Wings of Fire (in verbouwing)

Deel 24

'River, doe je ketting af. Nu!' Siste Sky in mijn oor, zijn grip op mijn pols verstrakte. Ik knikte en hij liet mijn pols los zodat ik mijn arm weer kon bewegen.

Rachel was naar voren gestapt en stond nu naast Tom en tussen mij en Sarah. Sarah had een grijns op haar gezicht die ik er graag af had geslagen, in plaats daarvan balde ik alleen mijn vuisten. Sarah zag mijn reactie en reageerde razend snel.

'Heb je je vrienden nodig om je te beschermen River? Kan je mij niet in je eentje aan?' Zei ze vol spot. Het boeide niet wat ze zei, ze wist niet wat ik kon, hielt ik me voor.

'Ha!' Lachte Tom, 'kijk naar jezelf, je bent omringt door mensen die er alleen maar zijn om je te beschermen want stel je voor dat het prinsesje belachelijk zou worden gemaakt.' Sarah trok haar neus op naar hem.

'Ik had jou niks gevraagd, arend. Hoewel ik je moet complimenteren River, je hebt een vriendje met een bloeddorstige familiegeschiedenis uitgekozen, niet?' Ik wist niet waar ze het over had, maar in Toms nek verschenen rode vlekken en Sky trok hem achteruit voor hij nog wat kon zeggen. Hij fluisterde iets tegen Tom wat hem iets leek te kalmeren, maar de woede was nog duidelijk zichtbaar op zijn gezicht. Sarah was duidelijk te ver gegaan.

'Sarah, hou op en loop gewoon weg nu het nog kan,' opnieuw greep Sky mijn pols. Ik wist dat hij probeerde een gevecht te voorkomen en dat dat waarschijnlijk het verstandigst was, maar ik voelde me licht in mijn hoofd en ik wilde Sarah op haar plek zetten. Dus ik ging door.

'Als je wilt vechten ben ik daartoe instaat, maar gooi dit niet op mijn vrienden want dat is gewoon slap. Zelfs voor jou.' De mensen die zich om ons heen verzameld hadden, vielen stil. Sarah leek tevreden en ik haatte het.

'Goed, kom maar. Verander in een konijntje, kom maar op mij af,' zei ze alsof ze tegen een puppy praatte. Ik balde opnieuw mijn vuisten, mijn nagels prikte in de bal van mijn hand. Sky liet zachtjes scheldend mijn pols los en begon met zijn hand te wapperen alsof hij per ongeluk een hete schaal aan had geraakt.

'Kom dan, kitten. Of durf je niet. Ik dacht dat je je vriendjes wilde beschermen, kan je toch niet zo goed transformeren als je dacht?'

'River, ze wil alleen maar een reactie,' siste Sky.

'Dan zal ze die krijgen,' siste ik terug. Ik focuste alle energie op mijn handen, die al warm aanvoelde. Ik dacht aan het vuur dat ik moest voelen op mijn huid, dacht terug aan de avond dat ik voor het eerst was getransformeerd. Het vuur had mijn handen niet verwarmd, alleen aangeraakt. Het had langs mijn handen gestreeld als een zijde zachte stof. Ik probeerde de sensatie terug te halen.

'O mijn god, River, dit is gewoon zielig. Je doet zo je best, maar je bent te normaal River. Je zult hier nooit thuis horen,' lachte Sarah, maar ik weigerde afgeleid te worden. Ik hoorde een paar omstanders lachen en voelde een golf van energie door me heen stromen. Toen ik iets langs mijn armen voelde strijken wist ik dat ik het gedaan had. Ik was misschien niet helemaal getransformeerd, maar ik was een heel eind gekomen.

'Holy shit,' fluisterde Rachel achter mij. Sarah deed een stap naar achteren, verschrikt.

'Wat is er Sarah? Bang?' Zei ik.

'Nooit,' zei ze met een vast besloten blik. Ik wist niet wat ze probeerde te bewijzen, maar ik had er niet op gerekend dat ze er zo voor zou vechten. Zelfs haar vrienden waren al naar achter gestapt zodat ze tussen de andere toeschouwers stonden. Ik wist dat ook mijn vrienden achteruit waren gestapt, maar wist dat ze nog wel in de buurt stonden zodat ze in konden grijpen voordat ik Sarah echt iets zou kunnen doen. Er stond een glinstering in haar ogen. Trots, misschien, of vastbeslotenheid. Ik wist het niet zeker.

