Monday ngayon, at wala namang bago maliban sa P.E. namin. SWIMMING daw. At dahil nasa special class kami, konti lang talaga kami, at nasa SPECIAL pool din.. Kala mo mga sped lang, haha!
Hindi ako talaga marunong mag-swimming. Hindi ko nga maalalang pinangarap kong matuto na mag-swimming, kaya nga ngayon, nangangatog ang binti ko, kasi kelangan naming matutununan to. Kahit daw basic lang, para sa mga beginner na gaya ko.
“Haha! Hindi ka pala marunong mag-swimming?”, sabi ni Cyrene.
“X__X Oo na… Athletic ka kasi, Cyrene..”, sabi ko.
“Don’t worry! Tutulungan kita!”, sabi ni Cyrene.
“Tapos ako, life guard.. ^_^”, sabi ni Adriel.
(Napa-kunot ang noo ko sakanya. Ngayon ko lang ulit naalala na trying hard parin nga pala siya na magustuhan ko ulit siya. -_- Bahala siya.)
“OKAY CLASS!!! Lahat, sa pool!!”, sabi ng teacher.
O_O Nooo… Mababasa palang ako sa malamig na pool, parang mamamatay na ‘ko. Si Kim ba marunong mag-swimming? Napa-tingin ako sakanya, at tingin ko okay lang naman siya. T___T Mukang ako lang talaga ang naiiba dito!!
(Lalo akong kinabahan nung tinawag ng teacher ang mga hindi marunong mag-swimming at pinagsama sa isang side ng pool. Hindi ko inasahang sasama sakin dun si Kim. >.< Nakalimutan rin ba niya kung kaya ba niyang mag-swimming? Tatatlo lang kami na naka-hiwalay sa ibang estudyante. At tinuruan kaming mag-swimming dun. Minadali kami, at mabuti pa nga iyung dalawa kong kasama na natuto agad, hindi tulad ko!)
“Okay! Mukang ready na kayong sumama sakanila!”, sabi ng teacher.
O___O H-h-ha….?? TEKA! Porke ba marunong na agad iyung dalawa kong kasama e marunong na rin ako!?!? Hindi mo ako pinapansin, SIR! Hindi pa ako marunong! Konti palang! WAIIT!!!
Pina-sama kami sa ibang students, at mukang ipapa-swimming niya kami ng unahan. So, goodluck naman. Pero hindi lang iyun… Mag-didive kami! AYOKO! Malulunod ako kapag tumalon pa ‘ko sa tubig!
“S-sir… K-kase…”
“On your mark!!! Get set..!!”
-_- Sheesh… Hindi siya nakikinig sa sinasabi ko. Okay fine, malunod na ko kung malulunod ako… -_- Pagka-sabi ng go ni Sir, tumalon ako. Pero hindi ko inakalang ang gitnang part pala ng pool ay malalim. So inakala ko kasi na matatapakan ko ang floor, pero hindi. So… Nalulunod na ko. Pero sinubukan kong lumangoy na gaya ng tinuro ni Sir kanina, kaso mabilis akong naubusan ng hininga at hindi ko na alam kung pano ako aalis sa ilalim ng pool!! HINDI PA AKO MARUNONG DUMILAT SA ILALIM!!
……
…………. After blank minutes,,,……..
“Lycia! Cylicia!”, boses ni Adriel.
“Cylicia! Okay ka na ba? Naririnig mo ba kami??”, boses ni Cyrene.
“Dalhin na natin siya sa clinic!”, sabi ng teacher.
(Dumilat ako, at nakita ko silang naka-palibot sakin. Napa-ubo pa ko. YAK! May tubig akong na-lunok! >.< Pero nung maisip ko na naligtas ako mula sa pagkaka-lunod, natuwa ako sa loob loob ko.)
“Thanks Cyrene!”, sabi ko sabay yakap sakanya.
“>.< E-eh…. Gusto ko talagang ako ang pinapasalamatan mo, Lycia.. Kaso si Adriel ang nagligtas sayo at hindi ako.”
“O__O Eh….? Adriel…?”
“I told you.. Lifeguard mo ko. So hindi mo parin pala talaga ako pinagkakatiwalaan..”, sabi niya.
“Uh, hindi naman.. Hindi ko lang inasahan… Pero, salamat, kung ganun…”, sabi ko.
(Si Adriel ang nagligtas, pero sana si Kim nalang. And… OO NGA NO! Nasaan si Kim?)
“S-si.. Si Kim..?”, tanong ko.
(Lumingon lingon din sila na parang hinahanap rin si Kim.)
“Hala, nawala. Kanina nandito lang siya ah??”, sabi ni Cyrene.
…Nasaan na siya…?
Dahil sa nangyari, nagkaroon ako ng excuse para makapagpahinga, imbes na mag-klase. Ewan ko nga kung bakit hinayaan, pero -_- kasama ko si Adriel…
“Hindi ka kasi nag-iingat, Cylicia! Tuturuan nga kita sa susunod.”, sabi ni Adriel.
“Wag na.. Hindi ako capable sa ganyang sport.. -_-“, sabi ko.
“Hay…. Pero ma-tanong nga kita… Medyo malayo sa usapan natin, pero… Hanggang kaibigan nalang ba talaga ako ngayon sayo, Cylicia…?”
Nagulat ako. Ang layo nga ng tinanong niya sa pinaguusapan namin.
“Ahh…. Sorry, pero mukang ganun na nga…”, sabi ko.
“Bakit….? Bakit si Kim parin iyung gusto mo..? Hindi siya iyung nagligtas sayo kanina, at lalong hindi rin siya iyung kasama mo sa pag-gawa ng project natin… Hindi na nga kayo halos nagpapansinan, so bakit…. Gusto mo parin siya….?”
“I…. Hindi ko rin talaga alam… Adriel..”, sabi ko.
(Hinawakan niya iyung wrist ko, sabay na yumakap sakin.)
“Nasasaktan ka lang sakanya.. Ako nalang ulit, Lycia… Hinding hindi ko uulitin anumang nangyari satin nung nakaraan..”, sabi niya.
“I-I’m sorry, p-pero…!!!”
(Mas humigpit pa iyung yakap niya, at dahil dun, natakot na ko. Parang ganito rin iyung nangyari sa amusement park noon.. Nagiging impulsive siya!)
“Bigyan mo ‘ko ng pagkakataon! Please!”
“A-Adriel… Masakit na!! Bitawan mo ‘ko!”
“AYOKO!!!”
No, no…. Ito nanaman kami… Ito nanaman!!!
