ikaw ang bride!" mahina at wala sa loob na sabi nito sabay talikod palakad.
Saglit lang nabigla si Kim sa sinabi ni Bronsy . Alam nyang nang-iinis lang ang kaibigan kaya di na nya pinansin ang sinabi nito.