'River, laat het met rust. Je hoeft haar niks te bewijzen,' zei Sophie, maar ze had het mis. Ik had wel wat te bewijzen. Ik moest bewijzen dat als Sarah aan mijn vrienden zat, dat ze dan ook aan mij zat en ik moest bewijzen dat dat niet iets was wat ze graag wilde doen. Sarah stapte naar voren.

'Ja, stap weg. Doe niks. Laat zien dat je de zwakste bent, we weten het toch al. Bovendien-' ze stopte met praten en keek verschrikt naar iets naast mij. Ik draaide me om. Mijn focus was weg en ik voelde dat de warmte van het vuur van me afzakte. Rachel lag achter me op de grond. Sophie probeerde haar omhoog te houden. De omstanders namen afstand van mij. Ze stroomden langzaam naar Sarah toe, zodat er achter Sarah een hele groep mensen stond. Op de grond rondom mij zag het zwart van de roet. Verschrikt keek ik weer naar Rachel. Sky was naast Sophie geknield en voelde haar pols.

'Wa-' mijn keel was te droog om te spreken. Niemand zei meer iets. Het enige geluid dat te horen was was de deur die open vloog toen Peter binnen kwam lopen. Hij keek naar mij en toen naar de groep mensen achter Sarah. Pas toen zag hij Rachel op de grond.

'Wie heeft dit gedaan!' Schreeuwde hij. Niemand zei iets.

'Als er niet nu iemand naar voren stapt, dan zal ik er op een andere manier wel achter komen wie het was!' Hij keek dreigend de zaal rond.

'Ik, meneer.' Zei ik met lood in mijn schoenen en blijkbaar ook in mijn maag. Hij keek me verbaast aan. Toen bewogen zijn ogen van mijn gezicht langzaam naar beneden naar de grond.

'Oh,' was het enige wat hij uitbracht. Na een korte stilte herstelde hij zich en ging hij verder.

'Jij,' hij wees naar mij, 'meld je bij de directeur en jij,' hij wees naar Tom, de enige die nog enigszins bij mij in de buurt stond, 'loop met haar mee en zorg dat ze niks raars uithaalt.' Toen richtte hij zich op Sophie en Sky, 'denken jullie dat jullie haar,' hij gebaarde naar Rachel, 'naar de ziekenzaal kunnen brengen met mij?' Sky en Sophie knikte.

'De rest van jullie zijn vrij voor nu.' De groep achter Sarah begon in beweging te komen en snelde, zonder te dicht bij mij in de buurt te komen, naar de kleedkamers.

'Goed gedaan, heethoofd,' siste Sarah grijzend toen ze langs liep. Voordat ik iets kon doen voelde ik een hand op mijn rug die me richting de deur duwde. Ik hoorde dat Peter Sophie en Sky ondervroeg naar hoe dit was gebeurd, maar het geluid stierf langzaam af toen ik samen met Tom de gymzaal uit liep. Ik wilde doorlopen naar de kamer van de directeur, maar Tom stopte me.

'River,' begon hij, maar ik kapte hem af.

'Ik bedoelde het niet zo, echt niet! Ik zou Rachel nooit pijn doen, ik had het niet door. Wat er dan ook gebeurd is het was echt niet mijn bedoeling om-' hij pakte mijn schouders vast en draaide me naar hem toe.

'Weet ik, en hoewel we echt moeten werken aan je temperament, wilde ik je alleen vragen om je ketting af te doen. Voor als Sarah nog niet genoeg heeft gezien.' Ik voelde mijn schouders ontspannen en ik ademde rustig in en uit. Zonder nog iets te zeggen deed ik mijn ketting af. Daarna liepen we in stilte naar het kantoor van meneer Vlinder.

------------------------------------

:) - ik ben stiekem heel trots op River.

Dit is een vervroegde update want:
1. Ik ben vrij van school voor een week.
2. Ik ben boven de 1K reads wat ik erg cool vind en
3. Dit boek staat op #10 in fantasy wat ik niet had verwacht... ooit.

Tot schrijvens - L