The long lost Dhampir Queen

Chapter 4

"Letting go of your painful past
is how you open yourself to a
wonderful future"
-Bryant H. McGill

Cyrus' POV

Nakaupo si Cyrus sa isang sofa na hinila niya palapit sa kama ni Rachelle, dalawang gabi nang hindi pa gumigising ang dalaga at ayaw niyang umalis kahit sandali dahil gusto niyang masigurong wala nang mananakit dito, maaaring mabilis ang pag galing ng mga dhampir at ang pag hilom ng sugat ng mga ito pero pansin ni Cyrus ang pasa sa leeg ni Rachelle na nanggaling sa pananakal ni Dorinda noong kaylan lang, hindi nagalit ang hari sakaniya sa pag kawala niya ng kontrol, pero sigurado silang susugod ang mga lobo dahil nawala na ang kanilang espiya. Napatitig ito sa dalaga dahil nag simula itong umungol.

"T-tama na", mahinang sambit ni Rachelle at umiiyak ito na para bang nag mamakaawang wag siyang saktan, tumayo si Cyrus at umupo sa gilid ng kama, hinawakan niya sa mag kabilang braso si Rachelle at inuga para magising, nagulat pa ito at sunod sunod ang pag tulo ng luha ng dalaga. Gising nga pero parang wala siya sa sarili kaya niyakap siya ni Cyrus pilit pinapatulog ulit nang masiguro niyang tulog na ito ay inihiga niya na ang dalaga ulit. Napaisip siya kung anong nangyayari sakaniya, kung bakit bumibigat ang kanyang loob kapag nahihirapan ang babaeng tinititigan niya ngayon, na kahit may mga peklat ito sa likod at may mga pasa ay perpekto ito sa kaniyang paningin,

"Why am I feeling this? I just met you in less than a month", bulong niya sa sarili, sumandal siya sa sofa at napapikit. Ano nga bang nang yayari sakaniya?

Why is he feeling the urge to protect this trouble-maker princess? Na kahit ibaling niya pa sa iba ay laging umaangat para sakaniya si Rachelle. Walang kukumparaa ganda niya at ang pagiging mabuti nito.

Tumayo siya at tinungo ang pinto bubuksan na sana niya ang pinto pero biglang nag salita ang inaakala niyang tulog na.

"P-please stay", it's all he needs to hear to go back to his seat and tried so hard to sleep, but before he drifted to sleep, Rachelle's face flashes to his mind.

Kyle's POV

Simpleng lalake lamang si Kyle, pero ang kulit na taglay niyo ay walang katulad, pero isa siyang mahusay na mind reader. Pero ang pinangangamba ngayon ng binata ay nasa labas lamang ang Alpha king at ang may mga kasamang lobo, hindi na nila inabala ang dalawa dahil alam nilang kaylangan nila ng pahinga kaya si Renze, Kyle, Abiegail,Nichole, Piolo at ang hari ang humarap sa Alpha King.

Mukha itong galit na galit, ang tingin lamang nito ay nasa hari lamang.

"Pinatay ninyo ang aking espiya!" Sigaw ng Alpha king pero walang umimik saamin.

"Alam mong darating din ang araw na ikamamatay niya ang pag eespiya saamin", sabi ng Hari at di niya inaalis ang titig sa Alpha king.

"Alam mo naman na mag sisimula ito ng gera ulit", pananakot ng Alpha king.

"Ha! Nag ka gera na noon, noong ang ama mo pa ang hari at walang nanalo saamin, parehas ang aming lakas kaya wala kang panalo pag dating sakin, anak ka lamang niya", sabi ng aming hari, nag iba ang kulay ng mata ng Alpha king, naging asul ito at biglang humangin, tila ba may naamoy siya dahil pumikit ito at biglang inikot ang paningin nito sa paligid at tumigil iyon kay Nichole.

"MATE!" Sigaw niya at lahat sila ay napatingin kay Nichole at si Nichole naman ay parang namutla, noong una ay hindi nila maintindihan ang nangyayari pero ng bigla niyang hablutin si Nichole ay doon na sila natauhan.

Ang Soulmate ng Alpha King, ang magiging Luna Queen nito, ang kahati ng kaluluwa nito ay walang iba kundi si Nichole! Isang Dhampir!
"Bitawan mo siya!" Sigaw ng kanilang Hari at itinulak ang Alpha King pero nakatitig parin ito kay Nichole na para bang na hihipnotismo.