IM INLOVE WITH MY BROTHER

CHAPTER 43- WAKE UP

CHAPTER 43- WAKE UP

 

AUTUMN’s POV

 

Dalawang araw nang nandito si winter sa ospital at dalawa lang ang alam kong lugar na puntahan. Ang kwarto niya at ang chapel. Pinipilit nila ako na umuwi daw muna at magpahinga pero ayaw ko. gusto ko kasi paggising ko, ako ang unang makikita ni winter. Kung pwede nga lang na ako ang pumalit sa kanya diyan ginawa ko na.

Tapos na ang visiting hour at ang tambayan ko sa chapel. Tulala lang ako katulad ng dati. Hindi ko alam kung susumbatan ko ba ang Diyos o luluhod sa kanya at makikiusap para sa kaligtasan ng taong mahal ko. for the past two days, i always choose the first option but this time, i want to try the second choice.

Lumuhod ako sa kneeler at pinagdaop ang mga palad ko. hindi pa man ako nakakapagsalita, tumulo na ang mga traydor kong luha. Ilang buwan ko nang pinipigilan ito at parang ngayon lumabas ang lahat ng sama ng loob ko.

“lord, hindi ko alam kung saan magsisimula. Inaamin ko, masama ang loob ko sa inyo. Una, kapatid ko pa ang taong mahal ko. iniisip ko noon bakit sa dinami dami ng lalaki sa mundo ay siya pa? Siya pa na sariling dugo at laman ko? akala ko, tinapon mo na ako sa dilim dahil sa sumpang binigay mo sa akin. I even did it with him. Laking pagsisisi ko dahil alam kong kasalanan yun sayo, pero aamnin ko, masaya ako dahil binigay ko ang iniingatan ko sa taong mahal ko. pagkatapos nun, malalaman ko na ang knalakhan kong ama hindi pala ang tunay kong ama.inaamin ko oo masakit kasi para kang pinagkaitan ng pagkatao pero may kung ano sa puso ko ang masaya dahil pwede ko nang mahalin si winter. Hindi pa pala. Dahil sa pesteng social status namin. Lakng tuwa ko kasi nagawa kaming tulungan ni daddy russell ko. haaayyyy!! Diyos ko, isa lang ang hiling ko ngayon, please buhayin mo na po si winter. Kung talagang panahon na niya para makasama mo, lord sana patawarin mo ako kung saka sakaling susundan ko siya ha. Mahal na mahal ko lang siya at hindi ko kayang mawala siya. Sana po maintindihan mo.”

 

 

Umupo na ako ulit at tumutulo parin ang mga luha ko. the image of Jesus is staring at me and he is pitying me. Lalo akong naiiyak. Gusto kong magwala. Gusto kong hilahin ang mga tubo sa katawan ni winter at hilahin siya patayo pero kapag ginawa ko yun parang tinapos ko narin ang pag-asa niyang mabuhay.

“maddi...”

Bigla nalang akong napayakap sa kanya. Ito ang kailangan ko ngayon-comfort. Kailangan ko ng lakas ng loob para lumaban. Hindi ko na alam kung saan pa ako kukuha ng lakas ng loob para mabuhay kung pati ang buhay ko ay naghihingalo at lumalaban para mabuhay.

“shhh... sige iiyak mo lang yan. Wala namang masama ang umiyak maddi.” Hinahaplos niya ang likod ko and it doesn’t even ease the pain.

“*sniff* ba-bakt ganun??... *sniff* ba-bakit ku-kung *sniff* kelan ma-masaya na ka0kami... *sniff* saka na-naman ito na-nnagyayari?? *sniff* na-nahihirapan na a-ako a-ate dahlia.” Puro iyak lang ang nagawa ko sa kanya at hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.

SUMMER’s POV

 

Nalaman ko na nasa ospital pala si winter. Pagkadischarged sa akn, agad agad ko siyang pinuntahan. I want to come to him and hugged him tight pero, alam ko hindi pwede. Isa lang ang nagawa ko ngayon, ang umiyak sa labas ng ICU. Kasalanan ko ang lahat ng ito, kung hindi ko sana sinabi sa parents nila ang totoo, sana hindi sila nabuko ni autumn, sana masaya sila, sana buhay siya. Kahit na mahirapan ako, ang mahalaga buhay siya.