To Love and be Loved in Return [ON-HOLD!]

To Love and be Loved in Return [Chapter 29]

CHAPTER 29

YSABELLE’S POV

“You’re 20 minutes late! At bakit kayo magkasama ha? Where are your tardy slips?”

Salubong samin nung teacher. Sabay naman naming inabot ni Timothy yung hawak hawak namin na tardy slips.

“Hmm.  You woke up late Mr. Lee and you Ms. Tan, your alarm clock didn’t ring. ~.^”

“Totoo ba ‘to?”

“Y-yes ma’am!” sagot namin ni Timothy

Tinignan niya muna kaming dalawa from head to toe. Akala ko ligtas na yung rason namin kaso nagkamali ako. At hindi ko inaasahan ang susunod na sinabi niya.

“You're reasons are not valid! Bring out 10 pcs of paper and write back to back ‘I will not be late anymore.’ Now!”

“B-but ma’am?!”

“I said bring out--”

“Y-yes ma’am!”

At dali dali akong naglabas ng papel. Pero itong Timothy na ‘to parang walang narinig. Hayan, napagalitan pa tuloy.

“Oh bakit mukhang kontento ka pang nakatayo diyan Mr. Lee? Hindi mo ba ako narinig?”

“Psh.”

FAST FORWARD>>

TT^TT

WAAAAAAH! I hate that teacher! Ang sakit sakit na tuloy ng kamay ko!

Valid naman yun ha! Buti pa nga nakahabol kami sa klase niya! ><

At inis na inis ako sa kanya! Pinapunta niya ako sa detention room! Dapat kasama ko si Timothy eh. dahil siya naman nag umpisa nun. Sinagot ko lang! ><

FLASHBACK>>

Pinaupo na kami nung teacher sa proper place namin ni Timothy.

Habang nagdidiscuss yung teacher, napansin kong may sinusulat si Timothy sa isang papel at pasimple niyang crinample at hinulog pababa sa floor.

Akala ko naman kung ano ang ginagawa niya. Pero pagtingin ko, unti unti niyang inuusog yung papel gamit yung left foot niya at inurong sa baba ng chair ko.

Tinignan ko lang siya then sinesenyasan niya ako nang PULUTIN-MO-LOOK.

Pinulot ko naman.

Binuksan ko at binasa ko ang nakasulat dun.

Pagkabanasa ko naman, bigla nalang akong natawa.

Hindi ko alam kung bakit ganun ang nasulat ni Timothy.

Nagreply naman ako sa sulat niya. Ginaya ko rin yung ginawa niya para mabasa niya yung reply ko.

Pagkatapos niya namang basahin, nagreply siya kaagad.

Ganun na naman ginawa ko. Pinulot, binasa, at nagreply uli ako.

Sa pangatlong pagkakataon, pupulutin ko na sana kaso napansin yata ako nung torture na teacher namin.

Ayun, nilapitan ako. Kaya yung buong klase natahimik.

“Miss Tan kanina ko pa napapansin yang crumpled paper na yan ha. At kanina ko pa rin napapansin na tumatawa ka mag isa. ~.^”

E ano kung tumatawa ako mag isa? May masama ba don? Palibhasa ang seryoso ng buhay mo teacher. =__= “

“Pwede mo bang pulutin yang papel para sakin Miss Tan?”