Violet Azul runaway from home because she found out that dark side of her family. She wasn't expecting any of it, but she then realized why her sister is always better than her. She didn't want anything to do with that, so she left.
Rigor Borromeo...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Violet was still asleep on the bed. Wala naman akong ginagawa kundi ang tingnan lamang siya. Bakit hindi? Hindi siya nakakasawang pagmasdan. I was awakened by a call this morning – it was from my father. Unfortunately, he found out that I wasn't in the island anymore and that the remaining tasks will be held here in the Philippines. They will be arriving a week from now. Akala ko nakatakas na ako. Hindi pa rin pala. Susundan at susundan pa rin nila ako rito.
Having to experienced what I did last task, I realized that I didn't want to be a prince. I never wanted to be a prince. All I wanted to be was a good son to my father and a good brother to my sisters and Henry. Mabuti naman akong kapatid, hindi nga lang ako mabuting anak dahil hindi ko madalas sinusunod ang gusto ni Ama tulad na lang ng pag-alis ko sa isla nang walang paalam. I never wanted anything to do with the Royal Family. Gusto ko lang ng tahimik na buhay at habang nakatingin ako kay Violet ay iyon lang ang tanging naiisip ko.
I wanted a family, a peaceful household, a life where I can do anything and everything that I want. Tahimik na buhay kasama ng pamilya ko – iyon lang ang gusto ko sa ngayon. Iniisip ko pa lang na makukulong ako sa Isla para pangalagaan ang pamilya ko at ang buong angkan ng mga Borromeo ay naiinip na ako. I am a man full of adventure, hindi ako nakukulong sa isang lugar. Hindi ko kayang mag-stay ng permanente sa Cebu o sa kahit saan pang gusto akong ilagay ng Ama ko.
Violet stirred. Bumaling siya sa direksyon ko tapos ay bahagya niyang hinaplos ang mukha niya saka dahan-dahang nagmulat ng mga mata. Our gazes met. I smiled. Violet makes me feel safe. Whenever she is around, I feel that I am safe. She yawned. Kahit ayoko ay napangiti ako. Ang cute kasi niya.
Naupo siya tapos ay inirapan ako. Nanlaki pa ang mga mata niya.
"Oh my god! Hindi na ako virgin?! Pinagsamantalahan mo akong gago ka!"
I shook my head.
"H'wag kang ilusyunada. Kung ginalaw kita kagabi sana hindi ka makakaupo ng ganyan ngayon." Nginishan ko pa siya. Pinanlakihan naman niya ako ng mga mata.
"Hmp. Bwisit pa rin naman ako sa'yo. Uuwi na ako."
Tumayo si Violet. Tumayo rin ako at hinarang siya.
"Violet, patawarin mo na ako." Hindi niya ako tinitingnan. Habang nagiging mailap siya sa akin ay lalo akong nasasaktan. Alam kong maling-mali ako sa ginawa ko noon. Hindi ko talaga siya dapat kinalimutan basta and I am here and I am willing to make it up to her, whatever happens. She sighed.
"Alam mo, Rigor, mali rin naman ako, umasa kasi ako na pahahalagahan mo ako pero hindi rin naman. Alam mo, okay naman na kami ni Papay ngayon. I finally figure out why he treats me like that and it's not entirely his fault. Okay na kami, kaya ikaw, kung mayroon kang unfinished business sa isang tao, ayusin mo muna iyan bago ka magsimula ng bago sa akin o kahit na sa ibang tao pa. Ayokong maramdaman iyong nararamdaman ko noon kay Papay, okay na kami, maayos na ang lahat. Ikaw, ayusin mo na rin iyang buhay mo."
