Remembering My First Real Kiss - PUBLISHED Under Pop Fiction

XXXV. Our Little Princess.

"Baby, matulog ka na." Bulong ni Mark sa tenga ko. Nakatalikod ako sa kanya habang siya naman ay nakayakap sa akin. Hinahagod niya ang aking tiyan.

"Hindi pa ako inaantok." Hinawakan ko ang mga kamay niya.

"Mapupuyat si Baby." Kinagat niya yung tenga ko.

"Lalo akong hindi ako makakatulog pag ganyan ka." Saway ko sa kanya.

Hinalikan niya ako sa batok, mukhang nakangiting nakakaloko na naman si gago. May binabalak ata.

"Sana may kakambal si Baby Girl no?" Bulong niya habang umaakyat na ang kamay niya sa dibdib ko. "Gawa na kaya tayo ngayon?" He bit my earlobe.

He massaged my boobs until I felt my nipples puckered up. I moaned.

"Babe, kabuwanan ko na. Bawal na tayong mag-sex." 

Hindi pa rin siya tumigil sa ginagawa niya. Kinurot ko yung kamay niya para tumigil siya. Kinagat niya naman yung leeg ko. Hindi pa rin siya tumigil sa ginagawa niya.

"Says who?" Nagulat ako nang biglang pumaibabaw siya sa akin.

"Mapipisa si Baby!" I playfully hit him. He sat up. 

He grinned and he started undressing me. "Oh don't worry, alam mo namang gagawin ko lahat huwag lang kayong masaktan ng anak ko." He kissed the tip of my nose.

Pakiramdam ko ay matutunaw ako dahil sa tingin niya. Halu-halo ang mga emosyon na nakikita ko sa mga mata niya. Pagmamahal, pagnanasa, paghanga, pag-aalala at kung anu-ano pa.

"I love you." I told sincerely told him when he finished undressing me.

"I love you, too." He said while rubbing my tummy.

Pumaibabaw ulit siya sa akin pero maingat niyang ginawa ito. Itinukod niya ang mga kamay niya sa magkabilang gilid ng ulo ko. Ngumiti muna siya bago niya inilapat ang mga labi niya sa aking mga labi.

Kinapa ko ang laylayan ng t-shirt niya at hinila ito para mahubad niya. Ipinilupot ko ang mga braso ko sa kanyang leeg at sinuklian ang halik niya.

Naramdaman kong umakyat papuntang dibdib ko ang kaliwang kamay niya. He pinched and tugged my nipples. He kneaded my breasts and after he got his fill of my mouth, jaw, ears and throat... He put one nipple on his mouth. He sucked, lapped and flicked my nipples until I tensed. Fuck.

He rubbed his left hand over my sex. He stopped his ministrations and looked at me. 

"You came already?" He grinned.

I looked at him blankly. Shit, shit, shit. He thought I came!!!

"My water just broke, you idiot!!!" I shouted at him.


***


"My water just broke, you idiot!!!" She shouted me. I just sat there, gaping at her.

"Tutunganga ka ba dyan?! Manganganak na ko!" She snapped at me. 


Teka, lalabas na si Baby Girl namin?! Teka, teka. Shit.

Nabigla ako nang hinampas niya ako.


"Ano ba! Bihisan mo ko! Wag kang matulala dyan!" Napatayo ako at tumakbo sa cabinet. Kumuha ako nang underwear niya at dress.

Sinuot ko sa kanya ang panty niya, sumunod ang bra. Isusuot ko na sana sa kanya ang dress niya nang bigla siyang napahawak sa braso ko at napasinghap siya.

Pikit na pikit ang mga mata niya at parang pigil na pigil ang paghinga niya. Dahan-dahang lumuwag ang pagkakahawak niya sa braso ko.

"C-contractions?" Utal kong tanong sa kanya.

Bumagsak ang mga luha niya nang idilat niya ang kanyang mga mata. Tumango siya.

Niyakap ko siya at hinalikan sa noo. "I'm scared." She whispered.

