Chapter 4

544 7 11
                                    

CHAPTER 4

     “Di kita maiintindihan.” Wika ko sa panaginip ko. Hanggang dito, trying hard parin ako. :”(

     Nakakatitig lang si Mr. Long Hair sakin. Kung dati, sa mga past dreams ko eh bumubukaka yung bibig nya, ngayon nakatitig lang sya ng seryoso.

     Ngiti na lang ang sagot ko. Kung natutunaw lang ang tao, kanina pa ako melted candle dito. Haiiii… siguro tinititigan nya ang mga mata ko? Aminado ako best asset ko yun. O di kaya ang new hairdo ko? Yung original straight cut eh pina-layer ko na para di ako mukhang Sadako.

     May bigla akong gustong subukan. Sa ilang buwan na pabalik-balik ang panaginip na to, nakuntento na ako sa kakatingin sa prince charming dito. Kahit blurry yong mukha nya gusto ko parin mag-assume na si goddess nga ito. Panaginip lang naman diba? Bahala na…

     Tinaas ko ang mga kamay ko at hinaplos ang pisngi nya. Ang lambot, parang sa sanggol lang. Nakakatitig parin sya sa akin, waring naghihintay. Dahil parang wala namang objection kay Mr. Long Hair, naging mapangahas ako.

JOKE! Hahahaha

     Hinaplos ko lang ng paulit-ulit ang pisngi nya. Weird. Bakit parang mainit ata? Parang kaharap ko talaga sya at nararamdaman body heat nya. Bakit ganon? Hinaplos ko rin buhok nya. At tama nga ako, ang soft… Syempre, dahil nahawakan ko naman sya for the first time, nilubos-lubos ko na lang. (Ang landiiiii ni Aileen! Hahahah).

     “Kung sino ka man, si Jungshin ka man o whoever, bahala na. Adik na ata ako, pero feeling ko love na kita. Kung totoo ka lang sana…”

     “Ms. Aileen!” Napadilat ako sa gulat. Ang professor namin, nakatayo na sa harapan ko. Patay… nakatulog na naman ako… Napakagat-labi na lang.

     “Flattered naman ako sayo kasi ganyan kaganda boses ko. Napapatulog ka ng mahimbing jan. Naku, kung di ka lang matalino, bumagsak ka na sa klaseng to dahil jan sa katutulog mo.”

     “Ehehehehe… sorry po sir. Di na po mauulit.” Pagpapaumanhin ko. Aigoooo, di ko naman kasi mapigilan ang antok eh. At wala talaga akong balak pigilan kasi alam ko naman si Prince charming ulit ang mapapanaginipan ko. “Aish…!” Epic Fail!

«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪

     She just called my name and I just can’t move. I know I’m dreaming again, but I can’t move my body. I watched her raise her arms and touched my face. The hands, they’re very soft. I nearly closed my eyes to enjoy the sensation of her warm hands. I didn’t know dreams could emit warmth. Aren’t they suppose to be…neutral?

     The she said something and mentioned my name. I instantly froze. I can’t understand what she was saying, but I know I heard my name right from her lips. What is she saying? She said something again. I only understood the word “love”.

     I then heard someone shout. Ayi-lin? Who’s Ayi-lin? Is that the name of the girl??

     The dream ended and my eyes instantly opened. “Ayi-lin??” I whispered. I glanced at my bedside table and saw its still 3:35 am. Again. The dream woke me in an unreasonable hour. I didn’t bother to get up, I just stared at the ceiling and thought of the dream.

     Who is she? Believe me, I really am not a fan of fantasies, nor the messages and omens brought by dreams. But that dream. It’s certainly showing me something. Is she for real? Does she even exist? I squeezed my eyes shut in frustration. “Argh…..!!!”

«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪

Sweet DreamsWhere stories live. Discover now