Wings of Fire (in verbouwing)

Deel 7

Toen ik wakker werd, lag ik in een wat donkere kamer met veel ramen en bedden.

'O, je bent wakker, mooi,' zei een vrouw naast me. Ze was ongeveer even lang als mij maar iets dikker en droeg om haar hals een kettinkje met een dolfijn eraan.

'Wat is er gebeurd?' Vroeg ik, terwijl ik terug probeerde te denken. Dit zorgde echter alleen maar voor hoofdpijn.

'Je hebt vlam gevat tijdens een biologie les. Schijnbaar ben je onvoorzichtig geweest met de vloeistof waar jullie mee werkte. Ik moet zeggen, je bent de eerste die het ooit is gelukt een lokaal in de fik te steken. En de eerste die er levend uit is gekomen,' zei ze terwijl ze me raar aankeek.

Mijn herinneringen kwamen langzaam terug. De les, Sarah die onze vloeistof afpakte en over me heen gooide en daarna het vuur, mijn ontsnappingspoging en Tom, Sky, Rachel, Sophie.

'Is de rest van de klas...'

'O, ja schat. De rest heeft levend de uitgang gehaald,' zei ze, daarna keek ze wat bedenkelijker.

'Er was wel een knaap, met haar zo zwart als een raaf, die hier urenlang heeft gezeten,' ze wees naar een stoel niet zo ver bij het bed vandaan, 'ik neem aan dat hij een van je vrienden is. Dan af en toe kwam er nog een groeppie met andere kinders. Die bleven dan even staan, vroegen me af en toe wat. Dan gingen ze weer weg.'

Het feit dat Tom van alle mensen bij mijn bed was komen zitten verbaasde me bijna nog meer dan het feit dat ik geen brandwonden leek te hebben of pijn voelde.

'Hoe ben ik uit het lokaal gekomen?' Vroeg ik aan de verpleegster.

'Niet, toen alles afgebrand was en alles geblust was, vonden ze je pas. Je lag opgerold in dat,' ze wees naar een zwart geblakerde deken. Hier en daar zaten er een paar gaten in.

'Blusdeken,' bevestigde ze mijn vermoedens, 'als je daar niet in had gezeten, had je het nooit gehaald en had je nu op een hamburger kunnen liggen als gebraden vlees,' zei ze lachend, schijnbaar vond ze dit erg grappig. 'Toch, het verbaasde me dat die dingen zo goed werken.' En daarmee liep ze naar een klein kamertje in de hoek.

'Je moet hier nog effe blijven, schat. Voor de zekerheid. Ik bedoel je had dit niet eens moeten overleven!' Riep ze naar me. 'Zal je vrienden je kleding even laten komen brengen,' plakte ze daar achter aan.

Het maakte mij niet zo heel veel uit. Ik wilde eigenlijk nog vragen hoe lang ik hier al was, maar ik voelde mezelf langzaam wegzakken in een diepe slaap.

Ik stond in een veld, het was er rustig en ik voelde me er op mijn gemak. Toen zag ik in een van de hoeken van het veld iets, een licht. Ik wilde erheen lopen, maar zag toen dat het licht niet zomaar licht was.

'Vuur!' Gilde ik.

Ik draaide me om om weg te rennen, maar zag dat daar ook al vuur was. Ik wilde rennen, gillen. Maar het enige wat ik deed was een rondje draaien, om te zien dat er overal vuur was. Als een golf water kwam het op me afrollen. Vuurrood water. Een zee van vlammen. Ik voelde me verloren en bereidde me voor op de pijn toen ineens,
'Aaargh,' een stekende pijn ging door mijn rug heen ging. De vuurzee was nog te ver weg om me al geraakt te hebben.
'Ugh,' nog een keer die stekende pijn. Ik schoot naar de grond, mijn benen te zwak om nog op te staan. Om mij heen vouwden zich twee grootte witte vleugels. Ik wist niet waarom ik ineens vleugels had, maar het interesseerde me ook niet. Ik moest hier weg en dit was mijn kans, ik kon wegvliegen. Maar de vleugels waren te zwaar. Ze reageerden niet op mijn wil om te vliegen. Ik keek omhoog, de vuurzee kwam golvend naar me toe. De golven meters hoger dan mij. Nog twintig meter, nog vijftien meter, nog tien meter. Ik probeerde mijn vleugels, tevergeefs. Ik kwam niet van de grond. Ik rechte mijn rug en bereidde me voor op de klap die van de vuurzee zou komen wanneer die over me heen zou spoelen. Nog drie meter, nog een meter, daar was het dan. De zee van vuur omsingelde mij. Ik voelde dat de vleugels vlam vatte, ik voelde dat ik verdronk in het vuur.

