ROGUE (PREVIEW)

Okay, Hubad!

NANINGKIT ang mga mata ni Diwa. Tumalim ang tingin sa lalaki. Sa ginawa nitong pagbanggit sa sukat ng katawan niya—na nahulaan nga ng tama—ay binigyan siya ng ideya kung ano ang dapat at tamang gawin. Umurong siya ng isa pang hakbang palayo rito. Tumaas-bumaba ang dibdib ni Diwa. Totoo na ang inis niya sa magnanakaw na nahulaan ng tama ang sukat ng bra niya!

Gaganti siya. Ganting hindi nito maiisip na magagawa niya.

"Hubad."

Titig lang ang sagot nito.

"Hubad!"

Unti-unting nawala ang ngisi ng akyat-bahay.

"ANG sabi ko, hubad!" bulyaw na ni Diwa, inayos niya ang pagkakatutok ng baril sa dibdib nito. "Nahulaan mo ang sukat ng bra ko, 'di ba? Sige, para patas tayo. Hubad!" Sigurado siyang mahihirapan ang lalaking tumakas nang nakahubad. Mahuhuli ito ng guwardiya sa subdibisyon—na tatawagan niya mamaya lang, o kaya ng mga pulis.

Humakbang si Diwa palapit sa telepono. Maingat at paisa-isa lang. "Hubad sabi eh!" Singhal pa niya uli sa lalaki. Itinaas niya ang baril, sa gitna na ng noo nito nakatutok. Wala naman siyang balak iputok iyon, handa lang ang hintuturo niya sa gatilyo. Kung hihingin ng pagkakataon, ipuputok niya—pero hindi sa gitna ng noo o sa tapat ng puso. Hindi niya kaya. Hindi pa niya nakita ang sarili kahit sa masamang panaginip na pumatay siya ng tao—kahit pa magnanakaw ang taong iyon.

Wala nang bakas ang ngisi ng lalaki na nakita niya kanina. Naggalawan ang mga ugat nito sa mukha. Tahimik na kumilos—naghubad ng jacket. Black T-shirt na bakat sa katawan ang natira. Mas naging obvious ang dibdib nito at flat na tiyan.

Grabe! Wala man lang fats?

Agad inilayo ni Diwa sa katawan nito ang tingin. Madi-distract siya. At sa sitwasyong iyon, wala dapat space ang distraction. Kailangan niyang mag-focus o mapapahamak siya. Itinutok niya ang tingin sa mukha ng lalaki. "Ihagis mo sa kama!" Utos niya, matatag ang tono kahit ramdam niyang nangangawit na ang braso.

"Sa 'baba naman," At sinadya niyang taasan ng kilay ang lalaki. "Kung hindi mo nahulaan ang size ng bra ko, hindi ko naisip gawin 'to, eh!" Si Diwa naman ang ngumisi. "Hubad!"

Bumulong-bulong ang akyat-bahay. Minumura yata siya ng walang tunog. Walang pakialam si Diwa. Ang alam niya, okay siya sa ginagawa. Sapat pa ang baon niyang tapang. Pero nang mag-angat ng tingin ang lalaki na salubong ang kilay at madilim ang mukha, natakot si Diwa. May kakaibang rehistro ang anyo nito na gustong magpaurong sa kanya. Napigil lang agad ni Diwa ang sarili kaya nanatili siya sa puwesto. Hindi dapat makita ng lalaki na natatakot siya. Lalo siyang mapapahamak.

Pinanindigan ni Diwa ang pagtatapang-tapangan. Inilipat niya uli sa dibdib nito ang pagkakatutok ng baril sabay lang ng pagkilos ng lalaki.

Nagtanggal na ito ng sinturon—dahan-dahan at hindi inaalis sa mga mata niya ang titig. Pigil ni Diwa na mapalunok. Pakiramdam niya sa titig nito, hinuhubad ang sinturon para ihampas sa kanya.

Pero huli na para magpakita ng takot. Dinugtungan na lang ni Diwa ng dasal sa isip—na sana ay buhay pa siya bukas.

Pagkatanggal sa sinturon, kasunod na ibinaba nito ang zipper ng jeans. Hindi na talaga napigilan ni Diwa ang paglunok. Ramdam niyang namumuo ang mga butil ng pawis sa sentido niya. At lalo pang nagkarambol sa dibdib niya na hindi inaalis ng akyat-bahay ang titig sa mukha niya!

Kung posibleng lumamon ng tao ang sahig, nag-volunteer na si Diwa agad agad na maging alay sa sahig. Ang akyat-bahay kasi, dahan-dahan ang pagbaba sa zipper ng jeans habang titig na titig sa kanya. Pakiramdam tuloy ni Diwa, para sa kanya ang ginagawang paghuhubad nito.

Natawag niya ang mga paboritong santo para humingi ng dagdag na lakas ng loob.

Kaya mo ito, Diwa. Kaya mo. Kaya mo... 

"'Ganda ng abs natin ah," Puri na lang niya—peke, labas sa ilong pero totoong maganda ang abs ng lalaki. "Bakit hindi ka na lang maghubad sa pelikula? Nag-modelo? Nag-macho dancer? Nag-husto? Kaysa naman ganito, nang-aakyat ka ng bahay nang may bahay. May katawan ka naman pala eh!" Maasim ang mukhang sabi niya. Paulit-ulit ang pagtaboy niya sa imaheng nagbababa ito ng zipper ng jeans nang titig na titig sa kanya. "O-opps, tama na!" biglang pigil niya pagkahubad nito sa jeans. "Hindi na kasama 'yan!" Seryoso talagang hubarin pati black briefs!

Siya ang sumuko. Hindi niya kaya. Hindi pa siya handa. Baka mawalan siya ng malay kapag nakita niya ang pinipilit na iwasang makita. Hanggang baywang lang ng lalaki ang tingin niya.

"Umatras ka!" Utos uli ni Diwa. Hinagis ng lalaki sa kama ang jeans bago sumunod sa utos. Lumapit si Diwa sa kama, kinapa sa bulsa ng jeans ang wallet ng lalaki—na nakuha naman niya agad. Tama nga ang hula niya. Walang kahit anong ID sa wallet. Makapal na tig-iisang libo ang nasa wallet nito. Mahigit dalawampung libo siguro.

Maperang akyat-bahay?

"Sandal sa dingding. Kamay sa likod ng ulo," utos ni Diwa, binitiwan sa kama ang wallet. Tahimik na sumunod ang lalaki, madilim pa rin ang mukha. Nagduda siya sa katahimikan nito. Sa hula ni Diwa, may nilulutong plano sa utak. Iisahan siya nito. Hindi nga lang niya mahulaan kung paano.

Umatras siya pabalik sa bedside table para kunin ang bagong cell phone. Salamat na lang at natutunan na niyang gamitin ang ilang functions.

Camera...

"Pangalan mo?" Ang kanang kamay na lang ni Diwa ang may hawak sa baril, nangangawit na siya. Kailangan niyang bilisan.

Gumalaw lang ang sulok ng bibig ng akyat-bahay.

"Pangalan!"

Tahimik lang ito. Titig na titig lang sa kanya. Mas kinabahan si Diwa nang parang mas naging darker ang itim na itim nitong mga mata.