Wings of Fire (in verbouwing)

Deel 23

'River?' Klonk de bekende stem van Tom.

'Hm?' Mompelde ik, nog half opgaand in mijn meditatie.

'Ga je nog slapen?' Het viel me op dat zijn stem zachter klonk dan normaal. Ik opende mijn ogen.

'Hoezo?' Ik had Tom verantwoordelijk gesteld voor het bijhouden van de tijd. Het was nu zijn taak om te zorgen dat ik niet te lang mediteerde. Meestal waarschuwde hij mij met een: 'dingdingding, de tijd is om dames en heren. River heeft haar meditatie gehaddd,' of iets in een soortgelijke toon. Deze keer klonk hij anders, en dat was dan nog zacht uitgedrukt.

'We hebben je al drie keer gewaarschuwd, je bent al ongeveer twee en een half uur bezig,' zei hij, wijzend op de klok die 22.49 aangaf en de andere die al sliepen. Hij stond zelf ook al in zijn pyjama, als je het zo kon noemen. Zijn shirt was rood met het superman teken erop en daaronder had hij een geel blauw gestreepte broek aan. Wonderlijk genoeg stond het hem wel redelijk.

'Fuck a duck,' fluisterde ik, 'bedankt voor het waarschuwen.'

Plotseling voelde ik hoe het mediteren zijn tol had geëist. Mijn benen waren stijf en mijn brein was vermoeid. Mijn gedachten schoten alle kanten op zodra ik ze niet meer intensief onder controle probeerde te houden. Ik moest me eerst om gaan kleden. Nee, dat zou te veel lawaai maken. Ik kon ook alleen mijn tanden poetsen of gewoon even gaan liggen. Ik zag Tom in zijn bed kruipen. Ja, liggen was een goed idee. Ik nestelde me in mijn bed, trok mijn capuchon over mijn hoofd en ritste mijn vest dicht. Langzaam dommelde ik in slaap.

X

'River! Jemig waar zit je toch met je hoofd,' het was Rachel, 'de les begint over een kwartier je hebt het ontbijt gemist.'

Ik kreunde terwijl ik rechtop ging zitten. Even was ik gedesoriënteerd omdat ik mijn kleding nog aan had. Rachel stond naast mijn bed en hield me een banaan voor.

'Eet,' was het enige dat ze zei. Toen ik de banaan aanpakte begon ze mijn tas in te pakken. Ik herinnerde me wat er de vorige avond was gebeurd. Ik had te lang gemediteerd. Ik moest niet vergeten om Tom te vragen of hij de volgende keer na een uur mediteren gewoon door wilde zeuren tot ik stopte. Ik voelde me verschrikkelijk. Mijn kleding rook muf, mijn haar stak alle kanten op en mijn maag rommelde. Ik pelde de banaan en at hem dankbaar op. Toen wisselde ik snel van kleding. Ik nam niet de tijd om in de spiegel te kijken en probeerde mijn haar met mijn handen zo goed mogelijk omlaag te forceren. Het was waarschijnlijk aan me af te zien dat ik slecht had geslapen, maar dat maakte me niet zo veel uit. Ik had het eerste uur toch alleen maar gym.

'Hier,' Rachel gaf me mijn tas. 'Vergeet dit alsjeblieft niet nog een keer River, je geeft me hartverzakkingen.'

Het was goed om te zien dat Rachel terug was gekomen om mij op tijd in de les te krijgen, ik had niet verwacht dat het haar zo veel boeide. Rachel liep naar de deur en draaide zich om naar mij. Ik had mijn hand voor mijn mond en zat middenin een gaap.

'Kom op River, ik ben je niet voor niks op komen halen. We gaan nu ook op tijd zijn. Behalve als je je niet goed voelt, dan kan ik je wel ziek melden.' Het laatste klonk bezorgder dan ze tot nu toe had geklonken.

'Nee, ik voel me prima. Alleen een beetje moe, maar ik kom er al aan,' ik probeerde en tweede gaap te onderdrukken. Ik moest vanavond op tijd naar bed gaan.

We liepen vluchtig door de gangen naar de gymzaal. In het begin van het jaar hadden we nog buiten gegymd, maar daar was het nu te koud voor. Niet dat het in de gymzaal niet koud was, er was eigenlijk alleen geen wind. Voor de rest was het alsof we nog gewoon buiten gymde.