'Schat, je vrienden zijn er. Word toch effetjes wakker,' de verpleegster schudde me heen en weer.

'Ze is al wakker geweest hoor, vandaag nog,' zei ze tegen iemand anders. Ik opende mijn ogen en knipperde een paar keer. Ik voelde dat mijn rug nat was van het zweet. Ik had het veel te warm.

'O, daar is ze al. Wees voorzichtig met d'r,' zei de verpleegster terwijl ze wegliep. Ik keek haar verbaast na, had ze niet gemerkt hoe warm mijn huid was? Het voelde immers alsof ik koorts had.

'Hey,' zei Tom, terwijl hij me een tasje gaf, 'dit zijn je kleren.' Ik zag dat hij wat rood aanliep, maar het was wat donker in de kamer en mijn ogen waren er nog niet helemaal aan gewend.
'Het is een wonder dat je ongedeerd bent, River,' zei Rachel.
'Kan ik je een knuffel geven of doet dat pijn?' Vroeg Sophie.

'Ik voel me eigenlijk prima, misschien wat moe maar...' verder kwam ik niet want Sophie knuffelde me snel.

'O,' zei ik verrast. Ze leken allemaal erg blij met het feit dat ik nog leefde. Natuurlijk was ik er ook heel blij mee, maar ik kende ze net een week. Het deed me goed om te zien dat ze me al mochten.

'Als je die blusdeken niet had gehad...'
'Dan was ik nu een hamburger geweest, ik weet het. Zo bizar,' maakte ik de zin van Sky af. Hij glimlachte geruststellend naar me, en heel even voelde ik me volkomen veilig. Alsof ik nooit in de brand was gevlogen.

Rachel liep naar de deken en inspecteerde deze.
'Het is raar dat hij vanbinnen ook zwartgeblakerd is,' zei ze.

'Dat hele lokaal is zwart geblakerd na wat er is gebeurd,' zei Tom met een kleine glimlach, 'het is een erg hot onderwerp in de school.'

'Dit is niet echt een tijd om puns te maken Tom, River had wel dood kunnen zijn,' zei Sky met een strenge blik.

Tom haalde zijn schouders op.
'Nou knulletjes,' Sophie keek beledigt naar de verpleegster.
'Hmpf, knulletjes,' mompelde ze.
'Tijd om te gaan!' Ging de verpleegster verder.

Nadat ze allemaal gedag hadden gezegd, wilden ze weg lopen. Ik greep Toms arm snel vast en wachtte tot de rest al wat verder was gelopen.

'River, denk je niet dat je iets te gewond bent om zo wild te doen. Tuurlijk, sta je in de rij voor de legendarische Tom, maar dit is niet...'

'Tom, houd je egoïstische mond,' zei ik glimlachend. Tom deed alsof hij geschokt was door mijn woorden.

'Ik, egoïstisch?' Zei hij. Ik zag zijn ogen, vol energie zoals altijd.

'Ik wilde je bedanken... omdat je ummm, bij me bent gebleven,' ik gebaarde naar de stoel die naast het bed stond. Hij leek verbaast, maar ik kon niet zien of het gespeeld was of niet.

'Maar ik als egoïst, zou zoiets toch nooit doen,' toen verscheen zijn speelse glimlach weer op zijn gezicht, 'misschien heb je alleen maar gedroomd, van de legendarische Tom. Zoals ik al zei, begrijpelijk dat je in de rij staat,' hij knipoogde naar me en liep overdreven cool de kamer uit.

Ik haatte dat hij zo vol was van zichzelf. Alsof ik hem ooit leuk zou vinden. Ik date nog liever met een walvis dan met Tom... denk ik.
----------------------------------------------
[•][•][•][•][•][•][•][•][•][•][•][•][•][•][•] ----------------------------------------------
:) - OEHHH BOI, ROMANCE

Ship ik ze? Weet ik niet. Heb ik al wel een ander ship? Jazeker. Ga ik die in het verhaal verwerken? Probs.

Comment en vote mits je dat wilt, anders mag het niet want ik wil je nergens toe dwingen. Zou je opgepakt kunnen worden omdat je mensen dwingt je dingen te liken? Waarschijnlijk wel want dat lijkt me illegaal.

Tot schrijvens - L