"I'll be there with you, okay? Hindi kita iiwan." Humiwalay ako sa pagkakayakap ko sa kanya. Hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya. "Kahit isang araw kang mag labor, hindi kita iiwan. Haharapin natin to nang sabay." I wiped her tears.

Sasagot sana siya nang mapapikit ulit siya sa sakit. Contractions na naman. Hinawakan ko ang dalawang kamay niya, pagpaparamdam ng suporta.

Binihisan ko agad siya nang matapos ang contraction niya. 

Pinaupo ko muna siya sa kama habang inaayos yung 'baby bag' ni Baby Girl. Laman nito ay maraming-maraming pink na baby clothes, bibs, pink socks, gloves, bonet, diapers, lampin at kung anu-ano pa. 

Nagbihis na rin ako at inimpake ang mga bagay na maaari naming kailanganin sa hospital.

"Babe, you ready?" Tanong ko sa kanya habang dala ang mga bags namin.

Tumango siya pero hindi pa rin matigil ang pag-iyak niya. Inalalayan ko siyang makatayo at dahan-dahan kaming lumabas ng kuwarto namin.

Mabuti na lang at bungalow type ang bahay namin kaya wala ng hassle sa pagbaba ng hagdanan o kung ano man. Diri-diretso na lang kami sa paglabas ng bahay. 

Isinakay ko siya sa front passenger's seat. Inilagay ko naman sa back seat ang mga gamit namin. Dali-dali akong sumakay sa driver's seat at saka ko na lang na-realize ang gagawin ko, magmamaneho ako.


Almost 6 months after kong ma-comatose dahil sa aksidente sa pagmamaneho.

"Mark, tawagan na lang natin si Kuya." Napatingin ako kay Mars. "Huwag mong pilitin kung hindi mo pa kaya." Hinawakan niya ang kanang hita ko.

"I can do this." Mahina kong sabi bago i-start ang kotse. Pinisil ni Mars ang hita ko, pagpapakita ng suporta.

Dahan-dahan siyang nagmaneho. Super focused siya to the point na hindi naalis sa daan ang tingin niya kahit na pisil na pisil ko na yung hita niya dahil sa contractions ko.

***

"Malapit na tayo." He said.

Eventually, nakarating kami ng ospital at dumiretso kami sa Emergency Room. Agad-agad naman akong na-admit at pinaghintay bago ipasok sa Delivery Room.

Ang tagal naming nagintay, umabot din siguro ng mahigit sa limang oras ang pagtitiis namin. Tinupad ni Mark ang pangako niya at hindi siya umalis sa tabi ko hanggang sa umabot na sa 10cm ang dilation ng cervix ko.

"Mrs Villareal, you're ready to go." Nginitian ako ng Doktora.


***


"Misis, sige pa. Malapit na! Crowning na! Nakikita ko na ang ulo niya." Mahinahon na sabi ng Doktora. "Push!"

"Baby, c'mon! Malapit na! You can do this!" Pagpapakalma ko sa kanya.

"Hindi na talaga ako magpapabuntis! Last na to! Ayoko naaaaa!" She screamed after pushing.

Pakiramdam ko ay durog na ang mga daliri ko sa sobrang higpit ng pagkakahawak ni Mars. Halos hindi na magkahiwalay ang baba at dibdib niya sa pagkakadikit kakaire.

Ngayon ko lang na-realize na ang swerte-swerte ko dahil mahal ako nitong babae na ito. Babaeng sobrang tapang na nagtitiis ng 16 hours and counting of intense labor. I love her. I really, really love her.

"Hindi pa ba siya lalabas?" She cried after pushing. Waiting for another contraction so she could push again.

"Push, Misis! Push!" Sabi ng Doktora.

Umire ulit si Mars. Mukhang nawawalan na siya ng lakas. Kinabahan ako bigla nang makita kong mas namutla na siya. 

"Misis, last na ire na lang!" Narinig kong sabi ng doktora.

