Pasado hatinggabi na ng mamalayan ni Kim ang pagbukas ng pinto. Hindi sya makatulog hangga't hindi dumarating si Xian. Mula ng magpaalam ito para puntahan si Erika sa Manila hindi pa ito nakabalik. Ang Mommy nito ay nakatulog na siguro sa paghihintay matapos nyang i-assure na sya na ang bahala na maghintay sa anak nito.
Kahit alam na alam nyang hindi maganda ang kinahinatnan ng lakad nito, tumayo pa rin sya sa kinahihigaan at lumabas ng kwarto para salubungin ito.
Hindi nga sya nagkamali, mukhang lantang sayote ang itsura.Bagsak ang mga balikat maliban sa pagod na mukha nito. Sumandal sya sa tapat ng pinto nya habang hinihintay na makalapit ito since magkatapatan lang nman ang mga kwarto nila.
"Hey , anong nangyari sa lakad mo. Nakapag-usap ba kayo? Did you win her back?" sinadyang langkapan ng concern ang boses ni Kim ang pagtatanong bilang parte ng pag-arte nya na kunwari wala syang kaalam-alam.
Iling lang ang ginawang sagot ni Xian ng lampasan sya at tamad na tamad nitong binuksan ang pinto ng kwarto nito na mukhang walang balak makipagkwentuhan.
Pero mas mabilis si Kim dahil ng makapasok ang lalaki ay sumunod sya agad. Si Xian nman ay derechong naupo sa sahig pasandal sa paanan ng kama. Ang mga mga braso ay nakapatong sa tuhod at sapo naman ng mga kamay ang mukha. Pagod na pagod ang itsura na parang maiiyak na hindi maintindihan.
Naupo si Kim sa tabi nito. Hindi nagsalita. Hinayaan ang katahimikan ang mangibabaw. Sa isip-isip nya, ngayon lang nman malulungkot ito dahil sariwa pa ang pagka heartbroken nito. Mahal na mahal nito ngayon si Erika pero makaka-move on din ito at sisiguruhin nya na sya ang kasama nito. Alinsunod sa mga plano nya.
"Hindi ko na sya inabot!..." biglang nagsalita ang binata."...Sabi ng mga kapitbahay, hindi rin nila alam kung bakit bigla na lang naghakot para lumipat ang pamilya nya. Wala naman ako mapagtanungan kung saan. "
"Anong plano mo ngayon?"
"Ewan ko! Hindi ko alam kung saan ba ako mag-uumpisa! Gusto ko syang hanapin, kausapin or maybe change her mind. Pero sa mga sinabi nya sa sulat , itong ginawa nyang pag-alis... hindi ba obvious na she already made up her mind to end our relationship? Hindi ba mag-aaksaya na lang ako kung hahabulin ko pa sya?"
Halata ang kalituhan at kaguluhan sa mata ng binata . Hinanda ni Kim ang sarili para sa pep talk .
"Xi ..." Kim cupped his face. Pilit na sinalubong ang mga mata nito . "Look! ...Yung ginawa ni Erika, desisyon nya yun. Ito ang isipin mo.She doesn't want you anymore! Hindi titigil ang mundo kung ayaw nya na sa'yo. Huwag mong isiping kailangan mong ipagsiksikan ang sarili mo sa kanya. She doesn't deserve you . You're young, smart and has so much potential. Sabi nga ng Daddy, marami at malayo pa ang mararating mo...Hindi matatapos lahat ng pangarap mo ng dahil lang iniwan ka ni Erika. This kind of trials were supposed to make you stronger, not weaker!"
Tiningnan ni Xian si Kim na parang may nakikita ito sa mukha ng babae. Malayo ang sinagot nito. "Alam mo bang hanggang sa sulat ni Erika, pinagseselosan ka pa rin nya? Sabi pa nya..." huminto saglit para pagbigyan ang pagak na tawa habang umiiling bago nagtuloy sa sasabihin. "...iyong-iyo na daw ako dahil nakahanap na sya ng mas higit pa sa akin!"
"Sinabi nya yun?...I'm sorry kung ako pa pala ang naging major reason ng breakup nyo." Maang-maangan ni Kim.
Tumango si Xi "Take no blame.Wala kang kasalanan. Hindi mo kasalanan kung hanggang sa huli, insecurities pa rin ang kumain sa kanya. Marami at malaki na talaga ang pinagbago nya mula ng natigil sya sa pag-aaral. Never nya ngang nakita na malinis at pure friendship lang ang meron tayo!"