"Babe, one last push! Matatapos na! Huwag kang susuko!" Pagpapalakas ko ng loob niya.

Huminga si Mars ng malalim. "MMMPPPPPTT!!!!" She silent screamed. 

Nakita kong nagkagulo na ang mga nurses sa OR. May isang may hawak ng suction, may isang may hawak ng clamp at gunting at yung isa ay may hawak na towel.

Bumalik ang tingin ko kay Mars. Nakapikit siya, maputlang-maputla at nakabitiw na siya sa pagkakahawak sa kamay ko na hawak niya for almost 16 hours of labor. Kinabahan ako sa nakikita ko. 

"Mars?" Hindi siya sumagot. "Mars!" Hinawakan ko ang mukha niya at tinapik-tapik.

Hindi siya gumalaw, wala siyang pinakitang sign na conscious siya. "Babe! Babe!" Nataranta ako at inalog ko siya.

No! No... Hindi pwedeng ngayon siya mawala. Hindi pwedeng ganito siya mawawala kung kailan may pamilya na kami.

Sasampalin ko sana siya dala ng frustration para magising nang marinig ko ang iyak ni Baby Girl. Dumilat si Mars.

Yayakapin ko sana si Mars nang may lumapit sa aming nurse... dala-dala si Baby Girl. Nilagay niya si Baby Girl sa dibdib ni Mars.

And at that moment, I swear I'm the luckiest and happiest guy ever. I could cry right now seeing both my girls looking at each other with love and adoration.


***


There she is, our Baby Girl. Tears started to roll down from my eyes. Totoo nga, totoo nga ang sinabi nila na kahit gaano man ang sakit na mararanasan mo sa pangangak ay magiging wala lang ito kapag nakita mo na ang taong dinala mo sa mundo. Ang ganda niya. Parang musika sa aking tenga ang pag-iyak niya. She looked at me kahit alam kong hindi niya pa talaga ako nakikita. She got Mark's eyes and mouth Ang ganda-gandang bata.

I held her hand and her back delicately. I remembered Mark was there so I looked at him. Nakakataba ng puso ang tingin niya. Puno ng pagmamahal, paghanga at pride. May mga luha ring nangingilid sa mga mata niya. Iniabot ko sa kanya ang aking kanang kamay, kinuha naman niya ito at pinisil.

"You want to hold her?" I asked him. Bigla namang nag-iba ang expression ng mukha niya, takot.

"I don't know how." Umiling siya. Nagulat kami nang may lumapit sa kanyang nurse.

"Mister Villareal, I try niyo po. Aalalayan ko kayo." Kinuha niya si Baby Girl sa dibdib ko at dahan-dahang inilagay sa mga bisig ni Mark. He looked scared as shit but he still managed to look cute. 

"Am I doing it right?" Hindi siya mapakali. Papalit-palit ang tingin niya sa akin at sa nurse.

"You're doing just fine, Sir." Ngiti sa kanya ng nurse bago umalis sa harapan namin.


Ibinaling na ni Mark ang tingin niya kay Baby Girl. Nagulat ako nang bumagsak ang luha niya. Hinalik-halikan niya si Baby Girl. "Muntik na tayong hindi magkita." He whispered to her.

That really made me cry. 

"Ang saya-saya ko, Baby." He beamed at her. "Sobrang proud ako sa Mommy mo. Ang lakas-lakas niya!" Tumingin siya sa akin at unti-unting lumapit. Hinalikan niya ako sa labi. "Ang galing-galing mo." Hinalikan niya ako ulit. "Mas lalo na kitang mahal ngayon. Both of you are my pride and joy." He kissed my temple.

Ibinalik niya ang atensyon niya kay Baby. Pinabayaan ko lang siya dahil napaka ganda ng eksena nila ni Baby Girl. Napaka heart-warming. "I love you, Anak." He kissed her forehead. 

"Welcome to the world, Daphne Reese Ochoco-Villareal." He whispered.